Mimo to: dźwięk jak na dość stare nagranie jest znakomity, poza dosłownie kilkoma fragmentami nagranie wcale nie brzmi gorzej niż to z albumu Varese, ma też parę nowych zalet. Jest kilka utworów-perełek, w szczególności fajnie, że w końcu można posłuchać motywu miłosnego, obecnego dotąd tylko w suicie na jednej z goldsmithowskich kompilacji; poza tym wiele aranżacji głównych tematów (zwłaszcza w części Stevensa) jest bajeczne, co jest piękną lekcją dla współczesnych kompozytorów, jak wiele z prostym tematem można przy pomocy orkiestry uczynić.
Miłośników wielkoorkiestrowej akcji na pewno ucieszy monstrualna muzyka Stevensa do finałowego oblężenia Masady, która pięknie przeplata epicki temat rzymskiej machiny oblężniczej i tytułowy marsz. Ogólnie w czwartym odcinku niesamowite rzeczy Stevens wyprawia (mój faworyt: Eleazar Speaks), zasłużona nominacja do Emmy.Niemniej sądzę, że gdyby nie parcie na kompletność wydania, można by Masadę wydać w zgrabniejszy dla słuchacza sposób.
zgniatacze się łyka od razu 
), ale potem jest fajnie. Co prawda podobno niewiele ma to wspólnego z prawdą historyczną, a obrońcy Masady są wyidealizowani, ale jeśli potraktować to jako fikcję w czasach Imperium Rzymskiego, ogląda się to naprawdę dobrze. Świetne aktorstwo, walka mocnych charakterów, długi czas trwania pozwolił uniknąć skrótowości... Momentami się ciągnie, ale to porządny kawał telewizji.