JOHN WILLIAMS - THE BFG (2016)

[Koper]

No przecież nowe star warsy też były tylko dobre technicznie i w ogóle nie ten poziom co zemsta sithów, co potwierdzieli ci, którzy 10 lat temu mówili, że zemsta sithów jest tylko dobra technicznie i to nie ten poziom, co mroczne widmo

10 lat temu to Ty w piaskownicy babki układałeś z piasku przecież.

[Wojteł]

raczej 20

[Koper]

No tak, bo dziesięć lat temu to już przecie byłeś wielki miszcz gimbazy.

[Wojteł]

Tak w sumie dalej ciągniesz jakieś z dupy suchy żarty, a ja nawet nie wiem, jaki jest ich z związek z moim postem

[lis23]

Standard u Williamsa od jakiejś dekady a brzmienie jego filmówki, która upodabnia się do klasyki, i technika, która góruje nad emocjami, to coś co nie raz już pisałem. Gdyby to był 40 czy 50 letni kompozytor filmówki, to bym napisał, że jest pretensjonalny. Ale, że ma prawie 90, w sumie po zastanowieniu uznaję, że ma prawo robić co mu się żyw podoba

Nie zapominajmy, że już przez całe lata dwutysięczne Williams zmienił swój styl i jego muzyka stała się ciur mroczniejsza, mniej kolorowa i bardziej chaotyczna. Popatrzmy na "Raport Mniejszości", "Wojnę Światów" i "Monachium" - jak już kiedyś pisałem, recenzenci określali ten rodzaj muzyki Williamsa, jako "muzyka atonalna" (pierwszy raz na to określenie natrafiłem podczas lektury recki "Raportu Mniejszości"), więc ta dalsza ewolucja stylu maestro nie jest czymś nowym i nieoczekiwanym.

[Paweł Stroiński]

Hmm, ciekawe, bo szczerze mówiąc, dla mnie Raport mniejszości jest mocno dysonansowy, ale aż atonalny? Rozumiem ten termin w kontekście fragmentów Monachium (Bearing the Burden, duża część suspensu) czy całej Wojny światów.

Raport mniejszości jest Herrmannowski po prostu.

[lis23]

Hmm, ciekawe, bo szczerze mówiąc, dla mnie Raport mniejszości jest mocno dysonansowy, ale aż atonalny? Rozumiem ten termin w kontekście fragmentów Monachium (Bearing the Burden, duża część suspensu) czy całej Wojny światów.

Raport mniejszości jest Herrmannowski po prostu.

Nawet w waszej recce jest mowa o muzyce atonalnej

"[.]co budzi skojarzenia z muzyką mentora Williamsa - wielkim Bernardem Herrmannem. O ile muzyka legendarnego twórcy potrafiła być zarówno piękna jak i mroczna, muzyka Johna Williamsa jest w tym przypadku szorstka, "brudna" i atonalna."

http://www.filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=701

[Koper]

Tak w sumie dalej ciągniesz jakieś z dupy suchy żarty, a ja nawet nie wiem, jaki jest ich z związek z moim postem

Taki że wypominasz ludziom co to 10 lat temu mówili.

Nie zapominajmy, że już przez całe lata dwutysięczne Williams zmienił swój styl i jego muzyka stała się ciur mroczniejsza, mniej kolorowa i bardziej chaotyczna. Popatrzmy na "Raport Mniejszości", "Wojnę Światów" i "Monachium" - jak już kiedyś pisałem, recenzenci określali ten rodzaj muzyki Williamsa, jako "muzyka atonalna" (pierwszy raz na to określenie natrafiłem podczas lektury recki "Raportu Mniejszości"), więc ta dalsza ewolucja stylu maestro nie jest czymś nowym i nieoczekiwanym.

A co to ma do BFG, które ani mroczne ani atonalne nie jest?

[Wojteł]

Tak w sumie dalej ciągniesz jakieś z dupy suchy żarty, a ja nawet nie wiem, jaki jest ich z związek z moim postem

Taki że wypominasz ludziom co to 10 lat temu mówili.

No i pewnie za kolejne 10 lat będą czcili TFA tak jak teraz RotS

[DanielosVK]

A kto taki czci RotS?

[Wojteł]

ci, co hejtowali 10 lat temu

[Tomek]

Żywo interesowałem się filmówką 10 lat temu, ale nie przypominam sobie jakiegoś hejtu w stronę RotS. Nawet wydaje mi się, że wtedy do Williamsa fani podchodzi z dużo większą "bogobojnością" niż dziś Fakt, była to pewna zmiana stylistyczna (ale podyktowana przede wszystkim samym filmem), i wydaje mi się że Zemsta na pewno tak nie polaryzowała jak Przebudzenie.

[Koper]

Wojtek znowu oskarża nie wiadomo kogo i nie wiadomo o co. Kto taki hejtował RotS a teraz go czci i kto niby za 10 lat będzie wynosił pod niebiosa BFG? Bo nie wiem czy to do mnie się odnosi, ponieważ jestem jednym z tych którzy uważają BFG za score świetny technicznie.

[Wojteł]

Bardziej do Tomka G, bo jego komentarze spod zemsty sithów i ocena brzmią strasznie podobnie do tego, co teraz mówił o TFA, z tym, że teraz rots broni i szanuje

[Ghostek]

Tyle, że nie mówię nigdzie, że RotS jest pracą świetną tylko w porównaniu do TFA bardziej rozbudowaną i składną melodycznie. A jeżeli chodzi o kultowość na przestrzeni lat, to dalej jest to dla mnie kopciuszek serii. Do chociażby TPM nie mają żadnego startu, choć przyznam szczerze, że można ten pęd ku melodyjności zastąpić przynajmniej technikaliami, w których Williams wydaje się ostatnimi czasy pławić. Tylko to już zmienia zupełnie podejście do pracy. TFA wymaga siłą rzeczy więcej koncentracji.
RotS jest z kolei w tematyce bardzo banalne. Słysząc aa-aaaa-aaaa-chórki w Battle of the Heroes do tej pory śmiecham