Fajny akcyjniak SF. Blomkamp ma wyczucie swojej estetyki, dzięki czemu oba jego dotychczasowe filmy wyróżniają się na tle współczesnego gatunku i od razu widać, kto je kręcił. Elizjum jest wprawdzie gorsze od świetnego Dystryktu, bo społeczne tło jest narysowane tu bardziej toporną i grubą kreską niż w D9 (i przy tym nie ma tego elementu rewizjonizmu) - ale na szczęście pozostaje to tłem. A osią fabularną są w sumie egoistyczne pobudki przeciętnego faceta. O ile w D9 główna postać była de facto antybohaterem, o tyle tutaj Damon jest bardziej everymanem, trochę szemranym, ale w miarę sympatycznym. Na szczęście jego motywacja przez większą część filmu wynika wyłącznie z dbania o własny tyłek i dlatego kino Blomkampa nie ugina się pod ciężarem pseudosocjologicznych bzdetów.
Poza tym to jest rasowe kino akcji w dość surowej, ale nie przesadnie poważnej konwencji SF. Emocjonuje, ma świetne tempo, ekstra stronę wizualną. Pewna porcja głupotek jest, żeby malkontenci znowu mieli czego się uczepić, ale myślę, że koniec końców Blomkamp nie zawiódł i w swojej niszy jest obecnie najciekawszym młodym reżyserem. 
A mianowicie brak statywu i trzęsąca się kamera. Toż to jest bolączka współczesnych filmów i naprawdę trzeba mieć popcorn zamiast mózgu, aby kogoś od tego głowa nie rozbolała. I już pal licho sześć walki, które też trzęsą się jak cholera, ale dlaczego ta kamera trzęsie się w scenach dialogowych? 
fajny stereotyp polaka na wyspach zagrany całkiem nieźle przez jakiegoś Goldberga, muza Bates, ale to nie ten Bates, jakiś odległy krewny Liam Bates, muza na prawdę spoko, zaczyna to się kawałkiem z Ognistego Ptaka Strawińskiego i muza dalej nadąża, polecam mimo wolnego prologu jakoś to się ogląda 
