Jerry Fielding

[Wawrzyniec]

trochę mnie w sumie zaskoczyło, że nie zacząłeś przygody z Fieldingiem od The Enforcera, który moim zdaniem jest jedną z najprzystępniejszych ścieżek tego kompozytora (ale skoro nie lubisz jazzu i funku, to może i lepiej... )

Właśnie jestem świeżo po przesłuchaniu "The Enforcera" i dobrze, że nie był to mój pierwszy Fielding za jakiego się zabrałem. Niestety jak się słusznie domyśliłeś, za dużo jazzu i funku w tym całym scorze, dlatego też dla mnie daleko mu do przystępności. Jak na razie dla najbardziej przystępnym i chyba ulubionym scorem Fieldinga pozostanie "Bring Me the Head of Alfredo Garcia".

[Szefuncio]

trochę mnie w sumie zaskoczyło, że nie zacząłeś przygody z Fieldingiem od The Enforcera, który moim zdaniem jest jedną z najprzystępniejszych ścieżek tego kompozytora (ale skoro nie lubisz jazzu i funku, to może i lepiej... )

Właśnie jestem świeżo po przesłuchaniu "The Enforcera" i dobrze, że nie był to mój pierwszy Fielding za jakiego się zabrałem. Niestety jak się słusznie domyśliłeś, za dużo jazzu i funku w tym całym scorze, dlatego też dla mnie daleko mu do przystępności. Jak na razie dla najbardziej przystępnym i chyba ulubionym scorem Fieldinga pozostanie "Bring Me the Head of Alfredo Garcia".

Zgadzam się że jest to dobrze "słuchalny" score , a polecam tobie również The Scorpio , albo Chato's Land

[Marek Łach]

Dużo rocznicowych dni mamy ostatnio - dzisiaj, dla przykładu, jest 33 rocznica śmierci Fieldinga. Z tej okazji zamierzam dzisiejszy dzień spędzić z dużą ilością dobrej muzyki. Na początek, żeby się rozkręcić - Enforcer. It's funky cool!

[Marek Łach]

Widzę, że jestem dzisiaj w tym temacie forever alone. W każdym razie delektuję się w tym momencie lirycznym opus magnum Fieldinga, The Nightcomers, które zawiera takie oto cudeńko:

http://www.youtube.com/watch?v=_WTD_f5_Qgo

[Adam]

jedyne opus magnum to scena z taksówką w Scorpio

[Kaonashi]

Opus magnum to chyba z założenia jest jedyne

[Wawrzyniec]

Widzę, że jestem dzisiaj w tym temacie forever alone.

Nieprawda. Ja byłem po prostu w tym czasie zbyt zajęty pracą i oglądaniem ambitnych filmów, ale o Fieldingu pamiętam i z tej okazji przesłuchałem mój ulubiony i według mnie najlepszy utwór w karierze Jerry'ego:

http://www.youtube.com/watch?v=HltStKPBCAE

[Marek Łach]

Bardzo dobrze! Choć jedna osoba.

[Koper]

Wawrzek by być bardzuej hipsterskim, to nawet Fieldinga będzie słuchał.

[Wawrzyniec]

Pierwszego Fieldinga to ja przesłuchałem zanim poznałem słowo "hipster". A po za tym nie przesadzajmy, gdyż to też nie jest tak, że codziennie, czy kilka razy w tygodniu słucham Fieldinga.

[Marek Łach]

A ja półtora roku nie słuchałem Fieldinga. How hipster is that? Ale od rocznicy słucham na nowo i namiętnie.

[Wawrzyniec]

Nowe wydanie "The Wild Bunch" od FSM:

http://filmmusicreporter.com/2013/03/11 ... announced/

3CD Oj, to będzie spore wyzwanie dla słuchaczy.

[Bucholc Krok]

O, a to niespodzianka.

[Marek Łach]

BEYOND THE POSEIDON ADVENTURE

Po wstępnym zapoznaniu się, kilka uwag mi się narzuca. Generalnie jest to fajna muzyka, dość "łagodna" jak na Fieldinga, nie ma tu wielkiej awangardy, raczej taki atematyczny, brutalny underscore, który w latach 70-tych pisywali Goldsmith czy Williams do thrillerów. Rytmiczny, marszowy temat główny coś mi przypomina - jakoś w pierwszej kolejności przywołuje mi na myśl barbarzyńskie rytmy Poledourisa z Conana (Tree of Woe, Fight Pit) - dla ciekawych, obczajcie sobie klipy Main Title i End Credits - Original ze strony Intrady: http://store.intrada.com/s.nl/it.A/id.8096/.f

Gdyby ktoś miał jeszcze jakieś skojarzenie, to pisać, bo nie daje mi to spokoju.

[Koper]

Pit Fight może, ale Tree of Woe to na pewno nie. Już prędzej Wheel of Pain.