DARIO MARIANELLI - ANNA KARENINA (2012)

[Tomek]

A czego się spodziewałeś po kinie Spielberga, do tego kinie disneyowskim Spielberga? OK, mógł te sceny zostawić bez muzyki (chociaż akurat z definicji jego kina ta muzyka powinna w nich raczej być), ale to nie Szeregowiec Ryan czy Monachium, gdzie mógł subtelnie "grać" również ciszą. Z E.T. czy Bliskich spotkań w pamięci pozostają potężne fragmenty filmu zapełnione muzyką jak to Amerykanie mówią "wall-to-wall" a z Konika muzycznie pamiętam dziś w sumie prolog i najlepszą sekwencję filmu czyli ucieczkę Joey'a z Ziemi Niczyjej. Tak więc dla mnie Konik nie operuje jakąś nie wiadomo jaką muzyczną ekspresją czy kiksowaniem muzyki z obrazem (co Spielbergowi i Williamsowi zdarza się raczej niezwykle rzadko).

[Mefisto]

OK, mógł te sceny zostawić bez muzyki (chociaż akurat z definicji jego kina ta muzyka powinna w nich raczej być), ale to nie Szeregowiec Ryan czy Monachium, gdzie mógł subtelnie "grać" również ciszą.

Ale czemu od razu ciszą? Wystarczy, żeby muzyka była nieco wyciszona, towarzyszyła tym scenom, a nie je przytłaczała - co zresztą Williams już nieraz udowodnił u Spielberga właśnie.

Z E.T. czy Bliskich spotkań w pamięci pozostają potężne fragmenty filmu zapełnione muzyką jak to Amerykanie mówią "wall-to-wall" a z Konika muzycznie pamiętam dziś w sumie prolog i najlepszą sekwencję filmu czyli ucieczkę Joey'a z Ziemi Niczyjej. Tak więc dla mnie Konik nie operuje jakąś nie wiadomo jaką muzyczną ekspresją czy kiksowaniem muzyki z obrazem (co Spielbergowi i Williamsowi zdarza się raczej niezwykle rzadko).

To ile zeń pamiętasz świadczy raczej o miałkości tematycznej jako takiej, a nie o tym, że muzyka była przeszarżowana. Wspomniane przez Ciebie filmy mają lepsze ilustracje per se, które przy okazji towarzyszą też bardziej pamiętnym, epickim scenom, dlatego masz je w pamięci

[Tomek]

Ale czemu od razu ciszą? Wystarczy, żeby muzyka była nieco wyciszona, towarzyszyła tym scenom, a nie je przytłaczała - co zresztą Williams już nieraz udowodnił u Spielberga właśnie.

Oboje dobrze wiemy, że to Konik to pośledni, by nie powiedzieć słaby Spielberg

To ile zeń pamiętasz świadczy raczej o miałkości tematycznej jako takiej, a nie o tym, że muzyka była przeszarżowana. Wspomniane przez Ciebie filmy mają lepsze ilustracje per se, które przy okazji towarzyszą też bardziej pamiętnym, epickim scenom, dlatego masz je w pamięci

Niby tak, ale tematy to nie wszystko, przypomnij sobie na przykład scenę z księżycem w A.I., wykradzenie kamieni Sankary z drugiego Indy'ego, rekonstrukcję zabójstwa Kennedy'ego w czasie finałowego procesu w JFK czy np. pulsującą elektronikę w scenach suspense'u w Monachium. Tu nie było jakiejś wielkiej, klasycznej tematyki, ale Williams stworzył muzykę, która zapanowała nad tymi scenami/sekwencjami wcale nie przynosząc im szkody a na dodatek wbijając się dzięki nim w pamięć.

[Adam]

temat o koniku macie gdzie indziej

[Wawrzyniec]

Ha, ale może konik ciekawszy od Anny Kareniny. Bez urazy.

[Adam]

taa z pewnością chodziło o to że wstyd dla Konika, by o nim pisano w temacie czegoś takiego

[DanielosVK]

Jak zawsze, najwięksi męczennicy za ideę nieoceniania przed słuchaniem, okazują się stronniczy i prorokują na przyszłość w przypadków score'ów, które im nie pasują.

[Adam]

a Ty jak zawsze przekręcasz. przy Dreddzie wyjątkowo wspomniałem o nieocenianiu przed słuchaniem, bo jest to futurystyczna wizja wykreowanego świata możliwie zgodna z komiksem. I tylko dlatego. A tak to zawsze wprost piszę przy wszystkich kompozytorach, że nie obchodzi mnie działanie w filmie i liczy się płyta. I nie wypieram się tego. Po prostu dość dawno nie było takiej sytuacji jak przy Dreddzie.

[DanielosVK]

Kareniny też nie słuchałeś. A do Dredda sam dorabiasz ideologie do score'u, który nawet we fragmentach nie jest tego warty.

[Adam]

Kareniny też nie słuchałeś.

wystarczy że zobaczyłem słowo Bregowicz

A do Dredda sam dorabiasz ideologie do score'u, który nawet we fragmentach nie jest tego warty.

występujące słowo Bregowicz dyskredytuje od razu wszystko na tym świecie, cokolwiek

A do Dredda sam dorabiasz ideologie do score'u, który nawet we fragmentach nie jest tego warty.

niec sobie nie dorabiam, bo chyba wszystkie media o tym piszą tak? oceny nie kłamią. również na RT na które uwielbiacie się powoływać.

[DanielosVK]

To było luźne skojarzenie do kilku klipów, podczas gdy całość wyraźnie wskazuje na to, że będzie różnorododnie, a różne gypsy fragmenty będą tylko częścią całości. Z resztą bądźmy konsekwentni - albo oceniamy po przesłuchaniu, albo olewamy tę ideę.

niec sobie nie dorabiam, bo chyba wszystkie media o tym piszą tak? oceny nie kłamią. również na RT na które uwielbiacie się powoływać.

Hę? Te oceny dotyczą filmu, jakiekolwiek wspomnienia dot. muzyki są nikłe.

[Wawrzyniec]

Kareniny też nie słuchałeś.

wystarczy że zobaczyłem słowo Bregowicz

Nie, spokojnie Adam, Danielos trochę zbyt wcześnie podniósł alarm. Żadnych tam Kałasznikowów i Ojdanananojdannanaoooojdaaaanna nie ma. Jest dużo takiego typowego dostojnego grania na Marianellego, a więc muzyka zapięta na ostatni guzik, wypolerowane buty, bardzo klasyczny wręcz staroświecki smoking i lekka sztywniocha. Ale w sumie to dramat kostiumowy więc można zrozumieć.

[Adam]

Wawrzyniec, szacun będę mógł posłuchać zatem, ufff..

[DanielosVK]

No to przecież napisałem, że luźne skojarzenie kilku tylko fragmentów.

[Marek Łach]

Więcej opinii recenzentów:

In the opening 20 minutes this style is forcibly thrown at us. The movements of the actors in this opening movement are close to dance and at any moment it feels as if it is about to burst into song. Part of this has to do with Stoppard’s rhythmic dialogue which has Dario Marianelli’s graceful score matching the pace of the words as well as mirroring the diegetic sounds of the action on screen

There’s even an air of faux-musical to the way scenes transition from one to the next, moving to a very purposeful rhythm set by Dario Marianelli’s wonderful score, which should see the composer nominated for his third Oscar.

The pace continues furious, but the characters soon find a home in this bold new structure — one ornamented by Dario Marianelli’s luscious score.

highly romantic Tchaikovskian score by Dario Marianelli