Ramin Djawadi - The Mountain Between Us (2017)

[Adam]

CD (digipack) - Lakeshore Records USA - Październik 2017

Nie myślałem, że tak prędko doczekam czasów, gdy Djawadi zawstydzi Desplata w plumkaniu, intymności i liryce. Tzn liczyłem się z tym, ale nie że stanie się to tak szybko. Miło patrzyć na jego zaskakujący progres, gdy lepszy od niego ma równie pochyłą zarówno z wyborem projektów jak i jakością albumów.

6-minutowa suita z tego filmu - udostępniony jeden z dwóch całych utworów z płyty - to jedna z najpiękniejszych i najdelikatniejszych rzeczy jakie w tym roku słyszałem w filmówce i najlepsza rzecz jaką słyszałem o Ramina od dawna. Po prostu piękne. Te pasaże fortepianu na końcu.. Czapki z głów.

Oprócz utworów jest tez tu wywiad z Djawadim, w którym mówi że to jego najbardziej intymny i najmniejszy wykonawczo score jaki zrobił, i pierwszy tego typu w jego całej karierze. I to już słychać w tych utworach.

Okładki i całej tracklisty jeszcze nie podano.

http://ew.com/movies/2017/08/29/ramin-d ... f-thrones/

[Koper]

Ładne... wczoraj odsłuchałem, dziś już niewiele pamiętam, czyli faktycznie idzie śladami Desplata. Ale nie, ładne nawet.

[Wawrzyniec]

Dla mnie ma to coś z Einlaudiego. Widać po Lights of Seven Djawadi obrał taki liryczny kierunek.
Podstawowe pytanie brzmi jak Marek i hp_gof planują dalej żyć na tym świecie ze świadomością, że Ramin Djawadi staje się plumkaczem???

[Adam]

i to lepszym

[Wawrzyniec]

Dlatego się boję, że Marek tego może nie przetrwać i jeszcze bardziej oddali się od filmówki.
Na domiar złego brakuje Jablonsky'ego w adaptacji Jane Austin

[Paweł Stroiński]

Jeśli dla Was każdy minimalista jest plumkaczem, to powodzenia.

[Kaonashi]

Wydaje mi się, że określeniem "minimalizm", w kontekście małego aparatu wykonawczego, skromnych środków wyrazu, generalnie plumkania, nie powinniśmy się posługiwać, bo wprowadza to trochę zamieszania z tym właściwym muzycznym minimalizmem (Glass, Reich, Nyman etc.)

[Wawrzyniec]

Podoba mi się, że określenie plumkacz stało się na tyle oficjalnym określeniem stylu w muzyce, że prowadzimy merytoryczna dyskusje o rozróżnieniu między minimalizmem a plumkaniem

[Paweł Stroiński]

To jest oparte na ostinatach, jak Light of the Seven. Sam jestem wrogiem nazywania minimalistami np. Thomasa Newmana i Preisnera, z czym się spotkałem

Tzn. może to być bliższe postminimalizmowi (patrz wspomniany przez Wawrzka Einaudi czy Richter, a nie np. Adams) niż formule Glassa (do której poza samym Glassem nawiązał ostatnio najlepiej i najbardziej konsekwetnie Desplat w Extremely Loud and Incredibly Close), ale jednak jest to ostinatowe. Mały apart wykonawczy nic nie znaczy, o czym wiem, bo słyszałem przecież Akhnatena

[qnebra]

Rzeczywiście, utwory naprawdę ładne i Djawadi pokazuje swój talent naprawdę dobrze. Natomiast co do samego gatunku, to nie uważam tego za minimalizm tak sensu stricto, bo w tych utworach bardzo dużo się dzieje wbrew pozorom. To bardziej bym określił jako postminimalizm, choć i korci mnie użyć słowa plumkanie.

Spoiler:

Akhnaten to mistrzostwo używania małego składu, momentami brzmi jak jakby ta orkiestra była kilkukrotnie większa.

[Paweł Stroiński]

Podoba mi się, że określenie plumkacz stało się na tyle oficjalnym określeniem stylu w muzyce, że prowadzimy merytoryczna dyskusje o rozróżnieniu między minimalizmem a plumkaniem

W zasadzie to nie bardzo powinno , ale na forum owszem. W recenzji bym ja osobiście chyba tego raczej nie użył. Plumkanie może, ale nie musi być minimalistyczne i raczej boli mnie fakt, że wrzuca się to w jeden wór. A "plumkaczem" można by (przy złej woli, ale nie bez pewnej słuszności merytorycznej) Preisnera, Thomasa Newmana (który minimalistą ZDECYDOWANIE nie jest), a nawet w sumie i Kaczmarka.

[Kaonashi]

youtu.be/rO8TsDOl9mE

[Adam]

a skąd w ogóle dyskusja o jakimś minimalizmie skoro ja nic takiego nie pisałem

[Paweł Stroiński]

Bo pisałeś o plumkaniu i w sprawę zaangażowali się ludzie o nieco większej wiedzy muzycznej od Ciebie

[Wawrzyniec]

Wszystko pięknie, ale chyba nigdy nie zostało oficjalnie podane, że plumkanie równa się minimalizm, jeżeli już się bawimy w tę dyskusję. Czy samo określenie nie wzięło się z charakterystycznego brzmienia fortepianu, pianina, który przez delikatny dźwięk przypomina spadające krople deszczu.