JOHN WILLIAMS - LINCOLN (2012)

[Mefisto]

Mi też się film podobał i czego się przyczepicie w moim przypadku?

hmm... Zimmera?

[kiedyśgrześ]

Ja pierniczę, ta poprawność polityczna was zgubi, która to już opinia w stylu: całkiem dobry ten film, fajne mieli peruki i fajnie były rozrzucone papiery na stole WTF

Jaka znowu poprawność polityczna? Co to ma do rzeczy w tym przypadku? Jakbym napisał, że film tragiczny to by było niepoprawnie politycznie? WTF

Nerwowa atmosfera widzę Wojna idzie Przecież sobie trolluję To nie jest mój pierwszy post Co nie zmienia faktu, że dla mnie to kupsztal, ale elaboratu w temacie pisać nie zamierzam, nie chce mi się, zresztą nikt ich nie czyta

ps. a poprawność polityczna to się bardzo pojemna zrobiła, film poniekąd polityczny, więc termin pasuje a do tego wyciągnął Wojtka z lasu, mimo, że nie był bezpośrednim adresatem mojej uwagi natury bardziej ogólnej

[Templar]

Co nie zmienia faktu, że dla mnie to kupsztal, ale elaboratu w temacie pisać nie zamierzam, nie chce mi się, zresztą nikt ich nie czyta

Ja czytam

A film, owszem polityczny, ale krytykowanie czy zachwalanie nie ma nic wspólnego z poprawnością polityczną, zresztą sporo polskich portali, które są zawsze poprawne politycznie to ten film skrytykowało A mnie się podobał i tyle, także nie będę pisał, że był kijowy tylko po to, aby było zgodnie z Twoją opinią

[kiedyśgrześ]

ehh, gdy będziemy mieli zgodne opinie to zwijamy forum i otwieramy portal gazety

[lis23]

Ta recka jest pochlebniejsza:

http://www.soundtracks.pl/reviews.php?o ... l_comments

Prawdziwymi klejnotami Lincolna są jednak partie solowe. Trudno nie zachwycić się dostojną grą trąbki Christophera Martina w The American Process lub pozostać obojętnym wobec melancholii skrzypiec Roberta Chen w poruszającym Freedom`s Call. Na początku możemy odnieść wrażenie, że wszystko to już słyszeliśmy w Patriocie, Amistad czy Szeregowiecu Ryanie, ale tak do końca nie jest. Jest to zasługą przede wszystkim wspaniałych, oryginalnych melodii, które kompozytor zdaje się tworzyć z łatwością, której koledzy po fachu mogą mu zazdrościć.
...
Stonowana, pełna godności i narodowej dumy muzyka Williamsa ... Lincoln to przemyślane, dopracowane w detalach i miejscami przepiękne dzieło, ale nie każdemu przypadnie do gustu. Brakuje mu świeżości i błysku geniuszu, jaki charakteryzował najlepsze dramatyczne dokonania kompozytora z ostatnich 20-30 lat. Wielu powie: odgrzewany kotlet. Zgoda, ale przyrządzony z najwyższej jakości składników i przez jednego z najlepszych kucharzy w branży. Wypada o tym pamiętać.

wielu zarzuca tutaj Williamsowi wtórność ale ja jej nie widzę - ok. nie znam wielu wczesnych prac Big Jojna ale znam, np. " Amistad " i min. " American Journey ", który to też traktuje o historii USA a który jest niesamowicie nudną kompozycją, gdzie nie ma na czym ucha zawiesić - " Lincoln " jest też dla mnie lepszą pracą, niż " JFK ", " Uznany za Niewinnego ", " Uśpieni ", " Nixon " oraz " Szeregowiec Ryan " - choć nie uważam, że te prace są złe, o nie, po prostu ' Lincoln " jest dla mnie bardziej " słuchalny ", min. dzięki melodią i właśnie partią solowym.

[Wojteł]

wielu zarzuca tutaj Williamsowi wtórność ale ja jej nie widzę

wiemy, wiemy

[Mefisto]

może spróbuj przesłuchać jakąś pracę Johna sprzed 2000 r. to wtedy zauważysz

[lis23]

Słuchałem, sporo z lat 90-tych, ale tylko nieliczne z 80-tych, 70-tych i 60-tych
zresztą, podobieństwo mi nie przeszkadza, słuchalność, tematy i partie solowe przeważają nad minusami.

[Mefisto]

słuchalność, tematy i partie solowe przeważają nad minusami.

DA FAQUE?! No chyba, że masz na myśli Nixona, wtedy spoko

[lis23]

Zaletą tej pracy jest także to, że praktycznie nie ma tu miejsca na normalną u Williamsa ilustracyjność - jest to zapewne pokłosie tematyki i specyfiki filmu, oraz krótkiego czasu trwania płyty
mamy tu sporo tematyki, sporo powtórek tematów, ale całość nie jest tak powtarzalna i monotonna, jak chociażby " Prochy Angelii ".

[Paweł Stroiński]

Angela's Ashes monotonne...

[Kaonashi]

Ja się nabijam, żeby nie było wątpliwości

[Wawrzyniec]

Kocham, "Angela's Ashes" ale już nie przesadzajmy z nagonką na lisa, tak jak się robi w temacie Desplata nagonkę na mnie. Temat z "Angela's Ashes" jest piękny, ale Williams wyłącznie na nim oparł cały score. Więć score to głównie piękny temat i jego wariacje. Mnie to wystarcza, ale zarzuty o monotnnię są. Ale jako, że mnie mało kto wierzy, to może przekonają Was słowa od elity:

Tutaj macie bardzo dobrą recenzję Tomka Rokity:
http://filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=867

A tutaj komentarz Marka pod nią:

Piękny to score, na poziomie właściwie nieosiągalnym 99% twórcom gatunku - ale niepozbawiony wad. Ta główna, to właśnie to o czym Tomek wspomniał: monotonia. O ile jednak na albumie nie jest ona dla mnie takim problemem (wynagradza mi ją maestria, z jaką wszystko jest tu napisane, z jaką Williams prowadzi dramaturgię), to w filmie moim zdaniem silnie daje się we znaki - tematu głównego jest tam tak dużo, że za n-tym razem zaczyna już wkurzac i jak znakomity by nie był, w końcu ma się ochotę wyłączyc głos. Dlatego za film trójeczka ode mnie, natomiast za płytkę... no niemalże pełna piątka;)

I to nie napisałem, ja, ani lis, ani nikt inny tylko to jest opinia Marka, a więc osoby z w większym autorytetem, więc może zarzut o monotonnie nie jest tak do końca do wyśmiania i patrzenia z góry.

[Kaonashi]

No tylko tam jest melodia z prawdziwego zdarzenia.

[Paweł Stroiński]

No, chyba nie powiesz, że Lincoln NIE MA melodii z prawdziwego zdarzenia? Można mówić o tym score cokolwiek, ale nie to, że nie ma melodii