Jerskin Fendrix - Poor Things, Kinds of Kindness, Bugonia (2023-2025)

[Adam]

i będzie taki sam jak poprzedni, czyli kakofonia

[Mystery]

Robi się już kolejny zbiorczy temat, ale to już 3 z rzędu współpraca Fendrixa i Lanthimosa. Film pokazywany w Wenecji póki co z 100% na RT.


youtu.be/vxYwWVDsI2k

[Adam]

6,5 minut owacji - 2 minuty mniej od Jay Kelly.

[Mystery]

Ale u recenzentów Jay Kelly, już gorzej. Ładnie sypnęło w tym roku nazwiskami w konkursie głównym, Sorrentino, Assayas, Baumbach, Bigelow, del Toro, Jarmusch, Lanthimos, Safdie, Ozon, Chan-wook Park...

[Adam]

wyjątkowo mocny skład, dawno takiego nie było.. za to jury na odwrót - marne

[Adam]

Na WSA ten gość powiedział, że Bugonia ma score na aż 90-osobową orkiestrę, jego pierwszy duży symfoniczny score. No ciekawe… Emma będzie co pół roku grała u tego reżysera do końca życia, a Fendrix będzie scory robił

[Adam]

Milan Records - 31.10.2025



1. Bees (4:45)
2. Basement (5:25)
3. Star Saliva / Industry (5:19)
4. Resurrectionem (2:14)
5. Phantom Resurrectionem (5:16)
6. Grand Cycle (1:22)
7. “Tell Teddy I’m Sorry” (1:12)
8. Grand Tango (1:48)
9. Eclipse Reveille (3:32)
10. Ambulance Exit (1:12)
11. Spaceship (2:00)
12. Where Have All the Flowers Gone – Marlene Dietrich (3:39)
13. Saliva Antifreeze (3:08)
14. History of Earth (5:31)
15. CCD (9:47)

[Mystery]

Proponuję zmianę tematu na "Jerskin Fendrix to Yorgos Lanthimos movies", albo po prostu dopisać po przecinku Kinds of Kindness i Bugonia, choć w sumie temat i tak wkrótce przepadnie na dłużej, bo po trzech ostatnich filmach w ciągu 3 lat, reżyser robi sobie przerwę podobną do tej między Faworytą, a Poor Things, które dzieliło 5 lat.

[Wawrzyniec]

Proponuję zmianę tematu na "Jerskin Fendrix to Yorgos Lanthimos movies",

Popieram. Podobnie jak zmienić temat tego egipskiego kompozytora na "Egipski kompozytor". A co do tej ścieżki dźwiękowej, to słyszałem opinie, że jak się lubi Elliota Goldenthala, to soundtrack z Bugonii się spodoba. Hm... Jestem zaintrygowany.


youtu.be/L-FGHf-1fvo

[Mystery]

A ja znów puściłem tylko ostatni 10 minutowy track i wynudziłem się jak mops w operze

[Adam]

żodyn się nie spodziewał. żodyn!

[Mystery]

youtu.be/lfq9lx5z2C0

[Adam]

Bugonia jak zwykle u tego reżysera oglądać tylko po trawie, na trzeźwo męczy, ale to chyba i tak najprzystępniejszy tytuł tego reżysera. Plemons już jak zwykle gra psychicznego freaka, odnoszę tylko wrażenie że się gość sam szufladkuje bo to kolejna taka sama jego rola. W filmie jest pare mądrych zdań o tym, co człowiek robi ze sobą i z nasza planeta. I świetna scenografia. Zdjęcia na krótkich planach i bliskich zbliżeniach trochę osaczają widza ale może taki był zamysł.

Muzyka rzeczywiście na wielka orkiestrę, napierdala z zaskoczenia aż można na fotelu podskoczyć, zagłusza absolutnie wszystko, ale większość to jakieś jam’owanie, jakby kompozytor skrzyknął ten cały skład i każdemu powiedział na raz dwa trzy każdy gra co chce bez nut i prezentuje moc swojego instrumentu, a my te wasze wysrywy nagrywamy i wrzucimy do scen. W paru scenach to działa, w większości jednak to jakaś kakofonia dźwięków (tym razem jednak nie dronowych czy atonalnych) ale orkiestrowych. Żeby sięgać po seansie jeszcze po album, to trzeba być masochistą.

[Wawrzyniec]

Ja nawet nie myślę, aby do kina się wybrać, czy nawet potem w domu to oglądać. Szczerze to żaden film tego reżysera mi się nie podobał. Co więcej, wszystkie jakie widziałem były dla mnie męczarnią, podobnie jak i z oprawą muzyczną w nich podłożoną. A więc tutaj sobie spokojnie tę Bugonię odpuszczę, nawet jeżeli krytycy będą się zachwycali.

[Mystery]

Dobry film, po Poor Things i Kieł mój ulubiony od Greka, tylko znów, jakie Oscary? Emma jak zwykle świetna, ale to Plemons błysnął najbardziej, szok, że to ten dzieciak z Breaking Bad i tu liczę, że go docenią, bo skoro rok temu za Kinds of Kindness była nagroda w Cannes i nomka do Globa, to tu zasługuje na wszelkie wyróżnienia tym bardziej. Nie wiem tylko skąd te 55 mln budżetu, skoro cały film dzieje się praktycznie w jednym domu.
A warta docenienia jest również muzyka, charyzmatyczna i przewrotna, bo codzienne sceny, okrasza symfoniczna muzyka rodem z Odysei Kosmicznej, co dodaje tu osobliwego klimatu. Soundtrack również okazały i słychać, że kompozytor odrobił tu domową robotę, jest awangardowo i porównania z Goldenthalem jak najbardziej na miejscu, bo czasami jest wręcz przepotężnie, a i czuć tu nawet vibe Williamsa z Bliskich Spotkań, choć ostatni 10 minutowy track nadal nudny