Ennio Morricone - La Corrispondenza

[Kaonashi]

Score z nowego filmu Tornatore wychodzi 26 stycznia.

[Kaonashi]

Okładkowy update.

[Marek Łach]

Ennio jest ostatnio dla nas hojny.

[Kaonashi]

I chwała mu za to. Swoją drogą, śliczna okładka.

[Wawrzyniec]

Wow, mogę wręcz spojrzeć tej pani w sam środeczek rogówki oka.

[Kaonashi]

Mógłby ktoś w końcu ogarnąć tego moda do automatycznego zmniejszania zdjęć.

[Kaonashi]

Filmik z sesji. Ennio nie dyrygował, co podpowiada już okładka. Ważne jednak, że jest gitarka.
http://movieplayer.it/news/morricone-di ... iva_40276/

[Koper]

Ennio nie dyrygował

A to akurat żadna wielka nowość, bo i za czasów "młodości" często sam nie dyrygował. Ale jak nie ma Nicolaia to ciekawe kto mu to teraz robi, nie kojarzę po gębie. A muzyczka całkiem ładniutka.

[Mefisto]

Przyjemna kompozycja, świetne solówki gitarowe (choć trzeba takie klimaty lubić), choć całość miejscami trochę mało morriconowska w stylu. Tradycyjnie nie wiem po co wjebany 13-minutowy track, który zdaje się nie mieć końca, ale poza tym klasa. Ennio nie dziadzieje.

[Kaonashi]

Słucham właśnie i jestem bardzo mile zaskoczony. Przy trzecim tracku - to jest Ennio

[Koper]

To już wyszło?

[Kaonashi]

Jest na ffshrine.

[Koper]

Całkiem sympatyczne, dość nietypowe love story (z twistem po 20 minutach) od Tornatore. Jakoś nie bardzo wierzyłem w tą Kurylenko, niby ładna dziewczyna ale bardziej mi się zdawała pasować do filmów pokroju "Szybcy i wściekli ileś tam" niż czegoś takiego, ale Tornatore potrafi jednak ładnie kobiety filmować a i wydobyć z nich tyle aktorskich możliwości, ile się da. Choć czemu jej postać była zakochana w takim starym dziadzie jak Irons to w sumie nie wiadomo.
Muzyka Ennio działa bardzo dobrze, powiedziałbym - mocne ****. Kto słuchał płyty ten zna i brzmienie i że jest to muzyka raczej spokojna, jednostajna, melancholijna. Taki klimacik w filmie ma budować i z tego się świetnie wywiązuje i wcale nie przeszkadza, że tak często pojawia się główny temacik. Jakichś super pamiętnych momentów ona nie ma, raczej cały czas jest gdzieś obecna (nie dosłownie oczywiście, Tornatore używa jej w granicach rozsądku), budując nastrój i emocje.
Dwie mocne 4 za płytę i za film, co znaczy że to pewnie jedna z mocniejszych pozycji tego roku, bo jakoś lawiny piątkowych scorów nie spodziewałbym się.

PS: Nie wiem czy się zbiorę w sobie na recenzję, może Kaonashi mnie uprzedzi, choć jak będzie latami czekał na polskie napisy tak jak z tym Crouching Tiger, to chyba jednak w końcu nie wytrzymam i skrobnę.

[Koper]

no i nie doczekałem się od Kaonashiego, więc

http://www.filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=2253

[Kaonashi]

A na co było czekać, toć pisałem Ci na face ze dwa miesiącu temu, żebyś się za to zabrał