Jerry Fielding

[Marek Łach]

Na początek brawo za inicjatywę. Widzę, że zrobiłeś sobie ładny rajdzik po jego ścieżkach (Gray Lady Down nie znam na przykład - skoro tak Cię umęczył, to może mamy odpowiedź, czemu tak powoli schodził), choć trochę mnie w sumie zaskoczyło, że nie zacząłeś przygody z Fieldingiem od The Enforcera, który moim zdaniem jest jedną z najprzystępniejszych ścieżek tego kompozytora (ale skoro nie lubisz jazzu i funku, to może i lepiej... ) albo ślicznego The Nightcomers. Josey Wales aż się prosi o nowoczesne wydanie, pewnie w końcu go doczekamy - tutaj Fielding ładnie radzi sobie ze spuścizną muzyki tradycyjnej.

U Peckinpaha faktycznie muzyka Fieldinga (może poza Dziką bandą) nie jest z gatunku tych najbardziej wybijających się, i więcej nieraz uwagi przyciąga w filmach innych reżyserów. Z tym że trzeba też wziąć pod uwagę, że ten termin "wybijanie się", który my tutaj umownie stosujemy, wprowadza czasami klapki na oczy: bo to "wybijanie się" po williamsowsku, goldsmithowsku, hornerowsku etc. jest nieco bezwiedne tzn. nie musimy myśleć o muzyce w czasie seansu, ale ona i tak zwróci naszą uwagę. Czy jest to jedyny słuszny sposób oglądania filmów i oceniania efektywności muzyki? - wątpię. Ale to temat na inną okazję.

A Dylan oczywiście dzięki Knocking... wyrobił sobie miejsce w panteonie artystów związanych z kinem. Mimo że o ilustrowaniu filmów nie miał bladego pojęcia.

Oczywiście jestem świadom, że Fielding nie komponował muzyki, aby nam dobrze obierało się przy niej ziemniaki

[Bucholc Krok]

Dlatego też napiszę parę swoich spostrzeżeń, w tym o to temacie, w którym na pewno wielu z Adamem na czele nie spodziewało się mnie ujrzeć

Adam przychodzi do tego wątku tylko na offtopa także bez obaw.

Swego czasu, kiedy byłem w westernowym nastroju i słuchałem wszystko co westernowe trafi na mej drodze, zapoznałem się z "The Wild Bunch" choć wiadomo, że to antywestern. I wtedy już usłyszałem i dostrzegłem, jaka to niełatwa muzyka.
Jednak potem kiedy poznałem więcej prac Jerry'ego Fieldinga doszedłem do wniosku, że to jeden z przystępniejszych score'ów Fieldinga, który z czasem udało mi się docenić.

Chato's Land słuchałeś?

[Adam]

spokojna głowa, jak widzicie nie udzielam się w tematach które mnie nie dotycza, a biedaszybów Fieldinga nie słucham

[Bucholc Krok]

Faktycznie się nie udzielasz a 12 postów nie wiadomo skąd się wzieło. Kilka przytoczę:

"chyba tylko Marek słucha Fieldinga "

"cicho, nie demaskuj mnie "

"to nie kot, to ryś "

" "

[Turek]

Who the fuck is Jerry Fielding

[Mefisto]

Fielding się skończył

[karcharoth]

Fielding się skończył

Już jakieś 30 lat temu - jak zszedł.

Przyznam, że jestem dość dużym fanem Fieldinga, choć już od jakiegoś czasu Jerre'go na uszach nie miałem. Lubię jego enigmatyczny underscore, bo z tematów raczej nie słynie, choć parę łamaczy udało mu się na przestrzeni lat skomponować. Trzeba liczyć na INTRADE, bo jeszcze kilka niewydanych zginaczy w dyskografii Jerry ma - np. BEYOND THE POSIEDON ADVENTURE, MR. HORN, A WAR OF CHILDREN czy chociażby Peckinpah'owski JUNIOR BONNER. Czas pokaże.

[Wawrzyniec]

Na początek brawo za inicjatywę. Widzę, że zrobiłeś sobie ładny rajdzik po jego ścieżkach (Gray Lady Down nie znam na przykład - skoro tak Cię umęczył, to może mamy odpowiedź, czemu tak powoli schodził), choć trochę mnie w sumie zaskoczyło, że nie zacząłeś przygody z Fieldingiem od The Enforcera, który moim zdaniem jest jedną z najprzystępniejszych ścieżek tego kompozytora (ale skoro nie lubisz jazzu i funku, to może i lepiej... ) albo ślicznego The Nightcomers. Josey Wales aż się prosi o nowoczesne wydanie, pewnie w końcu go doczekamy - tutaj Fielding ładnie radzi sobie ze spuścizną muzyki tradycyjnej.

Jeżeli mam być szczery to po prostu tak brałem te ścieżki Fieldinga jakie mi się trafiły i pewnie dlatego zabrałem się za jak widzę mniej popularne "Gray Lady Down", a nie zabrałem za "The Enfocera" czy "The Nightcomers". Nie znam też, znanego "Straw Dogs", chociaż akuart w filmie muzyki nie pamiętam Chociaż podobnie ma się z filmami Peckinpah, które znam, a teraz dopiero powoli odkrywam muzykę do nich. I tak przechodzimy do:

U Peckinpaha faktycznie muzyka Fieldinga (może poza Dziką bandą) nie jest z gatunku tych najbardziej wybijających się, i więcej nieraz uwagi przyciąga w filmach innych reżyserów. Z tym że trzeba też wziąć pod uwagę, że ten termin "wybijanie się", który my tutaj umownie stosujemy, wprowadza czasami klapki na oczy: bo to "wybijanie się" po williamsowsku, goldsmithowsku, hornerowsku etc. jest nieco bezwiedne tzn. nie musimy myśleć o muzyce w czasie seansu, ale ona i tak zwróci naszą uwagę. Czy jest to jedyny słuszny sposób oglądania filmów i oceniania efektywności muzyki? - wątpię. Ale to temat na inną okazję.

To rzeczywiście temat na inną okazję, ale jakże ciekawy temat Ja w każdym razie nie zamierzam twierdzić, która metoda ilustracji jest lepsza, ale... Ale tak jak np. Paweł napisał, coś w stylu, że mógłby sobie wyobrazić, aby Fielding skomponował muzykę pod jego film, tak ja np. w moim filmie (może kiedyś takie dni nastaną) nie chciałbym muzyki Fieldinga, gdyż jednak trochę inaczej odbieram i pojmuję działanie muzyki filmowej.[/quote]

@Bucholc

Nie słuchałem "Chato's Land". To coś w stylu "The Wild Bunch"?

[Bucholc Krok]

Nie słuchałem "Chato's Land". To coś w stylu "The Wild Bunch"?

Gdybym nie wiedział, że to western to bym strzelał, że Conan 1/2.

[karcharoth]

Nie słuchałem "Chato's Land". To coś w stylu "The Wild Bunch"?

Zdecydowanie bliżej temu do LAWMAN'a niż do WILD BUNCH.

[Marek Łach]

Co dla kogoś nieprzepadającego za Fieldingiem jest chyba dobre, bo Lawman to dość przystępny i przyjemny dla ucha score z jego dyskografii.

[Adam]

ehh co Wy tam wiecie o Fieldingu

http://www.youtube.com/watch?v=nGZkXVLTsnI

i tyle w temacie

[Wawrzyniec]

To żem przecież napisał, że znam "Scorpio"

[Wawrzyniec]

Po sporej przerwie wróciłem sobie do Jerry'ego Fieldinga i muszę przyznać, że słucha mi się go nawet lepiej. Widać z tym kompozytorem to jest tak, że trzeba sporo czasu, aby docenić jego muzyki. Co prawda niektórych jazzujących, swnigujących itd. ścieżek i momentów dalej zbyt lubię i średnio do mnie przemawiają. Ale np. chyba znalazłem mój ulubiony score Fieldinga, a jest nim "Bring Me the Head of Alfredo Garcia". A wszystko za sprawą świetnego utworu pt. "Killer's Rhapsody":

http://www.youtube.com/watch?v=HltStKPBCAE

Świetny utwór, chociaż np. taki "El Jefe" też dobrze się słucha.

[Wawrzyniec]

trochę mnie w sumie zaskoczyło, że nie zacząłeś przygody z Fieldingiem od The Enforcera, który moim zdaniem jest jedną z najprzystępniejszych ścieżek tego kompozytora (ale skoro nie lubisz jazzu i funku, to może i lepiej... )

Właśnie jestem świeżo po przesłuchaniu "The Enforcera" i dobrze, że nie był to mój pierwszy Fielding za jakiego się zabrałem. Niestety jak się słusznie domyśliłeś, za dużo jazzu i funku w tym całym scorze, dlatego też dla mnie daleko mu do przystępności. Jak na razie dla najbardziej przystępnym i chyba ulubionym scorem Fieldinga pozostanie "Bring Me the Head of Alfredo Garcia".