Howard Shore - Hobbit

[Wojteł]

Innych lam mi się nie chciało wypisywać Przyjmowana przez kogo? Przez gimbusów z jutuba? Bo pioseneczka śpiewana głosem chłopca ze spodniami o wiele przyciasnymi w kroku taka skrojona w sam raz pod rozmarzone 15stki

[Adam]

chyba mało znasz Sheerana i jego dokonania, o stylu nie wspomnę, bo pomyliłeś go z Bajberem

[Paweł Stroiński]

O mgliste oko podnóża tej góry,
Strzeż uważnie dusz mych braci
I choćby niebo zakrył ogień i dym
Chroń synów Durina

Jeśli to ma się skończyć w ogniu
Spłoniemy wszyscy razem
Patrząc jak płomienie
wzniosą się w noc

Przywołaj ich, Ojcze
Bądź przy mnie, będziemy
Patrzeć jak płomienie trawią
Góry grań

Jeśli to my mamy umrzeć dziś
Zginiemy wszyscy razem
Wznieśmy wina puchar
Ten ostatni raz

Teraz widzę ogień
W trzewiach tej góry
Widzę płomienie
palące drzewa
I widzę ogień
Trawiący dusze
Widzę ognia
Krwisty podmuch
I wierzę, że zapamiętasz mnie

wg Marka - "przeciętniactwo bez krzty metaforyki".

za to score z Parkland wg Marka - "dobra muzyka".

dziękuję, do widzenia

umyć uszy, nauczyć się czytać i myśleć z perspektywy bohaterów.

Teraz pozwól spojrzeć na ten tekst osobie, która czymś takim zajmowała się przez ostatnich 10 lat życia...

Tak oczywistego i banalnego tekstu nie widziałem NIGDY. Metaforyki tu nie ma ŻADNEJ. Wszystko jest podane na tacy, tak jakbyś podczas sceny erotycznej w filmie usłyszał bohatera mówiącego z offu, że się z ukochaną przespał. Ogień trawiący dusze? Toż to nic takiego.

Druga rzecz. Polski przekład jest dziesięć razy lepszy (i tak, choć zachowuje banał oryginału) od tego, co popełniono do tego:

I see fire
Inside the mountain - Widzę ogień we wnętrzu (jakich trzewiach) góry.
I see fire
Burning the trees - Widzę, jak ogień spala drzewa.

Jakoś nie widzę, by ktoś przetłumaczył "Desolation comes upon the sky" (Niebo ogarnia osamotnienie). To też nie jest nic metaforycznego. Po prostu, takie banalne smutno mi, które zrobiono tak, by brzmiało, jakby to miało jakąś głębię. Ma głębię - sięga dna.

Wszystko jest tu podane na tacy. To poziom metaforyki twojego ukochanego Briana Tylera, który wali na chama. I ten tekst wali na chama. Jest subtelny jak skład opiłków żelaza. Marek ma rację. Tekst Sheerana nie ma ANI KRZTY metaforyki. Uwierz człowiekowi, który metaforę, w teorii i praktyce, zna od dziesięciu lat i zna różne podejścia do tego problemu, zarówno językoznawcze, jak i teoretycznoliterackie. Gdzie tu do Mickiewicza, Przerwy Tetmajera, Szymborskiej, Osieckiej, nawet totalnie dziś banalnego Cygana (który skończył się na Łatwopalnych Rodowicz) kogokolwiek o jakimkolwiek poziomie. Już "Życie, życie jest nowelą/Której nigdy nie masz dosyć" jest bardziej ambitne od tego..., by nie przytoczyć "Zamienię ból na wolność (Cambio dolor por libertad) z innej telenoweli, już nie polskiej...

[Wojteł]

A to ja muszę znać cała jego twórczość żeby stwierdzić, czy pioseneczka którą słyszę na własne uszy jest śpiewana tak a nie inaczej?

[Adam]

za miesiąc dopiero potoczycie pianę jak będzie nom do oskara

[Paweł Stroiński]

No, nie musisz. Adamowi po prostu wydaje się, że ma intelekt godny Juliana Krzyżanowskiego, a... no, nie bałdzo.

[Adam]

wręcz przeciwnie

[DanielosVK]

Chyba z innego internetu korzystamy, bo ta piosenka jest zdecydowanie najbardziej krytykowaną piosenkę ze wszystkich tolkienowskich. Wobec żadnej nie było tylu zarzutów, że nie pasuje do filmu etc. Że tekst jest banalny, a wykonanie płytkie to inna sprawa, bo nie każdy na to zwraca uwagę, ale słów krytyki jest mnóstwo. Ale jak ktoś widzi tylko tendencyjne recki to tak to już jest.

[Wojteł]

ten tekst kojarzy mi się z odcinkiem family guya (niestety, nie ma tego na YT), w którym syn jednego z bohaterów przyznaje, że zdezerterował z Iraku. Chcą przekonać rodzinę, że nie jest tchórzem, usprawiedliwia się, że na froncie poznał okrucieństwo wojny i stał się wrażliwszym człowiekiem. Chwali się też, że zaczął pisać wiersze i próbował przekonać rodzinę, żeby posłuchali jego poematu. Wywiązał się taki dialog:

Brian: If I can guess a line in there, will you not read it?
Kevin: I don't think you'll be able to guess a line.
Brian: Is it something like, "Ice burns as hot as fire?"
Kevin:(closes up paper) Okay. We're done here.

[DanielosVK]

Grafomaństwo po całości. Poziom liryki takiego Roguca z Comy. Ich teksty są równie "głębokie".

[Paweł Stroiński]

No, coś w tym stylu

[Marek Łach]

Typowe tandeciarstwo pisane na zamówienie, w tekście odhacza wszystkie obowiązkowe punkty: jest ogień, niebo, płomienie, imię Durin (bo pojawia się w filmie), słowo "Desolation" (bo jest w tytule filmu), góra (wiadomo), nadzieja... Przygłupawy tekst dla analogicznego targetu.

Cytacik Wojtka z FG idealnie obrazuje "zawartość" tego kawałka.

Piosenki do LOTRa nigdy nie miały jakichś specjalnie wyrafinowanych tekstów, ale Gollum's Song czy Into the West miały w sobie jednak pewną poezję, atmosferę mitu i snu, tolkienowskiego marzenia. Poza tym pod względem czysto aranżacyjnym to była zupełnie inna półka.

[Paweł Stroiński]

Szczerze mówiąc, atmosferę mitu słyszę tylko w May It Be i Into the West (które jest fantastycznym zakończeniem trylogii, właśnie pod względem mitotwórczym - mitopoeja jako gatunek literacki był bardzo ważnym elementem teoretycznych założeń Tolkiena, choć ten tekst akurat pojawił się w wierszu).

Gollum's Song, piosenka genialna, dla mnie ma charakter przede wszystkim, szczerze mówiąc, oniryczny. Dla mnie mitu tam nie ma, ale jest ta niejasność, dwuznaczność pomocy Golluma, który jest na pograniczu dobra i zła, który walczy z samym sobą aż do końca. Muzyka i tekst ślizgają się po obu stronach jego osobowości i głos Torrini pasuje tu idealnie. Mityczne dla mnie to nie jest, oniryczne - na pewno. Tylko że to nie jest dobry sen, trochę jak ta anegdota o orkiestratorze Chinatown mówiącym trębaczowi: "Graj to seksownie, ale tak, jakby to był bardzo nieudany seks".

[Wawrzyniec]

No, szkoda że Jackson nie poczekał aż nakręci jakiś niskobudżetowy indie movie, do którego to przeciętniactwo bez krzty metaforyki akurat by klimatem i wtórnością aranżacyjną pasowało

Krytyka i naśmiewanie się z produkcji niezależnych z ust walczącego z popcornem

[Paweł Stroiński]

Jest kino niezależne i kino niezależne... Na pewno Marek by nie powiedział czegoś takiego o np. 500 dniach miłości .