- podkreślenie czasu akcji - najczęściej w kinie kostiumowym, historycznym, baśniowym; fuga jest bardzo starą formą muzyczną i przez to łatwo wywołać przy jej pomocy wrażenie obcowania z przeszłością;
- organizacja sekwencji montażowych - tutaj najszerzej znanym przykładem mogą być williamsowskie utwory "przygotowawcze": stała, sformalizowana rytmika, uschematyzowane następstwo dźwięków i zagęszczenie faktury tworzy wrażenie ruchu, determinacji, koncentracji na określonym celu, mechanicyzmie czynności wykonywanych przez bohaterów; oczywiście łatwo sobie wyobrazić też inne typy sekwencji, które mogą korzystać z takiej ilustracji (np. podróż/przemieszczanie się)
- organizacja muzyki akcji - z podobnych przyczyn jak powyżej: dynamika i gęstość faktury; czasem tego rodzaju formę można wyczuć np. w starszych pracach Goldsmitha;
- odzwierciedlenie złożonych problemów - fuga to bardzo wyrafinowana i skomplikowana konstrukcja, i tak np. w rękach Yareda służy ona ukazaniu bardziej wyrafinowanej cywilizacji trojańskiej w opozycji do zmilitaryzowanych, brutalniejszych, "marszowych" Greków;
- klimaty religijne - wiadomo, Bach

Kilka przykładów poniżej - jeśli ktoś chce dorzucić od siebie inne kawałki albo ma więcej spostrzeżeń w tym temacie to zapraszam do dyskusji.

MORRICONE:
L'umanoide ("Incontro a sei") https://www.youtube.com/watch?v=1I-gOPiAG60
L'Anticristo ("La Luce") https://www.youtube.com/watch?v=smR2cuaPK4k
- Ennio nigdy nie bał się stawiać sobie kompozytorskich wyzwań. Bywa to kontrowersyjne, np. krytykował Williamsa za "prosty" marsz, który ten napisał do Gwiezdnych wojen (zdaniem Ennio kosmiczna epopeja zasłużyła na coś bardziej wyrafinowanego, czego efektem jest fuga z "Humanoida"

WILLIAMS:
Black Sunday ("Preparation Fugue")
Jaws ("Shark Cage Fugue") https://www.youtube.com/watch?v=RSs0v5YjhP4
HP3 ("Quidditch, Third Year", 35 sekunda) https://www.youtube.com/watch?v=QNJDb2jGAEs
- co tu dodawać, Williams to uznany spec od fug przygotowawczych i można by ich wymienić jeszcze wiele więcej; te należą do moich ulubionych
LEGRAND:
The Go-Between https://www.youtube.com/watch?v=VH4KWS4CYkA
La Peau d'ane ("Fugue du Prince") https://play.spotify.com/album/7rZVy2fgpJ3jeceN729AdW
La Piscine ("Fugue criminelle") https://www.youtube.com/watch?v=tZqPl2QEQvw
- Legrand zawsze miał wielką słabość do baroku i genialnie łączył tę stylistykę ze współczesnymi brzmieniami, a The Go-Between to być może najwspanialsza barokowa ścieżka w historii kina.
NORTH:
Spartacus ("Main Title" po 2 minucie) https://www.youtube.com/watch?v=Pdos02NooVI
YARED:
Troy ("Priam's Fugue")
- fuga Priama to chóralne cudeńko, majestatyczna tajemniczość.
SHORE:
Aviator ("Icarus") http://grooveshark.com/#!/s/Icarus/2qlu2z?src=5
- bardzo interesująca próba oddania skomplikowanej, chorobliwej i obsesyjnej osobowości głównego bohatera