Ennio Morricone

[swordfish]

U mnie miłość zaczęła się od audycji Tomka Beksińskiego, gdzie prezentował utwór "Człowieka z harmonijką". I do dziś jest to dla mnie najważniejsza kompozycja Ennia.


youtu.be/lyuwBW9lNa8

[Wawrzyniec]

U mnie miłość zaczęła się od audycji Tomka Beksińskiego, gdzie prezentował utwór "Człowieka z harmonijką".

Z przyjemnością posłuchałbym tej audycji.

[Adam]

Kiedyś już chyba o tym było, ale raz jeszcze, którą kompilację Ennio uważacie za najlepszą? Odświeżyłbym sobie największe hity.

Ta. Zdecydowanie. Oryginalne nagrania i świetna jakość dźwięku, czasem lepsza niż na pełnych scorach.



A później można sięgnąć po te obszerniejsze boxy, które miały po 10xCD i więcej. Ale mnie milion składanek Ennia - często badziewnych i pół-bootlegowych z marnym audio - nauczyło jednego : posłuchaj najpierw pełnego scoru, bo może okazać się, że składanka Ci wystarczy w zupełności, albo i nie. Patrząc na liczbę rzeczy, które zrobił, u mnie statystycznie wystarczą składanki, jak i u Wszystkich chyba, choć mam tylko właśnie tą

U mnie miłość zaczęła się od audycji Tomka Beksińskiego, gdzie prezentował utwór "Człowieka z harmonijką". I do dziś jest to dla mnie najważniejsza kompozycja Ennia.

taaak, Beksin, a potem i szczególnie Sztompke, mnie czasem odpychali od muzyki Ennia. Stale wałkowali te same westerny i tyle. Szło się porzygać. BYł okres, że miałem przesyt, oj był, a to były czasy, gdy nie można sobie było znaleźć czegoś innego na YT, albo pójść do sklepu i kupić, jak dziś. A z czasów które nie pamiętam dobrze - komuna - ojciec mi mówił, że grali tylko to i Winnetou Botchera, jak ktoś chciał filmówki posłuchać w radio

[Wawrzyniec]

[Adam]

Z Enniem zawsze wiąże się u mnie pewna, dość pocieszająca prawidłowość, która - wiem już teraz - taką pozostanie nawet po jego śmierci...

W sytuacji, gdy jego rówieśnicy, czy prawie-rówieśnicy, albo nie żyją, albo są na emeryturze, albo komponują coś raz na parę lat - co potem przekłada się na wielki overrating tych prac przez fanboyów, również na tym forum - to w przypadku Ennia muzyka była zawsze. Ennio zawsze był z nami, myśleliśmy że zawsze będzie. Non stop przecież wychodziły kolejne filmy z jego muzyką, a szczególnie płyty. Jeśli jakiś score był średni, to się go nie przewartościowywało, jak choćby w przypadku Williamsa w ostatniej dekadzie, tylko mówiło się "whatever, przecież jutro czy za dwa dni wychodzi przecież kolejna jego płyta". I to było dla mnie zawsze mega fajne, że nie było tego wyczekiwania, stale coś wychodziło i wychodzi, można przebierać, wybierać, nie ma głodu. Myślę, że to ważna rzecz i jedna z tych, które odróżniały go od całej reszty i będą odróżniać dalej, bo rynek wydawniczy przecież nie zaśnie.

[swordfish]

U mnie miłość zaczęła się od audycji Tomka Beksińskiego, gdzie prezentował utwór "Człowieka z harmonijką".

Z przyjemnością posłuchałbym tej audycji.

To chyba był "Wieczór Płytowy" w Radiowej Dwójce 30 lat temu.

[MichalP]

Do samego konca robil to co kochal. Mam wrazenie, ze nawet w ostatnich latach jakby sie troche bardziej wyluzowal i po prostu bawil sie w najlepsze mogac jeszcze regularnie cos komponowac. Nigdy nie przykladal wagi specjalnie do tego czy jego muzyki sie slucha, ale znowu w ostatnich latach zaczal patrzec bardziej przychylnie na fakt jak bardzo jest popularny, wrecz wielbiony i jak jego muzyka przynosi wiele radosci calej masie ludzi. Te wszystkie trasy koncertowe, wywiady.

Wydawalo sie, ze bedzie juz tak zawsze...

[Adam]

no miesiąc temu powiedział, że lockdown i siedzenie w domu go wkurzają i jak się to skończy, to znów wraca z koncertami
gdyby nie ten przypadkowy upadek w domu, to spokojnie na jesień byśmy mieli kolejne koncerty

[Paweł Stroiński]

Wspomnienie Morricone autorstwa emerytowanego redaktora Filmmusic.pl, Łukasza Koperskiego:

https://filmmusic.pl/index.php?act=arty ... e=0&id=214

[lis23]

Kiedyś już chyba o tym było, ale raz jeszcze, którą kompilację Ennio uważacie za najlepszą? Odświeżyłbym sobie największe hity.

Ta. Zdecydowanie. Oryginalne nagrania i świetna jakość dźwięku, czasem lepsza niż na pełnych scorach.



A później można sięgnąć po te obszerniejsze boxy, które miały po 10xCD i więcej. Ale mnie milion składanek Ennia - często badziewnych i pół-bootlegowych z marnym audio - nauczyło jednego : posłuchaj najpierw pełnego scoru, bo może okazać się, że składanka Ci wystarczy w zupełności, albo i nie. Patrząc na liczbę rzeczy, które zrobił, u mnie statystycznie wystarczą składanki, jak i u Wszystkich chyba, choć mam tylko właśnie tą

taaak, Beksin, a potem i szczególnie Sztompke, mnie czasem odpychali od muzyki Ennia. Stale wałkowali te same westerny i tyle. Szło się porzygać. BYł okres, że miałem przesyt, oj był, a to były czasy, gdy nie można sobie było znaleźć czegoś innego na YT, albo pójść do sklepu i kupić, jak dziś. A z czasów które nie pamiętam dobrze - komuna - ojciec mi mówił, że grali tylko to i Winnetou Botchera, jak ktoś chciał filmówki posłuchać w radio

A co można kupić w Polsce?
U nas jest tylko Ennio Morricone "60" , "Yo Yo Ma Plays Ennio Morricone" czy "Ennio Morricone Conducts Morricone. His Greatest Hits" a ja mam tylko takie badziewia:





Jeśli idzie o Pawła Sztompke to w miesięczniku 'Film' objechali "Szeregowca Ryana" Williamsa, "Maskę Zorro" Hornera czy "Drużynę Pierścienia" Shore;a - część w recenzjach soundtracku, część w recenzjach filmu

[Pawel P.]

Z Enniem zawsze wiąże się u mnie pewna, dość pocieszająca prawidłowość, która - wiem już teraz - taką pozostanie nawet po jego śmierci...

W sytuacji, gdy jego rówieśnicy, czy prawie-rówieśnicy, albo nie żyją, albo są na emeryturze, albo komponują coś raz na parę lat - co potem przekłada się na wielki overrating tych prac przez fanboyów, również na tym forum - to w przypadku Ennia muzyka była zawsze. Ennio zawsze był z nami, myśleliśmy że zawsze będzie. Non stop przecież wychodziły kolejne filmy z jego muzyką, a szczególnie płyty. Jeśli jakiś score był średni, to się go nie przewartościowywało, jak choćby w przypadku Williamsa w ostatniej dekadzie, tylko mówiło się "whatever, przecież jutro czy za dwa dni wychodzi przecież kolejna jego płyta". I to było dla mnie zawsze mega fajne, że nie było tego wyczekiwania, stale coś wychodziło i wychodzi, można przebierać, wybierać, nie ma głodu. Myślę, że to ważna rzecz i jedna z tych, które odróżniały go od całej reszty i będą odróżniać dalej, bo rynek wydawniczy przecież nie zaśnie.

I poi co te prztyki w stronę Williamsa i jego fanów? Nie przesadzałbym ani z tym przewartościowaniem ostatnich jego praca na tym forum, bo nie mam wrażenia, by ktokolwiek je przewartościowywał, gdyż uważam je za świetne i godne jego poziomu (oczywiście każdy ma prawo je oceniać jak chce, tu nie brakowało także krytyki), ani w wielka liczbą nowych soundtracków Ennio, które na nas spadały. W ostatniej deakdzie ukazały się tak naprawdę tylko The Corrsespondence (ostatni jego film, z 2016 r), Nienawistna ósemka i En Mai Fais Ce Qu'il te Plait (oba 2015) plus The Best Offer (2013) i Love Story (2011, ale tego nie znam i nie wiem, czy to wyszło). Aktywniejszą miał oczywiście poprzednią dekadę, zakończoną świetną Baaria w 2009 . Ale to, że "jutro czy za dwa dni wychodzi przecież kolejna jego płyta", dotyczyło głównie koncertówek, składanek i reedycji.

[Kaonashi]

W ostatniej dekadzie wyszło jeszcze "Come un Delfino", "L'Isola" oraz "Ultimo, l'occhio del falco". Co do "Love Story" - przy tym filmie widnieje również m.in. Schifrin i Delerue więc najprawdopodobniej nie ma tam oryginalnego materiału Ennia.

[Adam]

@Lisu - to Platinum Collection zalega allegro.

A płyty Ennia wychodzą non stop i to nie tylko reedycje, ale często premierowe stare rzeczy, dlatego jest jedynym, z którym nie ma muzycznego głodu. W zasadzie nie ma tygodnia by jakiś tytuł się nie ukazywał. W samym tylko czerwcu wyszły 3 tytuły, w tym Thing i Agnieszka (po raz pierwszy rozszerzona). Od stycznia tego roku samych wydań GDM, które stale dodrukowuje partie, nawet limitowane wcześniej, naliczyłem 8 szt, w tym parę z nich to nie tylko reedycje, ale rozszerzenia wcześniej wydanych płyt. Winyle też wychodza masowo, ale tego już nie sprawdzam, bo mnie nie interesuje.

No i są scory, które nawet reckuje czasem Kaonashi, które wyszły tylko na LP. Ich czas na CD też nadejdzie, a od wczoraj przewiduję, że szybciej niż myślimy.

[Wawrzyniec]

Mój włoski znajomy polecił mi ten soundtrack, którego recenzji chyba o dziwo u nas nie ma. Napisał mi, że jest on w jego TOP 3 Ennio Morricone i rzeczywiście muzyka piękna:

youtu.be/5nlho2XUZPA

[Adam]

Octopussy <3

ale album za długi, tam chyba 2cd było z tego co pamiętam, składanka wystarczy