HANS ZIMMER - INFERNO (2016)

[Wawrzyniec]

Dobra hejterzy, jak wejdziecie sobie na tę stronę to w tle leci kolejny przedsmak "Inferno":

https://www.journeythroughhell.com/

Tak, tak jest elektronika i jak to niektórzy tutaj nazywają "elektropierdy".

[Ghostek]

Wstyd przyznać, ale tak obśmiewani Ramin Djawadi i Steve Jablonsky mają lepszy repertuar w tym roku niż Hansu.

[Adam]

słuchałeś już?

[Ghostek]

Nie, to tylko taka refleksja
A album pewnie na dniach spłynie drogą elektroniczną.

[Wawrzyniec]

Spokojnie film za 10 dni wychodzi do kin, to się obada jak ta muzyka się w nim sprawdza. Ja jestem dobrej myśli.

[Ghostek]

O Boże...



Hansu przeszedł sam siebie tym soundtrackiem. Chappie połączone z tymi designerskimi pierdami z BvS i kilka innych "ciekawych" pomysłów przekreślających spuściznę poprzednich dwóch ścieżek tej serii. Hejterzy będą mieli używane... No ale więcej pod wieczór, jak "emocje" opadną.

[Adam]

Płaczę przez Hansika

[Ghostek]

Płacz, płacz, bo po pierwszym odsłuchu zachcesz zapomnieć o tym albumie.

3 w miarę znośne utwory - tyle można z tej pracy wyciągnąć. Oczywiście jeżeli się puści mimo uszu, że w żaden sposób nie są odkrywcze.

[Adam]

to teraz rozumiem ten tekst z koncertu w Manchesterze gdy powiedział do publiki że Inferno to na pewno ostatni film z Langdonem jaki zrobił.. Tyle że tam sto osób to pisało i efekty mamy i jeszcze nagle wyskoczył z 71 minutami no ale wszystkie podnóżki muszą zarobić na tantiemach, stąd powód tej długości

[Tomek]

Ten film wygląda i zapowiada się okropnie i trudno było się spodziewać, że muzyka będzie czymś dużo lepszym. Tym bardziej, że to część trzecia, nikt chyba tego filmu nie chciał i podejrzewam, że Zimmer jest już też zmęczony tymi bzdurami (choć pewnie oficjalnie tego nie powie...na razie). Robienie sobie nadziei poziomem muzyki z dwóch poprzednich części jest z lekka naiwne - to było 7 lat temu, a to w kontekście twórczości kogoś takiego jak Zimmer cała epoka...

[Ghostek]

Okej, to zaczynamy drążyć szczegóły…

Dwa odsłuchy, to max na co było mnie stać. W połowie tego drugiego miałem już ochotę pierd***ąć słuchawkami o blat i wrócić do Kodu Da Vinci. Jakiekolwiek porównywanie tych dwóch tworów mija się z celem. To dwie wyrwane z różnych galaktyk kompozycje. Bardzo akustyczny „DVC” niestety rozmienił się na drobne serwując nam w „Inferno” jeden wielki eksperyment elektroniczny. Hansu chyba z siebie wychodził by przemontować to jakoś schludnie (cały album 70:45 min to jedna wielka suita), ale co z tego, skoro ¾ tego można do kosza wyrzucić.

W pierwszej pół godzinie próżno szukać jakiekolwiek instrumentu orkiestrowego… nawet nie ma co liczyć na sample takowych. Wszystko determinowane jest sound designerskim wypełnianiem przestrzeni, tworzeniem dynamiki i zabawą wtyczkami edycyjnymi. Trochę nowoczesności, trochę nawiązań do Media Ventures, ot jak w przypadku "Remove Langdon" przypominającego niektóre twory Trevora Rabina sprzed dwóch dekad. Pulsujące bity to pikuś w zestawieniu z awangardą, jaką Hansu odstawia w „Seek And Find”. Przypomną się tutaj atonalne, quasi-chaotyczne twory kojarzone z analogicznymi fragmentami BvS… czasami również ocierające się o iście horrorowy miszmasz, jaki Chis Young popełnił dla Sinistera. Wesoło, nie?

Do śmiechu nie jest tym, którzy szukają jakiegoś wspólnego mianownika z poprzednimi odsłonami serii. Poza ledwo cytowanym motywem ubieranym w szaty agresywnych sampli, próżno szukać (na tym etapie naszej soundtrackowej przygody) czegoś takiego. Sytuacja zmienia się po wspominanych wyżej dwóch kwadransach. Kiedy już zmęczeni jesteśmy elektropierdem godnym Djawadiego i Balfego sprzed lat, wtedy na horyzoncie pojawia się kilka minut ogłady. Najbardziej znamiennym jest tutaj „Beauty Awakens The Soul To Act” uderzający w ambientowo-akustyczny performing. Są solowe smyczki, jest w końcu wyraźnie zarysowany temat. Jakiś tam nastrój melancholii również. „Elizabeth” dorzuca do tego zestawu fortepianowe solówki. Oczywiście najbardziej wypasiony i patetyczny aranż tegoż tematu dostajemy w „Life Must Have It's Mysteries” przypominającym wykonawczą kalkę „Chevaliers de Sangreal”. No ale zanim to nastanie, to Hansu nie omieszka raz jeszcze powku***ać nas pięciominutową dawką elektropierdów.

Końcówka płyty zupełnie jakby z dupy. „Our Own Hell On Earth”, to jakaś suita budowana wokół koncepcji wykorzystanych na całej długości soundtracku.

Nie wiem, może się znajdą jacyś fascynaci takiego grania balansującego na eksperymentatorstwie godnym „Chappiego” i podłym utylizowaniu pewnych form wyrazu. Jak dla mnie ten materiał, to jakaś padaka. Po świetnym „DVC” i całkiem porządnym guilty pleasure w „Aniołach i demonach”, „Inferno” wydaje się jakimś chorym żartem – budżetową grotechą, o której chce się szybko zapomnieć.

Co ciekawe do samej muzyki i tego w jaki sposób jest ona wykonana, jaki klimat wywołuje – tutaj nie miałbym większych obiekcji, gdyby to wszystko pozbawione było powyższego kontekstu i podpisane było pod jakimś innym filmem. Naprawdę trudno mi sobie wyobrazić, jak to wszystko działa w połączeniu z obrazem. No ale może się pozytywnie rozczaruję, jak w przypadku TASM2, choć mam solidne obawy, że miks filmowy nie będzie zbyt łaskawy dla muzyki Hansa. Nie ma w niej bowiem żadnych fragmentów, które świadczyłyby o jakiejkolwiek możliwości wyeksponowania w tym potwornie źle zapowiadającym się filmie.

P.S. Kto to w ogóle u nas recenzuje??

[lis23]

Ten film wygląda i zapowiada się okropnie i trudno było się spodziewać, że muzyka będzie czymś dużo lepszym. Tym bardziej, że to część trzecia, nikt chyba tego filmu nie chciał i podejrzewam, że Zimmer jest już też zmęczony tymi bzdurami (choć pewnie oficjalnie tego nie powie...na razie). Robienie sobie nadziei poziomem muzyki z dwóch poprzednich części jest z lekka naiwne - to było 7 lat temu, a to w kontekście twórczości kogoś takiego jak Zimmer cała epoka...

O ile o muzykę można było mieć obawy od dawna, o tyle sam film nie musi być wcale zły. Nie prawdą jest też to, że nikt na ten film nie czeka - czytałem cztery książki Browna i chętnie zobaczę kolejne przygody Langdona - nie rozumiem tylko, dlaczego te filmy powstają niechronologicznie? ...

Książki:

1: "Anioły i Demony"
2: "Kod Leonardo Da Vinci"
3: "Zaginiony Symbol"
4: "Inferno"

Filmy:

1: "Kod Da Vinci"
2: "Anioły i Demony"
3: "Inferno"

Nie wiem, może się znajdą jacyś fascynaci takiego grania balansującego na eksperymentatorstwie godnym „Chappiego” i podłym utylizowaniu pewnych form wyrazu.

Wawrzyniec na 100%

[Ghostek]

Wiadomo, że sama marka i fandom związany z książkami ściągnie do kin jakieś określone grono widzów. Ale patrząc na prognozy box office nie wygląda to różowo. Prognozy, prognozami, ale już niedługo się przekonamy ile z tego ugra sobie Inferno.

[Pawel P.]

Po jednym na razie odsłuchu muszę potwierdzić słowa Ghostka, wieje nudą i pustką, ale dam temu jeszcze szansę, jak znajdę chwile, by się skupić wyłącznie na tej muzyce, a nie puścić ją jako tło do pisania.

[Adam]

Hans Freakin' Zimmer & Wild Band tym razem przedobrzyli.. Bywa ja czekam na odsłuch i się wypowiem i nie tracę nadziei