Mystery pisze:Nie trzeba być audiofilem, po prostu mnóstwo detali tu po prostu nie słychać, chór nawala, a pod spodem też dzieją się ciekawe rzeczy, których nie idzie wyłapać, dopiero za drugim razem zauważyłem, że sporo tu pizzicato, a perkusjonaliach czy harfie nie wspomnąć, a z drugiej strony gdzieniegdzie ten sam chór czy wokalizę ledwo co idzie wyłapać (końcówka 4th Movement).
I w takich jednak przypadkach do "zagłębienia się" w score i jego posmakowania (w sensie orkiestracji, techniki) wymagana będzie jednak oryginalna płytka. Chodzi mi, że odsłuch takich zaawansowanych brzmieniowo, rozbudowanych score'ów nastawionych na orkiestrę z mp3-ójek bywa złudny. Takie jest moje zdanie.
Mystery pisze:Co do postu Tomka. W całej historii muzyki filmowej mało jest scorów, które na 2 CD byłby przystępne od początku do końca i tak jest i tu, tak bez przerwy między płytami, jest po prostu dla zwykłego śmiertelnika za dużo i pod koniec może nie czuć zmęczenia, ale przesyt już tak, szczególnie, że po 70 minutach epickiego scoru, ostatnie 35 minut to już w ogóle nieustanne wybuchy orkiestry itp. Producentem Jupitera był sam Giacchino i w sumie dobrze to wszystko złożył i umieścił, dając na przykład Movementy co było z myślą o słuchaczu, przez co w sumie całe wydanie urosło do 2 CD, ale przecież kosztuje to tyle co jedno CD, toteż słuchacz kasy nie traci, a zyskuje tylko muzykę i to dobrą, bo przecież te suity można było sobie odpuścić. Oczywiście można by było ułożyć 80 minutową płytkę, której słuchało by się bardzo dobrze, ale to wszystko rozbija się o indywidualne gusta i po mojemu te 2 CD w przypadku tego scoru jest dobrym rozwiązaniem, bo można przemęczyć kilka mniej angażujących kawałków, które można policzyć na palcach jednej ręki, by zyskać więcej wartej wydania muzy i jak dla mnie te 105 minut Jupitera mija szybciej niż 78 Małp i nie ma tu sztucznego nabijania licznika, no może poza wspomnianym przeze mnie bonusem.
Wiadomo, że dla fanów nie będzie dużego problemu
Jednak wydaje mi się, że można było pomyśleć o wydaniu "highlightowym". No ale pewnie w takim wypadku 2-płytowiec byłby pewnie ekskluzywny i dużo droższy. Sytuacja dla mnie podobna jest jak z Hobbitem, gdzie do wyboru były tylko rozszerzone czy podpadające pod complete'a wydania 2-CD co z pewnością zamordowało trochę odbiór partytur Shore'a. Te 2-płytowce to nowy trend jakby nie patrzeć i pewnie po czasie będzie można ocenić, czy to był dobry pomysł wytwórni (tudzież kompozytorów, którzy pewnie też mają w tym jakieś zdanie).
@ Templar, i po co było ulegać hype'owi?
W dodatku do mojego posta, utwory które zapowiadały mi się najlepiej, "The Shadow Chase", "It's A Hellava Chase", "Flying Dinosaur Fight" , "Commitment" są takimi w rzeczywistości, a tematem przewodnim zdaje się być temat z pierwszego utworu, cytując Tomka, ostatnia aranżacja w Commitment "miażdży cyce" 
To nadal jedna wielka napierdalanka, ale wreszcie zaczynam rozróżniać poszczególne elementy 
