Incepcja - dyskusja o filmie [zawiera spoilery]

[Marek Łach]

Oj nie wiem po co te porównania z Avatarem. Avatar to lepszy film pod względem zawartości "science" w SF, bo więcej kwestii wymagało tam dopracowania od tej strony. Incepcja to lepszy film jako film.

[Koper]

Akurat zabicie młodego Fischera prędzej doprowadziłoby do przejęcia firmy przez wuja, zarząd, czy kto tam mógł być następny w kolejce - stąd wyeliminowanie tej możliwości. Wtedy byliby zmuszeni do kolejnego zabójstwa albo do przeprowadzenia incepcji na nowym dziedzicu - tak czy siak droga do celu mogłaby się wydłużyć.

Ale dokładnie to samo wyniknie pewnie z tego, co zrobili i o tym pisałem.

No właśnie nie, bo to był sen Ariadne, który jako "świadomie śniąca" mogła modyfikować w trakcie. W cudzych snach nie ma takiej możliwości - projektuje ona sen (też chyba nie cały, co raczej pewne elementy) niejako z góry, i w trakcie nie może go już zmieniać. Przedstawienie jej możliwości z zawijaniem ulic jest bardzo logiczne, bo dokładnie to samo robią potem (czy raczej przedtem) w limbo Cobb i Mal, co ma kolosalne znaczenie dla fabuły. Sen Ariadne jest klasycznym "wprowadzaczem" do tego motywu, który potem jest rozwijany, albo częściowo (w projektach cudzych snów), albo na maksa (w limbo).

To jest sen Cobba! To on zapełnia go produktami swojej podświadomości i dlatego rzuciły się one na Ariadne i ją zabiły.

Jest to w filmie bardzo wyraźnie powiedziane - Cobb jest podłączony do cudzego snu i wpływa na ten sen. Jest powiedzane nawet więcej - im głębszy poziom snu, tym jego podświadomość może wpływać mocniej, aż dochodzi do tego, że z cudzego snu wrzuceni zostajemy do limbo Cobba.

A inni nie są podłączeni??? Wszyscy są!

Jest to uproszczenie, ale generalnie tak, bo jest głównym bohaterem. Jest rozchwiany emocjonalnie, tym bardziej że tragedia jego życia (o ile jego życie to rzeczywistość, a nie jeszcze jeden poziom snu) miała ścisły związek ze snami i limbo. Relacja z Mal była bardzo silna, Cobb ma na jej punkcie wręcz obsesję (tak samo na punkcie dzieciaków), stąd te wpływy. O innych bohaterach za mało wiemy żeby teoretyzować, ale można po prostu stwierdzić, że są stabilniejsi. Zresztą pewnym wyjątkiem jest tu Saito, który w końcu stwarza własny kształt limbo.

Akurat to chyba każdy mógł (Cobb i żona też sobie tworzyli, jak im się to kiedyś trafiło.
A o innych bohaterach można powiedzieć, że są jeszcze bardziej papierowi.

Ten film to klasyczny przykład dzieła postmodernizmu - gra z widzem, fałszywe tropy, których jest mnóstwo, kilka równorzędnych interpretacji, wielopoziomowość, intertekstualność. W najogólniejszym ujęciu dotyka on teorii poznania. Konwencja SF jest tu nośnikiem. Przypomina mi ten film Dystrykt 9 - ogólnie kino rozrywkowe, ale inteligentne (pod względem konstrukcji i kontaktu z widzem chyba inteligentniejsze niż film Blomkampa).

Bardziej zamotane, ale czy inteligentniejsze? D9 miał mniej dziur i głupotek (choć też paru sztamp i wpadek nie uniknął) no i jako SF (jak to się Bladu upiera) też był lepszy.
A "Incepcja" teorii poznania dotyka w bardzo płytkim stopniu jak dla mnie. "Matrix" był chyba ciekawszym i bardziej oryginalnym tworem, jeśli patrzymy na filmy, które kręcą się wokół tematów, co jest rzeczywistością, a co fikcją.

Oj nie wiem po co te porównania z Avatarem.

Pytaj Bladu.

Avatar to lepszy film pod względem zawartości "science" w SF, bo więcej kwestii wymagało tam dopracowania od tej strony. Incepcja to lepszy film jako film.

Wizualnie, jako widowisko (bo "Incepcja" nie jest faktycznie niczym ponadto) "Avatar" też jest lepszy. Jakby tak podsumować "Incepcja" jako film lepsza nie jest dla mnie, ale jak mówię - kwestia gustów.

[bladerunner]

Incepcja jednoseansowiec ? Myster błagam

Bo jeszcze wyjdzie na to, że Blade Runner jest gorszy od Avatara

[Koper]

ale w wersji kinowej czy reżyserskiej?

[bladerunner]

ale w wersji kinowej czy reżyserskiej?

nie zgrywaj się Koper bo to nie śmieszy.

Incepcja moi drodzy dołącza do moich ulubionych filmów SF

[Mystery]

Ten film to klasyczny przykład dzieła postmodernizmu - gra z widzem, fałszywe tropy, których jest mnóstwo, kilka równorzędnych interpretacji, wielopoziomowość, intertekstualność.

Nie powiedział bym. Z widzem grał i fałszywe tropy podsuwał nam Fincher w "Grze". Równorzędnych interpretacji, wielopoziomowość i intertekstualność zaserwował nam Lynch w Mulholland Drive. Nolan podaje nam wszystko na tacy, nawet nie ma chwili pomyśleć, bo ten z góry narzuca nam swój, właściwy tok myślenia.

[Adam]

zważywszy że blada było chyba 5 wersji...?

[bladerunner]

zważywszy że blada było chyba 5 wersji...?

Każda wersja blada jest zajebista

[Adam]

nie wiem nawet jaką widziałem

[Koper]

nie zgrywaj się Koper bo to nie śmieszy.

Poważnie pytam. Jeśli nie widzisz kolosalnych różnic między reżyserską (tą ostatnią) a kinową wersją Blade Runnera to tak naprawdę nie masz o tym filmie zielonego pojęcia.

Cameron zawiódł na całej linii nadal uważam, że T2 to jego najlepszy film.

Akurat T1 jest lepszy fabularnie, a taki "Aliens" nie jest gorszy jako film SF na pewno. Wszystkie są lepsze od "Avatara" oczywiście. I od "Incepcji".

Nolan podaje nam wszystko na tacy, nawet nie ma chwili pomyśleć, bo ten z góry narzuca nam swój, właściwy tok myślenia.

Zgadzam się. I to jeszcze strasznie toporny tok myślenia...

[Adam]

Akurat T1 jest lepszy fabularnie, a taki "Aliens" nie jest gorszy jako film SF na pewno. Wszystkie są lepsze od "Avatara" oczywiście. I od "Incepcji".

amen brother.

[bladerunner]

nie wiem nawet jaką widziałem

Zajebistą powtarzam Blade To Megakult. przez duże M:D

Incepcja trochę śmierdzi holyłudem, te dowcipy, naciągana akcja panowie uczesani żelem pod włos w koszulach od D&G, wole nieuczesanego Deckarda w starym zapyziałym płaszczu

[Koper]

Incepcja trochę śmierdzi holyłudem, te dowcipy, naciągana akcja panowie uczesani żelempod włos w koszulach od D&G, wole Deckarda w starym zapyziałym płaszczu

No, nareszcie Bladu napisał coś, z czym każdy może się zgodzić.

[Marek Łach]

Ale dokładnie to samo wyniknie pewnie z tego, co zrobili i o tym pisałem.

Właśnie nie do końca, bo przeprowadzając od razu incepcję mieli szansę uniknąć dodatkowego czynnika jakim byłoby zabijanie kogokolwiek. Mieli szansę a nie pewność. Prawdopodobnie można by skonstruować zaszczepianą ideę w bardziej pomysłowy sposób niż w filmie.

To jest sen Cobba! To on zapełnia go produktami swojej podświadomości i dlatego rzuciły się one na Ariadne i ją zabiły.

A racja. Czyli po prostu Cobb świadomy, że oboje śnią dopuszcza możliwość ingerowania na bieżąco w jego sen? W innym wypadku, tak jak na pierwszym poziomie incepcji, ryzykowaliby, że Fischer się połapie w czym rzecz. Inna kwestia czy nie można było na bieżąco zmieniać kolejnych snów, gdy Fischer był już świadom co się dzieje (po motywie z panem Charlesem).

Akurat to chyba każdy mógł (Cobb i żona też sobie tworzyli, jak im się to kiedyś trafiło.

Każdy mógł, ale nie każdy umiał, taka różnica.

Bardziej zamotane, ale czy inteligentniejsze? D9 miał mniej dziur i głupotek (choć też paru sztamp i wpadek nie uniknął) no i jako SF (jak to się Bladu upiera) też był lepszy.
A "Incepcja" teorii poznania dotyka w bardzo płytkim stopniu jak dla mnie. "Matrix" był chyba ciekawszym i bardziej oryginalnym tworem, jeśli patrzymy na filmy, które kręcą się wokół tematów, co jest rzeczywistością, a co fikcją.

Inteligentniejsze. Bo jest skonstruowane jak labirynt. W Matriksie kwestia była bardzo prosta - mieliśmy poziom rzeczywistości i poziom Matrixa. W Incepcji jest tego o wiele więcej, interakcja jest między tymi poziomami bardziej skomplikowana i co najważniejsze nie ma ostatecznie pewności, jaki poziom był poziomem wyjściowym. I ta właśnie niejednoznaczność (a nie żadne zamotanie) wynikająca z operowania bardzo rozbudowanym poziomem detalu (na który składają się i prawdziwe, i fałszywe tropy) jest siłą błyskotliwego scenariusza Nolana.

[bladerunner]

Inteligentniejsze. Bo jest skonstruowane jak labirynt. W Matriksie kwestia była bardzo prosta - mieliśmy poziom rzeczywistości i poziom Matrixa. W Incepcji jest tego o wiele więcej, interakcja jest między tymi poziomami bardziej skomplikowana i co najważniejsze nie ma ostatecznie pewności, jaki poziom był poziomem wyjściowym. I ta właśnie niejednoznaczność (a nie żadne zamotanie) wynikająca z operowania bardzo rozbudowanym poziomem detalu (na który składają się i prawdziwe, i fałszywe tropy) jest siłą błyskotliwego scenariusza Nolana.

Mareczku Buziaczki dla Cię