DARIO MARIANELLI - ANNA KARENINA (2012)

[Marek Łach]

Do Ruskich wystarczy sięgnąć po Rachmaninowa (wykorzystany zresztą w adaptacji Anny Kareniny z Marceau) albo Prokofiewa, co też jest w jakimś stopniu stereotypowe, ale na pewno nie tak oczywiste i oklepane, jak czerwonoarmijne chóry.

Co do Polski, to myślę, że odpowiedź jest prosta. Chopin w swojej muzyce oddał kwintesencję polskości, do tego dorzucić jakiegoś Moniuszkę albo Szymanowskiego, poinspirować się Kilarem i Polska jak malowana.

[hp_gof]

No tak, tylko jak Marianelli zacznie korzystać z muzyki źródłowej, jak Mansell w Czarnym Łabędziu, to na Oscara szans nie będzie Miejmy nadzieję, że to będzie czysta inspiracja "brzmieniowa"

[Marek Łach]

To byłoby olbrzymie rozczarowanie. Liczę na w pełni oryginalny score, a nie wariacje na temat Czajkowskiego i spółki.

[Mystery]

To byłoby olbrzymie rozczarowanie. Liczę na w pełni oryginalny score, a nie wariacje na temat Czajkowskiego i spółki.

Już raz z Beethovenem przesadził

[Paweł Stroiński]

Do Ruskich wystarczy sięgnąć po Rachmaninowa (wykorzystany zresztą w adaptacji Anny Kareniny z Marceau) albo Prokofiewa, co też jest w jakimś stopniu stereotypowe, ale na pewno nie tak oczywiste i oklepane, jak czerwonoarmijne chóry.

Co do Polski, to myślę, że odpowiedź jest prosta. Chopin w swojej muzyce oddał kwintesencję polskości, do tego dorzucić jakiegoś Moniuszkę albo Szymanowskiego, poinspirować się Kilarem i Polska jak malowana.

Swoją drogą to coś, nad czym zastanawiam się od dawna. Kto jest polskim Coplandem? Chyba właśnie Chopin!

Marianelli i Desplat to taki duopol, który trzyma mnie przy współczesnej filmówce. Obaj pięknie pokazują, jak przy pomocy różnych temperamentów można osiągać równie znakomite efekty w muzyce dramatycznej. Desplat wykazuje oczywiście większą wszechstronność, ale ta przewaga wynika z powolnego systemu pracy Marianellego (który przecież, gdy brał się za projekty inne niż dramaty kostiumowe, też odnosił sukcesy - Bracia Grimm, Agora). Ostatnio prawdę mówiąc bardziej cieszy mnie czekanie na nowe ścieżki Daria - Alexandre rozmienia się trochę na drobne i jego muzyka na tym traci, Marianelli za to z jednym dużym projektem na rok gwarantuje (jak dotąd przynajmniej) wysoką jakość.

Marianelli jest (tak jak Desplat) mistrzem niuansu, mistrzem operowania paroma emocjami na raz. Ta jego podskórna często ekspresja (choć nie zawsze, świetnie sobie radzi z otwartym dramatyzmem, jak np. w Elegy for Dunkirk) to coś co naprawdę na mnie działa i świadczy o tym, że Dario traktuje muzykę filmową w sposób niewyrobniczy.

[hp_gof]

Generalnie ja liczę na różnorodność. Adaptacja powieści Tołstoja wymaga, przynajmniej w kilku miejscach, rozmachu - wielkich emocji, co nie przeszkadza temu, żeby Dario pozostał wierny sobie i w resztę score'u wkomponował swoje niuanse Wtedy wszyscy będą zadowoleni.
Ale nie wydaje mi się, żeby Dario aż tak bardzo wczuwał się w rosyjskie klimaty. Moim zdaniem napisze muzykę bardziej uniwersalną, choć mogę się mylić, nie siedzę przecież w jego głowie

[Paweł Stroiński]

Moim zdaniem to, co będzie najciekawsze, bo w tym Marianelli celuje, jest fakt, że nie będzie patosu bez sensu. U niego patos zawsze wychodzi odśrodkowo, płynie z wyciszenia. Za to kocham na przykład Snow Falling on Cedars JNH. Te wybuchy tam wynikają z generalnie atmosferycznego świata muzycznego. I to jest bardzo ciekawe i uważam właśnie, że na tym polega włożenie serca w kompozycję. Na takim dawkowaniu emocji, że każdy wybuch jest uzasadniony i każdy wynika z wcześniej prowadzonej narracji. Desplat, Marianelli, często, choć nie zawsze Williams, w najlepszych czasach Zimmer i JNH, wszyscy tak potrafili robić i to dla mnie jest jednym z wyznaczników dla uznania kompozytora za wybitnego.

Dzisiaj niestety ta sztuka zamiera.

[hp_gof]

Jak Ty pięknie mówisz Miód dla moich uszu! (nie mylić z woskowiną)

[kiedyśgrześ]

Z drugiej strony myślę, że brytyjski akcent jest lepszym rozwiązaniem niż naśladowanie ruskiego akcentu. W tej sytuacji mamy pewną umowność i film ma szanse wznieść się na wyżyny uniwersalności Whatever
A prawdziwa, "ROSYJSKA" Anna Karenina to może powstać tylko w Rosji, z rosyjskimi aktorami, z rosyjską muzyką i po rosyjsku.
Swoją drogą - jak myślimy o rosyjskiej muzyce, to czasem nie popadamy w stereotypy? Albo jakieś pojękiwanie dziadka, albo jakaś bałałajka, albo radzieckie hymny u Giacchino Tzn. jeśli one korelują z epoką, to ok. Ale zastanawiam się, co by było, gdyby jakiś zagraniczny kompozytor chciał zilustrować film o Polsce - to co, podłożył by mazurka czy oberka? Nie no, ja wiem, że kompozytorzy AŻ TAK bezmyślni nie są, ale czym się właściwie charakteryzuje polska muzyka?

No polska muzyka charakteryzuje się tym samym co ruska Folkiem! Mazurek, oberek, polonez itd. Wehikuły muzyczne na każdą okazję, zadane tempa, skale, notacje... łotewer, zakładam, że absolwent szkoły muzycznej ma szczegóły techniczne wtłoczone, ja nie i takoż samo ruska muzyka, Rimski-Korsakow i jego kumpel Mussorgsky oni jak mi się wydaje zrobili tyle samo dla ruskości ruskiej muzyki, co Chopin dla polskości polskiej, czyli wcisnęli folk w poważniejsze granie, a jak się kształtowały same te wiejskie przyśpiewki to kit je wie

[kiedyśgrześ]

Swoją drogą to coś, nad czym zastanawiam się od dawna. Kto jest polskim Coplandem? Chyba właśnie Chopin!

kę? a co ten Coplandem, zakładam, że chodzi o Aaron, niby zrobił

[DanielosVK]

Americanę.

[kiedyśgrześ]

Americanę.

Jaśniej proszę

[Ghostek]

Napisał muzykę do tego albumu:

[kiedyśgrześ]

No dzięki Tomek, bo już myślałem, że ktoś uważa Pana Aarona za prekursora amerykańskiego brzmienia, co byłoby nonsensem Swoją drogę widzę, że The Offspring sprzedali tego 5 milionów sztuk, no te czasy już się nie wrócą

[Wawrzyniec]

I tutaj problem niektórych forumowiczów z Marianellim pewnie. Odrzucają jakąkolwiek muzyka, w której pojawia się coś przerażającego.

Nazywa się to...

niuans.

Marianelli jest (tak jak Desplat) mistrzem niuansu.

Ja tam określałem to plumkadełkiem, plumpscorem, muzykę europejską, muzyką zaambitną, zbyt ambitną, przestylizowaną, czy niefilmową, ale można też nazywać ten styl niuansem. Jak zwał tak zwał, mniejsza o terminologię. Fakt jest taki, że trailer wygląda ładnie, Keira aby nie dać się zaszufladkować postanowiła spróbować swoich sił w filmie kostiumowym, a i Marainelli jest tutaj zaskakującym wyborem. Pewnie będzie dobrze. I z muzyką będzie podobnie jak z "Dumą i Uprzedzeniem", "Pokuta" czy "Jane Eyre" - zachwyty, wysokie oceny, od 4/5, 5/5 do 7/5, sam pewnie dobrze ocenię (rok temu dałem "Jane Eyre" 4/5) i minie rok i wszystkie te wrażenia, te zachwyty przeminął jak łzy na deszczu.
Taki jest urok prac Marianellego i w sumie tych Desplata, że szybko bombardują nas poczuciem obcowania z najwyższą sztuką, czymś pięknym, są odtrutką na całe zło z drugiej strony oceanu, ale szybko przemijają i w pamięci zostaje dźwięk maszyny do pisania.

Przyłączam się do dresiarskiej, pumpinowej, popcornomózgowej sekcji nie wyczekującej tego score'u. Proszę więc uprzejmie o wyrozumiałość i jeżeli kogoś uraziłem lub jego gust, najmocniej przepraszam.