Czego ostatnio słuchaliście? Wersja niefilmowa

[Mystery]

Dzięki za info z Lynchem, z pewnością się obada.

U mnie ostatnio:

Kanye West - Yeezus
Poprzednia płyta Kanye była znakomita, toteż jak zobaczyłem, że jest już nowa od razu się na nią rzuciłem. Widząc, że 4 kawałki współprodukował Daft Punk oczekiwania miałem spore, a tu tylko taki krótki, mało reprezentatywny albumik na którym porwało mnie góra 2-3 kawałki, szczególnie "Black Skinhead" i "Blood On The Leaves" z tłustym bitem i fajnym samplem coveru Niny Simone piosenki "Strange Fruit" Billie Holiday http://www.youtube.com/watch?v=D0QcxWPB59o Ciekawostka, płyta nie posiada okładki.


Jay Z - Magna Carta Holy Grail
Średnio przepadam za Jay-Z i w ślepo powiedziałbym, że nowa płyta Kanye będzie lepsza, a tu niespodzianka, bo amerykański raper potwierdził, że jest mistrzem i naprawdę porządnie przyłożył się do nowej pracy i jakieś 2/3 muzy jest na wysokim poziomie i można powiedzieć, że highlight goni tu highlight, a szczególnie uzależnia kawałek z drewnianym jeziorem:
http://www.youtube.com/watch?v=2YcIgow6TDk


Justin Timberlake - The 20-20 Experience
7 lat kazał czekać Justin na nową płytę, ale warto było, bo artysta świetnie odnalazł się w stylistyce neo soul i sprezentował przyjemną, lekką, relaksującą, rozrywkową muzykę która dzięki długim kompozycjom wchłania się wyjątkowo dobrze, a czas mija miło. 30 września ma wyjść druga część, pewnie też się obada.

[Wawrzyniec]

raison d'être
Enthralled by the Wind of Loneliness (Redux)

Ciężki, bardzo mroczny dark ambient. Ale trudno odmówić klimatu i naprawdę potrafi robić za świetne tło.
Plus otwierające album "The Awakening" świetne, zresztą sami posłuchajcie:

https://www.youtube.com/watch?v=yDrw-Du-CdE

[DanielosVK]

O, Wawrzyniec wziął się za klasyki dark ambientu. Polecam Desiderii Marginis (That Which Is Tragic and Timeless, The Ever Green Tree, Seven Sorrows, Procession), albo coś Lustmorda.

[Wawrzyniec]

O znasz raison d'être? I to prawda wziąłem się za dark ambient, tak też dziękuję serdecznie za typy i jakby co nie pogardzę też innymi.

[DanielosVK]

To polecam najbardziej Desiderii Marginis, bo to mój ulubiony dark ambientowy projekt. I to dość łatwo przyswajalny w porównaniu do np. takiego raison d'être, bo zdecydowanie bardziej melodyjny (choć również zdarzą się kawałki bardziej noise'owe).

Polecam też "Ambient 4: On Land" Briana Eno. Jeden z pierwszych (o ile nie pierwszy) albumów dark ambientowych autorstwa samego twórcy ambientu.

[Wawrzyniec]

Brian Eno, jakoś nigdy do końca nie mógł mnie przekonać. Ale spróbuję z tym "Desiderii Mariginis", które jak widzę, podobnie jak raison d'être jest szwedzkie. Ach te skandynawskie klimaty naturalnie muszą wywoływać ambient. OK na start chyba pójdzie "Procession".

[DanielosVK]

To może spróbuj chociaż ten jeden album Eno, ot, żeby chociaż znać. Miejscami mocno ekstremalny ambient, ale warto, chociażby dla pięknego "Dunwich Beach, Autumn, 1960".

A czy zaczynać od "Procession" to nie wiem, czy dobry pomysł. Ostatni album, chyba najspokojniejszy, bardzo taki "wygładzony", praktycznie bez żadnych harshów i innych inspiracji noisem, ale oczywiście może od niego zacząć. Czemu nie. Tylko uważam, że nie daje pełnego obrazu stylu Desiderii.

[Wawrzyniec]

OK, to postaram się dać Eno jeszcze jedną szansę. Czasami niektóre płyty po jakimś czasie doceniam.

A co do "Procession" to prawda jest taka, że jak na razie ten album udało mi się "znaleźć" A co powiesz na początek o "That Which Is Tragic and Timeless"?

[DanielosVK]

To chyba mój ulubiony album, więc jak najbardziej. Gdybyś miał trudności ze znalezieniem, możemy założyć wspólnego dropboxa i Ci podeślę. Mam większość albumów we flacu...

[Wawrzyniec]

Świetne, to już wiem od czego zacznę

[DanielosVK]

Albo TWITAT albo "Seven Sorrows". To dwa moje ulubione. Raczej obojętne, który z nich.

[Adam]

jedna z najbardziej kultowych płyt ever, również dla mnie:



wciąż non stop po tylu latach odkrywam ją na nowo. warto dodać że gościnnie gra tutaj Steve Winwood.

masterpiece. life's what you make it

[Kaonashi]

Nie przesadzałbym z tą arcymegaultrakultowością

[Adam]

wcale Top100 Billboardu najlepszych albumów lat 80 i najlepszy ich album w ogóle. klasyka. a remaster dał jej nowe życie.

przy okazji - jakby ktoś miał remaster "Crush" mistrzuni z OMD, to za parę groszy przygarnę



- nie chce mi się ściągać z usa, a na allegro jest jedna, której do tego nie realizują, więc po wuja wystawiają.. wiem że przez ogół to album uznany za najmniej interesujący w dyskografii mistrzuni i jak na ironię otwiera go ich najlepszy kawałek ever, no może poza Puszką Pandory heh, ale ja akurat lubie ten krążek. no i Kluska w La Femme Accident rządzi + ten epicki cover. choć do autka wiadomo ich aktualnie ostatni składak Messages rządzi

[lis23]

Elton John - " The Diving Board "

cały album do odsłuchu:

http://www.amazon.com/gp/feature.html/? ... lnk-c25-20

hmmm ... mam trochę mieszane uczucia ....
na + przede wszystkim fortepian, sporo fortepianu i zróżnicowany wokal w zależności od rodzaju utworu, a także różnorodność stylów / blues, country, itp. /, przyciężkawy klimat niektórych utworów
a na minus? - przede wszystkim, brak pewnego " pazura ", który charakteryzuje muzykę Eltona od dobrych 30 stu lat - i nie chodzi mi tu o jakiś ostry rock czy metal, mam na myśli brak różnorodnych aranżacji / np. folkowych, jazzowych, itp. /, brak innych instrumentów, jak gitary, saksofon, trąbka, skrzypce, itp. itd. co sprawiłoby, że utwory stałyby się bardziej indywidualne - choć jak pisałem, różnorodność muzycznych gatunków na płycie słychać, ale mogłaby być ona bardziej zauważalna - słucham sobie też od jakiegoś czasu " Time " Roda Stewarda " i wydaje mi się, że jemu udało się wnieść trochę tego, o czym tutaj piszę, ale to wszystko zależy od producenta i od samego artysty i myślę, że Elton nie zacznie chyba nagrywać utworów a la Mark Knopfler czy Sting ( nie ukrywam, że takie granie z dużym użyciem folkowych instrumentów mi odpowiada ). Poza tym, założenie albumu brzmiało: " fortepian, perkusja i bass " i o ile dwa pierwsze słychać bardzo dobrze, o tyle gitary jest tyle, co kot napłakał - ale poza tym jest to dobry i różnorodny album, mógłby być jednak lepszy
4,5 / 5.