HANS ZIMMER - DUNKIRK (2017)

[Paweł Stroiński]

OK, nawet wiem, co to będzie, po tytule.

Enigma Variations Elgara. Do tematyki jak najbardziej pasuje.

[Wawrzyniec]

Wywiad z Nolanem:
https://www.youtube.com/watch?v=k-M4Zt9Bl50

I dowiadujemy się z niego, że ten tykający dźwięk w muzyce Zimmera, to tak naprawdę zegarek Nolana. Hans go nagrał i wplótł w swój score, intrygujące.

[hp_gof]

Oho, zaczynają się anegdoty o brzmieniu

[Wawrzyniec]

Czy to jakiś weekend Świętego Hipokryty? Przecież dopiero co w temacie Valeriana napisałeś mega obszernego posta, w którym pisałeś, że Desplat, nie ma być Williamsem, Zimmerem, Silvestrim, Hornerem, Howardem, tylko Desplatem i ma brzmieć jak Desplat, gdyż jest Desplatem, gdyż właśnie nim on jest Desplatem, jest on Desplat jest Desplatem. A teraz nagle przerzucasz internetowo oczyma za pomocą emotikonki, że Zimmer jest Zimmerem.

[hp_gof]

Nikt nie zabrania Zimmerowi być Zimmerem, a w powyższym zdaniu stwierdzam fakty: zaczynają się anegdoty o brzmieniu Byleby Zimmer był dobrym Zimmerem na miarę Incepcji, Interstellar czy Kodu da Vinci, a nie złym Zimmerem a la Batman vs. Superman I żeby był Zimmerem w sferze muzycznej, a nie PRowej Bo te PRowskie gadki są bardzo zimmerowskie, ale już mało oryginalne, wręcz czasami groteskowe Niedługo dowiemy się, że Zimmer wplótł do swojej ścieżki dźwiękowej odgłos spuszczania wody w klozecie Ok, może już się zagalopowałem nieco z tymi porównaniami, za co serdecznie przepraszam.

[Paweł Stroiński]

Nawet, jak pochodzą od samego Nolana?

[hp_gof]

No właśnie tutaj jestem w szoku, że to nie Zimmer jest Zimmerem, tylko Nolan jest Zimmerem w tej sytuacji

[Pawel P.]

Wiem, że nie powinno się oceniać muzyki po jednym utworze. Ale... przesłuchałem to dzieło dwa razy i albo to jest taki geniusz, że po prostu trzeba czasu, by go docenić, albo... Niestety, jestem tym załamany. Pięcioletnie dziecko z dostępem do komputera i najprostszego programu muzycznego byłoby w stanie napisać równie emocjonującą kompozycję. Chyba że w kontekście całej muzyki ten utwór nabierze jakiegoś sensu, a reszta nas zwali z nóg. Oby, bo nie taką muzyką Zimmer sprawił, że na jego koncerty chodzi po naście tysięcy ludzi.

[Ghostek]

Wiem, że nie powinno się oceniać muzyki po jednym utworze. Ale... przesłuchałem to dzieło dwa razy i albo to jest taki geniusz, że po prostu trzeba czasu, by go docenić, albo... Niestety, jestem tym załamany. Pięcioletnie dziecko z dostępem do komputera i najprostszego programu muzycznego byłoby w stanie napisać równie emocjonującą kompozycję. Chyba że w kontekście całej muzyki ten utwór nabierze jakiegoś sensu, a reszta nas zwali z nóg. Oby, bo nie taką muzyką Zimmer sprawił, że na jego koncerty chodzi po naście tysięcy ludzi.

No jak rzadko kiedy ale teraz ryncami i nogami podpisuję się pod wszystkim, co napisał Paweł.

[Adam]

Hansik pozamiata, wierzę w to A jak nie to nie będzie problemu bo już tyle rozczarowań jak i zachwytów dawał, że ewentualny kolejny za wiele nie zmieni

[hp_gof]

No jeśli u Nolana mu się nie uda, to nie ma już nadziei dla niego...

[Kaonashi]

Na razie jest źle, zobaczymy co będzie dalej, ale póki co bliżej temu do gniota roku, a przynajmniej rozczarowania roku, aniżeli do score'u na całe życie.

[Koper]

Oho, zaczynają się anegdoty o brzmieniu

Czy to jakiś weekend Świętego Hipokryty? Przecież dopiero co w temacie Valeriana napisałeś mega obszernego posta, w którym pisałeś, że Desplat, nie ma być Williamsem, Zimmerem, Silvestrim, Hornerem, Howardem, tylko Desplatem i ma brzmieć jak Desplat, gdyż jest Desplatem, gdyż właśnie nim on jest Desplatem, jest on Desplat jest Desplatem. A teraz nagle przerzucasz internetowo oczyma za pomocą emotikonki, że Zimmer jest Zimmerem.

Z tymi artystami to wam powiem jest tak. Na początku ich oryginalny styl jest świeży, odkrywczy, intrygujący, po jakimś czasie w obrębie tej stylistyki zaczyna im się wyczerpywać wena, na ludziach przestaje to robić wrażenie, a koniec końców uporczywe wracanie do pewnych koncepcji zaczyna być dla publiki z lekka irytujące, zwłaszcza że nie ma w tym już tego polotu, tej energii z "młodych" czasów. Tak jest z Desplatem i jego plumkaniem, tak jest z Zimmerem i jego "eksperymentami dźwiękowymi", ale tak jest też poza światkiem muzycznym np. tak było z Burtonem i jego odwiecznym przepisem na film z Heleną Bonham-Carter i muzą Elfmana.

Zimmer napisałby normalny, klasyczny score i paradoksalnie to byłoby w jego przypadku bardziej zaskakujące i oryginalne niż kolejny wraz przy współpracy z Nolanem wrzucanie dźwięku zegarka, silnika, spadającego krzesła czy diabli wiedzą czego

[Paweł Stroiński]

Spadające krzesła to akurat Horner w The Missing

[Wawrzyniec]

No jeśli u Nolana mu się nie uda, to nie ma już nadziei dla niego...

I to jest właśnie kwintesencja forum. Czyli spisywanie danego twórcy po jednej pracy, albo na straty, albo na tronie na Górze Olimp.

Plus, żadne z Was nie słyszało całego soundtracka, a tym bardziej nie widziało filmu i nie wie jak ta muzyka się w nim sprawuje. Może ten film po prostu wymagał takiej ścieżki, czy też dużego operowania ciszą. Poczekajcie trochę z wyrokami śmierci dla kompozytorów.

@Koper Ale niestety, to co napisałeś to idealne zaproszenie, że zamiast być gorącym, lub zimnym, najlepiej być letnim, czy też po prostu nijakim. Gdyż wyrazistość jest zła. To też bardzo przykre rozumowanie.