The Light Between Oceans (2016) - Alexandre Desplat

[hp_gof]

W którejś recce była o tym mowa. Peter Cobbin to to nie jest

[Adam]

tu nie chodzi tylko o dźwiękowaca ale też o miejsce.. jak oni to nagrywali w jakiejś dziurze w NY to nikt by nie podołał sam Iwataki to światowa czołówka, i nagrywał już plumkadła bardzo porządnie - choćby Purple Violin, Single Man, czy Defiance. Tylko że one nie były nagrywane na jakimś zadupiu

[hp_gof]

Bookleta nie ma, więc trudno stwierdzić gdzie.

[DanielosVK]

Rzeczywiście mało frapujący, typowy Desplat. Tak słuchając tego score rozmyślam sobie, czy i Olka nie dopadł po-oskarowy uwiąd twórczy.

[Ghostek]

Tak słuchając tego score rozmyślam sobie, czy i Olka nie dopadł po-oskarowy uwiąd twórczy.

R1 rozwieje wszelkie wątpliwości. Tymczasem pierdyliard łapanych na prawo i lewo zleceń na pewno nie pomaga.

[Kaonashi]

No właśnie chyba gdzieś nawet pisałem, że od TGBH to on nic szczególnego nie napisał, czegoś co by wykraczało poza bezpieczną dla niego i jego fanów stylistykę.

[hp_gof]

No to wiadomo, że konkretni reżyserzy inspirują do pisania wyjątkowych dzieł. Moim zdaniem jego ostatnią udaną pracą są Zwierzaki, może to nie jest poziom Strażników, ale jest naprawdę solidna, zabawna, ze sporą dawką jazzu, którego wcześniej u niego raczej nie mogliśmy usłyszeć - nie licząc Florence. No a cóż, jeśli chce mu się bawić w skromne, poetyckie klimaty dla własnej minimalistycznej przyjemności to potem trzeba znosić takie usypiacze jak Sufrażystka czy ostatnio The Light Between Oceans. Rogue One na pewno będzie dużym, symfonicznym wyzwaniem, ale dużo zależy od koncepcji reżysera i producentów - jak będą szukali nowego, starwarsowego brzmienia i próbowali do blockbustera wrzucić elementy europejskiego dramatu (jak zrobił Yates w HP), to może wyjść druga Godzilla; jeśli postawią sobie za punkt honoru melodyjność i przygodę (jak u Williamsa), to może być fajnie. Za nieco ponad 100 dni się przekonamy

[Mefisto]

Jezu jaki usypiacz. Na sen dobre, ale tak to Olek się rozdrabnia.

[Koper]

Jezu jaki usypiacz.

Znaczy "Desplat Mode ON"? Tak reklamujecie ten score, że aż mi miejsca na dysku szkoda. Ale jakbym kiedyś miał problemy z zaśnięciem to sięgnę ma pewno.

[hp_gof]

No nie wiem czy taki usypiacz - przy pierwszym odsłuchu byłem bardzo śpiący, przesłuchałem tego przez godzinę i nie usnąłem w trakcie W ogóle jak czasami od natłoku myśli i emocji nie mogę zasnąć, to nigdy mi Desplat w zaśnięciu nie pomaga Więc przereklamowany jest ten lek na bezsenność

[Koper]

To nawet jako lek na bezsenność jest do d..y? Desplat fail.

[hp_gof]

No mnie raczej pobudza.

[ravaell]

Z każdym kolejnym odsłuchem ścieżka przynosi więcej rozczarowań, niż uniesień. Za mało tutaj zaangażowania, zbyt oczywiście brzmi dla mnie ta muzyka, zarówno na poziomie melodii, jak i poszczególnych technicznych rozwiązań: aż wylewa się z niej ten bardziej asekurancki Desplat, który może ma pomysł (połączenie chłodu i ekspresji w At First Sight czy sentymentalny In God's Hands), ale gdzieś w końcu traci rezon i włącza swój nużący autopilot. Może problem tkwi w tym, że The Light Between Oceans zapowiadało się na projekt z górnej półki, przez co oczekiwania były wyższe, a skończyło się na przeciętnej pracy z ciekawymi momentami. Brakuje tutaj tej klasy muzycznej wyobraźni, która u Desplata po raz ostatni dała o sobie znać w The Grand Budapest Hotel, przez co muzyka grzeszy jednorodnością i zbyt łatwo daje się zamknąć w plumkającej strefie komfortu. Przypomina trochę wariację na temat The Tree of Life: podobna tekstura i wyczucie emocji (szczególnie w At First Sight), jednak The Light Between Oceans w większym stopniu zbudowana jest na melodiach, niż tamtejszym minimalizmie. Desplat potrafi przyciągąć uwagę i i wprowadzić słuchacza w zajmujący nastrój, ale nie sposób wracać do tej płyty po krótkim czasie.

[3/5]

[Wawrzyniec]

Soundtracku jeszcze nie słuchałem, filmu nie widziałem, ale jedno wiem - ten wątek na forum to jedna z lepszych rzeczy jaką ostatnio czytałem

[hp_gof]

Poczekaj, zamówiłem wizualizację artystyczną Twojego wyobrażenia o mnie Ale to trochę potrwa jeszcze