Game Of Thrones & House of the Dragon - Ramin Djawadi (dyskusja o score i serialu)

[Templar]

A może go wypchali i dla ozdoby postawili na statku?

[Marcin]

Ale taka scena, jak na okładce jest w jednym z odcinków :>

No bo w piątym sezonie przedstawione są wydarzenia, które w sadze mają miejsce w pierwszej części Uczty dla Wron i pierwszej części Tańca ze smokami, dlatego taka scena z Tańca w serialu może mieć miejsce, ale kompletnie nie pasuje na okładce obu części Uczty Oczywiście nie ma to dla mnie większego znaczenie, kupuję książki dla treści a nie dla okładek, po prostu tylko informuje, że taka nieścisłość w przypadku wznowionych wydań czwartego tomu ma miejsce

[Wawrzyniec]

Ile ja bym dał, żeby go w końcu wywalili z tego serialu, taki zajebisty odcinek, a on absolutnie nic dobrego nie był w stanie stworzyć Już nawet mogliby bez muzyki robić ten serial, na pewno gorzej by nie było, może nawet lepiej, a zaoszczędzoną kasę można by władować w inne rzeczy.

A ja się nie zgadzam. Zwłaszcza, że wedle tego co rozmawiałem z Markiem i Tomkiem Goską podczas FMFu odnośnie zwycięzcy Master Class to Ramin Djawadi ten ostatni odcinek i całą bitwę zilustrował, wedle starej szkoły. Przynajmniej ja mam takie odczucie.

[Wojteł]

Tak, operował ciszą

[qnebra]

Drętwo, nijako, jakoś tak niemrawo.

[Mystery]

Tak słucham jednym uchem i po smętach z 4 sezonu, w 5 wreszcie coś się dzieje i na chwilę obecną będzie to najlepszy score z Gry.

[Wawrzyniec]

Tak z odsłuchem wstrzymam się do ostatniego odcinka. Ale na poważnie uważam, że pod względem umuzycznienia ten sezon naprawdę jest chyba najlepszy. Soundtrack do 3 części był dobry na płycie, ale zupełnie nie wykorzystany w serialu, zobaczymy jak tu będzie.
Trochę się boję, że będę musiał wystawić przyzwoitą ocenę. Przynajmniej z wyborem zdjęć nie będę miał tym razem problemu.

Aha, ostatni odcinek:
- Stannis, ty **uju!
- Deus Ex Draco

[Mystery]

Tak z odsłuchem wstrzymam się do ostatniego odcinka.

Z ostatniego odcinka będzie tu chyba tylko ostatni utwór, zaspoileruje Ci, zanucony przez mężczyznę temat przewodni , także można śmiało słuchać

[Wawrzyniec]

Oj, ja myślałem, że na finał to Ramin jak zawsze trochę bardziej się postara i usmaży jakąś drugą Mhysę, czy Children.

A w ogóle wracając do ostatniego odcinka to Ramin znowu ładnie rozwinął motyw smoków i Danki. Tylko nie wiem czy akurat w tej scenie taka podniosła ładna muzyka była odpowiednia zważywszy, że Danka pokazała fuck you swoim kompanom i uciekła z pola bitwy zostawiając ich na pastwę losu. WTF

[Mefisto]

Jak dla mnie muzycznie bez zmian. Płytowo sinusoida zostaje podtrzymana. Poza "Son of the Harpy" raczej nic godnego uwagi, jak na 10 nowych epizodów.

[Wawrzyniec]

Co za niesatysfakcjonujące zakończenie z milionem cliffhangerów.
Wolę Downton Abbey.

[Wojteł]

No w sumie też miałem wrażenie, że ten sezon kończy się większą ilością cliffhangerów, niż poprzednie. Ale przynajmniej wczuli się w styl Martina, który gdzieś tak od trzeciej książki nie potrafi napisać rozdziału, żeby go nie zakończyć całkiem zbędnym i wymuszonym cliffhangerem

[Kaonashi]

Co to jest ten cliffhanger? Że niby Jonesa puszczają non stop w tym odcinku?

[Wojteł]

Cliffhanger (ang. „zawieszenie na krawędzi klifu”) − zabieg fabularny, polegający na nagłym zawieszeniu akcji w sytuacji pełnej napięcia, w której główni bohaterowie znajdują się w trudnej sytuacji, nawet zagrożenia życia.

Formuła ta stosowana jest zwłaszcza w serialach telewizyjnych w ostatnim odcinku na zakończenie serii. Celem tego zabiegu jest wzbudzenie zainteresowania widzów, by ci powrócili przed telewizory po wakacyjnej przerwie. Najbardziej znanym przykładem cliffhangera był odcinek „Kto zabił JR” zamykający trzecią serię serialu Dallas. Posunięcie to przyniosło filmowi niebywały sukces. Innym klasycznym przykładem była tzw. „mołdawska masakra” w serialu Dynastia w 1985, kiedy to ludzie zebrani na weselu córki głównego bohatera i księcia Mołdawii zostali zaatakowani przez terrorystów. Miłośnicy serialu zastanawiali się przez kilka miesięcy, kto przeżył strzelaninę podczas wesela.

Przykładem tego zabiegu w literaturze zagranicznej jest śmierć Sherlocka Holmesa w opowiadaniu Ostatnia zagadka opublikowanym w zbiorze opowiadań z 1893 roku. Główny bohater serii opowiadań i powieści Arthura Conana Doyle'a spada wraz ze swoim odwiecznym wrogiem, Profesorem Moriartym do wodospadu. Miało to być oficjalne zakończenie serii, jednakże wskutek licznych protestów fanów detektyw powraca po 12 latach w opowiadaniu Pusty dom.

W Polsce cliffhangery stosował z powodzeniem w swoich powieściach Henryk Sienkiewicz („Bar...wzięty!”). Używała ich także Zofia Kossak-Szczucka w Krzyżowcach.

Zdarza się, że cliffhanger jest zakończeniem serialu, m.in. w sytuacjach, gdy decyzja o rezygnacji z produkcji dalszych odcinków zostaje podjęta po albo równocześnie z powstaniem finałowego odcinka serii. Wówczas widzowie nigdy nie dowiadują się, jak rozwiązana została kryzysowa sytuacja. Tak stało się w m.in. w serialach Karolina w mieście (ang. Caroline in the City), Asy z klasy (ang. Popular) oraz w Dynastii Colbych.

Przykład filmowego cliffhangera: zakończenie wątku głównego bohatera (Neo) filmowej trylogii Matrix (zakończenie miało miejsce w ostatnim filmie serii, Matrix Rewolucje). Maszyny pozostawiają leżącego bez ruchu Neo, który właśnie wygrał ostateczne starcie z Agentem Smithem. Cliffhangery pojawiają się także w japońskich serialach animowanych (anime), jednym z wielu przykładów może być m.in. zakończenie pierwszej serii anime Code Geass albo Elfen Lied.

[Kaonashi]

Ok.

"Bar... wzięty!" to cliffhanger, no proszę. Ciekawe, czy Heniu o tym wiedział, jak pisał.