JOHN WILLIAMS - LINCOLN (2012)

[muaddib_dw]

owszem, też jest to dobre, ale to znów ET.. Lincoln w większości jest bardzo stonowany, ale poza jednym wyjątkiem, nie duszny jak Ryan. Bliżej mu do amerykańskich tracków z Amistada. Epickich kawałków, nie licząc koncertowo skrojonych pierwszego i finałowego, nie ma. Zero batalistyki - z "wojennych" kawałków tylko jeden taki w stylu sourcemusic na werble i flecik. Z szybkich kawałków to tylko wymienić można dwa takie skoczne, taneczne kawałki utrzymane w stylu epoki (coś ala wiejska impra na dzikim zachodzie) i bardzo chwytliwe. Spokojnie da się wyróżnić co najmniej ze 3 themy, z czego najładniejszy jest ten w Malice Towards None. Śliczny! Im dalej w las tym więcej różnorodnych utworów. Szczególnie wyróżnia się Freedom Call z cudowymi solówkami na skrzypce. Wrażenie też robi pieśń Battle Cry (świetną aranżację tekstu z 19wieku zrobił Dżon). Z solówek wyróżnia się fortepian - jest go sporo, najwięcej od czasu Prochów Angeli i jak mówiłem - dla mnie to najlepsze solówki fortepianowe od czasu Jane Eyre. Płyta jednak nie zaskakuje jakoś specjalnie, tzn nie ma tam nic 100% oryginalnego. Wiadomo - te patriotyczne klimaty Dżon wałkował już nie raz. Dlatego kawałki na trąbkę i waltornię nie uderzają świeżością brzmienia. Gdzieniegdzie się wybija Ryan, innym razem Amistad, w jednym Konik. ale emocjonalnie i intelektualnie to bardzo satysfakcjonujacy score. przynajmniej dla mnie popkorn-mózga.

Adam pięknie to ująłeś A prawdziwe popkorn-mózgi niech się odmóżdżają dalej

[Wojteł]

Według mnie fakt o tak chłodnym przyjęciu tutaj "Lincolna" świadczy o sytuacji i gustach w społeczeństwie.

Jakim przyjęciem, jak ten score jeszcze nie wyszedł?

@Wojtek to jakim Ty cudem jesteś fanem Johna Williamsa nie przepadając za Coplandem

A, no tak, zapomniałem, że cała dyskografia Williamsa to jest nuta w nutę zrzynka z Coplanda

[Wawrzyniec]

Według mnie fakt o tak chłodnym przyjęciu tutaj "Lincolna" świadczy o sytuacji i gustach w społeczeństwie.

Jakim przyjęciem, jak ten score jeszcze nie wyszedł?

Co jednak nie przeszkodziło tutaj sporej rzeszy ludzi już postawić krzyżyk na Williamsie.

@Wojtek to jakim Ty cudem jesteś fanem Johna Williamsa nie przepadając za Coplandem

A, no tak, zapomniałem, że cała dyskografia Williamsa to jest nuta w nutę zrzynka z Coplanda

O rety przez "Cristiadę" teraz wszystkie kopie i inspiracje odbierane są skali "jedynka za oryginalność". Toż to Williams nie kopiuje nuta w nutę Coplanda, ale trudno nie słyszeć inspiracji, zresztą w ogóle trudno sobie filmówkę wyobrazić bez Coplanda.

Adam pięknie to ująłeś

Kiedy Adam chce to potrafi niegłupio i ładnie pisać.

A prawdziwe popkorn-mózgi niech się odmóżdżają dalej

Dokładnie. Słyszycie do Was to mówimy.

[Wojteł]

Toż to Williams nie kopiuje nuta w nutę Coplanda

No właśnie, więc masz odpowiedź

[muaddib_dw]

Dla leniwych którym klikać się nie chce http://www.youtube.com/watch?v=iBLiADALld8

[Tomek]

Adam pięknie to ująłeś A prawdziwe popkorn-mózgi niech się odmóżdżają dalej

Sorry Muaddibie, mój williamsowy brother-in-arms , ale Tobie i Wawrzyńcowi zupełnie brakuje dystansu do Williamsa. Co by zrobił - wszystko jest cudowne i niezaprzeczalnie bezkrytyczne, zawsze znajdziecie argument do obrony. Naprawdę nie zauważacie, że ta krytyka jest "zdrową" krytyką - nikt tu przecież nie hejteruje Williamsa, tylko kilku forumowiczów podziela pewne obiekcje co do jego obecnego brzmienia/stylu, całkiem niezła dyskusja się wytworzyła. Poza tym, razem w Wawrzyńcem fajnie się nakręcacie, tylko tym, że ktoś napisze coś krytycznego

A Adam Was "podkręca" dodatkowo (i pewnie na boku zlewa ) słodząc Wam, że aż miło - łykacie to jak małe dzieci... Tylko nie zapominajcie, że to on jest tutaj sztandarowym agitatorem popkornowej odmóżdżarki w muzyce filmowej

I bardzo ładnie, aż mi się popcorn praży w mózgu na samą myśl o tym scorze. Według mnie fakt o tak chłodnym przyjęciu tutaj "Lincolna" świadczy o sytuacji i gustach w społeczeństwie. Ma być, szybko, dynamicznie, kolorowo i z techno bitem w tle. Ale jak ktoś gustuje w McScore'ach i słucha różnych Rihnnan, Katy Perry, Kanye Westów, One Direction i jak ich zwą, to nie dziwota, że dobry, stonowany i poważny John Williams jest dla nich problemem i ich nuży.

LOL, co za hipokryzja Przypomnij sobie jak hypujesz mega-Mc-Scory ze stajni RCP albo fatalne techno-sound-designowe-bit wypoty swojego Majstra Nummer Zwei Szybko, dynamicznie, kolorowo (i z techno-bitem) w tle - czyż nie takie one są? Podwójne standardy. Przy Zimmerze i innych "nowoczesnych" kompozytorach i ścieżkach Wawrzek jest super-otwarty na każdy nowoczesny shit, że tak powiem, zaciekle broni różne beztalencia, walczy z hipsterstwem i plumkaniem. Przy Williamsie zmienia się w degustatora elegancji, wysmakowania i muzycznego czaru - walcząc z "umpem" i sieką

Over the Moon - świetne.

Też, ale mi bardziej o End Credits chodziło - bajeczny fortepian

[Tomek]

Pan Jon już zrecenzował, szybki jest gościu, ubiegł całą konkurencję : http://moviemusicuk.us/2012/10/23/linco ... -williams/

[Adam]

A Adam Was "podkręca" dodatkowo (i pewnie na boku zlewa ) słodząc Wam, że aż miło - łykacie to jak małe dzieci... Tylko nie zapominajcie, że to on jest tutaj sztandarowym agitatorem popkornowej odmóżdżarki w muzyce filmowej

i nigdy się z tym nie kryłem zresztą napisałem że jak dla mnie-popkornmózga, Lincoln jest dobry, co potwierdził już Broxton i inni

Pan Jon już zrecenzował, szybki jest gościu, ubiegł całą konkurencję : http://moviemusicuk.us/2012/10/23/linco ... -williams/

nic nadzwyczajnego - w usa już wszyscy z soundtrackowej branży mają ten score od tygodnia, a pokazów prasowych było już kilka.

[Adam]

po poście jaki napisał na swoim forum nie ma na to szans.

[Adam]

A co napisał?

http://filmmusic.pl/forum/viewtopic.php ... 15#p154480

[Wawrzyniec]

I bardzo ładnie, aż mi się popcorn praży w mózgu na samą myśl o tym scorze. Według mnie fakt o tak chłodnym przyjęciu tutaj "Lincolna" świadczy o sytuacji i gustach w społeczeństwie. Ma być, szybko, dynamicznie, kolorowo i z techno bitem w tle. Ale jak ktoś gustuje w McScore'ach i słucha różnych Rihnnan, Katy Perry, Kanye Westów, One Direction i jak ich zwą, to nie dziwota, że dobry, stonowany i poważny John Williams jest dla nich problemem i ich nuży.

LOL, co za hipokryzja

Ja bym to nazwał "ironią."

Przypomnij sobie jak hypujesz mega-Mc-Scory ze stajni RCP albo fatalne techno-sound-designowe-bit wypoty swojego Majstra Nummer Zwei Szybko, dynamicznie, kolorowo (i z techno-bitem) w tle - czyż nie takie one są? Podwójne standardy. Przy Zimmerze i innych "nowoczesnych" kompozytorach i ścieżkach Wawrzek jest super-otwarty na każdy nowoczesny shit, że tak powiem, zaciekle broni różne beztalencia, walczy z hipsterstwem i plumkaniem. Przy Williamsie zmienia się w degustatora elegancji, wysmakowania i muzycznego czaru - walcząc z "umpem" i sieką

Dokładnie, czyż to nie dziwne, że używam tych samych argumentów, których używają krytycy tzw. McScore'ów, produkcji RCP czy "wypotów" mojego Nummer Zwei. Szkoda, że nikt nie zrozumiał mojej intencji, która miała pokazać jak to się szybko pozycje zamieniły i popcornomózgowcy bronią wysmakowanej muzyki, a propagatorzy elegancji krytykują "Lincolna", tak jak popcornomózgowcy mają w zwyczaju krytykować score'y Marienallego, Portman, Pook i europejskie prace Desplata.


Podobają mi się recenzja Broxtona w tym roku, dobrze prawi, polać mu.

[Templar]

popcornomózgowcy bronią wysmakowanej muzyki

Lincoln to też McScore, słyszałem, że w Macu do powiększonego McZestawu dodają soundtrack.

[Tomek]

Macieju Wawrzyńcu Zgodziłbym się z Tobą, gdyby nie to, że osobami krytykującymi (a może lepiej nazwać to: "odważącymi się skrytykować") Williamsa, to raczej osoby które co nieco pojęcia o nim mają. Nie są to jacyś krzykacze, czy też popcornomózgowcy/hejterzy. Wiadomo, Williams, tak jak Zimmer czy Horner, ma najwyżej zawieszoną poprzeczkę oczekiwań i wymagań. I oczywiście, brzmienie "Lincolna" można zrozumieć, tylko gdy znowu (przynajmniej w klipach) słyszy się to samo co przez ostatnie 10-15 lat u niego w kontekście tzw. muzyki patriotyczno-dramatycznej, czuje się lekki niedosyt... Mnie osobiście od 2005 roku Williams rozczarowuje, tym bardziej że przecież to też mój nr 1 do diaska Wymęczony, ponury Indy, technicznie perfekcyjny, ale pusty w środku, balansujący na krawędzi mickey-mousingu Tintin. Jedynie War Horse z momentami ślicznej tematyki, nawiązaniami do Vaughna-Williamsa i kilkoma mocniejszymi fragmentami akcji (No Man's Land) nieco "ocieplał" w moich oczach.

PS. Zauważ, że już rozróżniam kto jest Twoim Number One a kto Nummer Zwei

[Ghostek]

Chyba nikt się nie spodziewał, że będzie to score wybitny. Każdy raczej wiedział co będzie, a i tak większość będzie tę ścieżkę stawiało na piedestale najwybitniejszych osiągnięć AD 2012

[Koper]

popcornomózgowcy bronią wysmakowanej muzyki, a propagatorzy elegancji krytykują "Lincolna"

Macieju Wawrzyńcu Olechu, nasz Forumowy Macierewiczu

Otóż, nikt tu jeszcze Lincolna specjalnie nie krytykuje z jednego prostego powodu: chyba nikt go jeszcze nie słuchał. Krytyka tyczy się fanbojskiego spojrzenia takich person jak Ty, które nie mogą pojąć pewnych oczywistych faktów i które onanizują się na sam dźwięk nazwiska "Williams". "Lincoln" zapewne okaże się scorem dobrym, ale jeszcze bardziej zapewne - nie okaże się scorem wybitnym. Z Williamsem jest jak z Morricone - jego obecne prace to już tylko cienie najwybitniejszych dokonań. Solidne, nawet i czasem z przebłyskami drobnymi, ale to już nie to.

Chyba nikt się nie spodziewał, że będzie to score wybitny. Każdy raczej wiedział co będzie, a i tak większość będzie tę ścieżkę stawiało na piedestale najwybitniejszych osiągnięć AD 2012

Pożyjemy, zobaczymy. Jak trafi się choćby jeden track, który warto będzie do utworu roku nominować, to już będzie ok.