John Williams - Star Wars: Episode IX - The Rise Of Skywalker (2019)

[swordfish]

Zawiodłem się, że nie ma w tej części takich utworów nie-symfonicznych, jak jajcarsko-jazzowe "Cantina Band" z "New Hope" czy "Victory Celebration" z "ROTJ" z fajną etniką.

A tak mamy scenę Festiwalu Kolorowych Latawców i aż prosi się, aby było egzotycznie, a tu taka słabizna. To samo w scenie z knajpą. Gra tam jakieś disco z lat 80., ale jest tak żałosne, że szkoda gadać. Na coś w stylu Giorgio Morodera czy Harolda Faltermeyera nie liczcie. Chyba John nie ma już pomysłów. A mógł na prawdę czymś nietypowym się wykazać.

[Wojteł]

No, zwłaszcza w tych dwóch sekundach w scenie w knajpie miał takie pole do popisu, że ho ho

[Mystery]

Z tego co kojarzę Williams nie komponował do tej części muzyki źródłowej, tej co grała w tle festiwalu na pustyni, czy wnętrzach knajp, maczał w tym palce m.in. Lin Manuel Miranda - "wrote a lil music for a planet” in the film, “It's got a nice beat & you can dance to it".

[Wawrzyniec]

Zarówno w TFA w kopii sceny z kantyny i w nieszczęsnym kasynie w TLJ Williams też muzyki nie komponował.

[Paweł Stroiński]

Kawałek z Kantyny w TFA jest chyba Abramsa, nie?

[dougan]

Kawałek z Kantyny w TFA jest chyba Abramsa, nie?

Lin-Manuel Miranda to robił, Dżej Dżej miał swój mały wkład wokalny.

[Ghostek]

RAAAAAJS OF SKAAAAAJŁOKAAAAAAA
za friko

https://filmmusic.pl/index.php?act=index&page=0&id=1674

[lis23]

Moim zdaniem, na przykładzie tej części dobitnie widać, że muzycznie mamy do czynienia z całością. Świadczy o tym to, jak te stare i nowe tematy się tutaj przeplatają i jaką robotę robią w samym filmie, a zwłaszcza w jego trzecim akcie. W zasadzie, Williamsowi wystarczył jeden nowy temat, żeby nasycić całość tak bardzo klimatem Gwiezdnych Wojen, jak to się tylko da - co zabawne, mamy tu praktyczni przekrój tematyczny z Epizodów IV - IX ale nie ma, chyba nic z prequeli? Wcześniej tylko w "Zemście Sithów" Williams sięgał po starą tematykę ale tylko w napisach końcowych i w celu oddania hołdu "Nowej Nadziei", tutaj już się nie ceregieli i cała partytura to jeden, wielki hołd dla całej Gwiezdnej Sagi.

[Wojteł]

Moim zdaniem, na przykładzie tej części dobitnie widać, że jest to niezły bałagan, przez dokrętki, który wymusiły na Williamsie sto pięćdziesiąt poprawek. A na przykładzie Twojego posta widać, że sam sobie zaprzeczasz. I w prequelach były tematy z OT przed napisami końcowymi RotS.

RAAAAAJS OF SKAAAAAJŁOKAAAAAAA
za friko

https://filmmusic.pl/index.php?act=index&page=0&id=1674

A moja kopia recenzencka gdzie? Nie ma kopii = nie ma recki xd

[Ghostek]

Jak dostane paczkę od UMP to wyśle. Na razie mam na papierze wszystko :p

[harvester84]

A tak to mnie więcej wygląda, kartonowa nakładka na pudełko i 3 naklejki.

[Wawrzyniec]

Dzisiaj urodziny Johna Williamsa i jeżeli chodzi o wydania Star Wars to ja dalej będę błogosławił to z Revenge of the Sith (RotS). Dokładnie Rots to jest Revenge of the Sith, a nie The Rise of Skywalker, który jest TROS.
W każdym razie uważam wydanie Revenge of the Sith, za genialne, ze względu na materiał video, gdzie mamy całą Sagę (tak prawdziwą Sagę, a więc od Epiozdu 1 do 6), opowiedzianą za pomocą muzyki i zrobionych "teledysków" ze scen z tych filmów. I jeszcze, aby poziom genialności siegnął zenitu sam Senat Ian McDiarmid jest tego narratorem. Brakuje mi takich dodatków do współczesnych wydań.

A muzycznie co do The Rise of Skywalker, to choć dobrze mi się słucha tej muzyki, to jednak zgadzam się w pełni z Wojtkiem i jego recenzją. Słychać, że ta muzyka padła ofiarą chaosu montażowego. I może nawet na płycie lepiej to wypada niż w filmie. Jednak w przeciwieństwie do Powrotu Jedi, czy też Zemsty Sithów, nie czuć tutaj jakoś, że to jest wielkie zakończenie 40 letniej Sagi. Ale skoro w filmie się tego nie czuje, to czy należy oczekiwać tego po muzyce do niego?

[Pawel P.]

Moim zdaniem czuć jak najbardziej, bo Farewell i Reunion są przepełnione ogromnymi emocjami, a A New Home to takie post scriptum zwieńczone Binary Sunset. Do tego ostatnie dwie minuty Finale to przecieć Rebel Fanfare, takie jak 42 lata temu. Wszystko więc zatoczyło koło. No chyba że John powinien na sam koniec powiedzieć „This is the end of the Stars Wars Saga, at least for me”. A co do ROTS, którą tak podnosisz (I słusznie!), pamiętam jak narzekano, ile to miejsca na płycie zajmuje niepotrzebna powtórka z Throne Room w ostatnim utworze. Już nie powiem o wylewanych na forach żalach, jaka to nierówna muzyka.

Ciekawe, jak score z TROS będzie oceniany za 15 lat, kiedy Hollywood już chyba całkowicie opanują kompozytorzy, przy których Jackman, Jablonsky i Balfe będą się wydawali geniuszami.

[Kaonashi]

Będzie dalej oceniany jako najsłabsza, w najlepszym wypadku jedna z najsłabszych, prac Johna Williamsa dla Star Wars. A widmo (mroczne, chciałoby się powiedzieć) spadającego poziomu filmówki, to zupełnie inna kwestia.

[Paweł Stroiński]

Moim zdaniem czuć jak najbardziej, bo Farewell i Reunion są przepełnione ogromnymi emocjami, a A New Home to takie post scriptum zwieńczone Binary Sunset. Do tego ostatnie dwie minuty Finale to przecieć Rebel Fanfare, takie jak 42 lata temu. Wszystko więc zatoczyło koło. No chyba że John powinien na sam koniec powiedzieć „This is the end of the Stars Wars Saga, at least for me”. A co do ROTS, którą tak podnosisz (I słusznie!), pamiętam jak narzekano, ile to miejsca na płycie zajmuje niepotrzebna powtórka z Throne Room w ostatnim utworze. Już nie powiem o wylewanych na forach żalach, jaka to nierówna muzyka.

Ciekawe, jak score z TROS będzie oceniany za 15 lat, kiedy Hollywood już chyba całkowicie opanują kompozytorzy, przy których Jackman, Jablonsky i Balfe będą się wydawali geniuszami.

Ja kiedyś nie przepadałem za Zemstą Sithów, ale na szczęście przeszło mi to dość szybko. Tzn. moim głównym problemem wciąż pozostaje Padme's Ruminations, bo trochę czegoś innego oczekuję, jak słucham Williamsa (i chodzi o pierwszą, nieco "popularną" brzmieniowo w tym czasie, połowę, a nie tego smyczkowego Szostakowicza, który jest cudowny). Nie dość, niestety, szybko, by założyć temat kompozytorski na forum, mówiący, że mnie ten score rozczarował.

Ale zgadzam się z Dominikiem, w swoim własnym kontekście film i score będą oceniane nie najwyżej.