Muzyka filmowa - Forum FilmMusic.pl

Biorac pod uwagę że mu nic na CD nie wydają, to mnie też

Wreszcie jego kariera wkroczyła na właściwe tory i może być jednym z bohaterów tego roku, pierwszy przystanek, serial Barry Jenkinsa "The Underground Railroad" już 14 maja na Amazonie, 28 maja Cruella, Italian Studies z Vanessą Kirby 12 czerwca, a z projektów o których wiemy czeka nas w tym roku jeszcze "Don't Look Up" Adama McKay'a z DiCaprio i prawdopodobniej 3 sezon Sukcesji, a w niedalekiej przyszłości musical Carmen, prequel Króla Lwa i mini-seria HBO o Lakersach.

Szkoda, że Justin Hurwitz nie jest aktywnym kompozytorem, First Man i nic, a na następny projekt przyjdzie chyba czekać do premiery następnego filmu Chazelle'a czyli "Babylon".

Właśnie to co jest interesujące w tych projektach Britella, że w przeciwieństwie do Desplata, który komponował około 10 filmów, w bardzo podobnym stylu, tak te brzmią niezwykle różnorodnie. I np. ciekawi mnie jaką muzykę da Britell Lakersom, gdzie niby współczesny widz/słuchacz dałby jakiś rap, tak jak teraz bombardują nas w trailerach. A możliwe, że Britell pójdzie symfonicznie, albo w duchu dawnych filmów sportowych. W każdym razie jest na co czekać.

Nie wiedziałem, że Nicholas Britell zajmuje się także hip-hopem. Britell wyprodukował ten utwór tragicznie zmarłego rapera Pop Smoke:

youtu.be/lkupT3nFGDE

No jak to nie wiedziałeś


youtu.be/Z1kjQOrVL5c

Britell coraz bardziej mnie zaskakuje. A więc on nie jest tylko tym klasycznie wyszkolonym kompozytorem, gwiazdą rocka, ale i jest MC. MC Brittel In Da House Film Music Bitches.

1. Just Look Up – Ariana Grande & Kid Cudi (3:21)
2. Discovery (1:21)
3. Ephemeris (1:05)
4. On Hold (0:27)
5. The Call (2:32)
6. C-5 Galaxy (1:04)
7. Don’t Look Up – Main Title Theme (0:51)
8. BASH Corporate Ident – “Liif” (0:40)
9. Hyperobject Approaches (0:46)
10. My Boyfriend Broke Up With Me (0:32)
11. The Arrest (1:04)
12. It’s A Strange Glorious World (2:34)
13. The Launch (3:59)
14. The BASH Presentation (2:07)
15. Kate Goes Home (0:59)
16. FEMA-BASH Commercial (0:58)
17. Arrival At The Hangar (0:58)
18. There Is A Comet (1:17)
19. The Comet Appears (2:55)
20. The Prayer For Stuff (0:50)
21. The BASH Launch (0:43)
22. Twenty-Four Drones Is Enough (0:54)
23. It All Comes Down To This (0:42)
24. Thanksgiving (Overture To Logic And Knowledge) (4:40)
25. The End? (2:18)
26. Memento Mori (1:26)
27. Don’t Look Up – End Credits Suite (2:29)
28. Logic Waltz In B Major (Bonus Track) (1:43)
29. Don’t Look Up – Main Title Suite (Bonus Track) (4:08)
30. Ode To Science (Bonus Track) (3:29)
31. Second Nature – Bon Iver (4:02)

Takie se to up, na autopilociku troszkę, nie bardzo jest do czego wracać, wolę Sukcesję, Vice czy Beale w tych klimatach.

Jak na Britella to nawet cienko, sporo planktonu i jakieś mało charakterne tematy, a wypełniają niemal całą ścieżkę, także muza przeszła mi niepostrzeżenie, ale może po filmie bardziej się wybiją i da się jeszcze albumowi szansę.

Tak się patrzę na to, ten film na pewno nie jest komedią. To gorzki, pesymistyczny dramat o tym jak ludzie by reagowali w takim kryzysie. Britella tam całkiem ładnie słychać.

Bo to taka polityczno-społeczna satyra na dzisiejsze czasy, taki Dr. Strangelove A.D. 2021.

Gdyby nie „prezydentura” Trumpa, który otwarcie negował naukowców jako pierwszy w historii tego urzędu, to tego filmu by nie było. Dziś w miejsce tej komety możemy wstawić cokolwiek innego z aktualnych rzeczy w geopolityce, albo po prostu antyszczepów. Efekt będzie taki sam. No i jak ktoś nie jest przyzwyczajony do regularnych dawkowań telewizyjnych wiadomości (nie tylko z dziennika telewizyjnego TVPiS), to po seansie tego filmu wypada napić się wódki.

No i po seansie muzyka zyskuje, tematy bardziej się uwypuklają i muza nabiera charakteru. Ogólnie całkiem klawa ścieżka i ostatecznie Britell wraz z Cruellą i Underground Railroad zalicza kolejny udany rok, a do pełni szczęścia brakuje tylko wydania muzy z 3 sezonu Sukcesji.

Muzyka Britella w porządku w filmie britelluje, ale sam film mnie nie porwał, a wręcz przeciwnie. Straszny *cringe i satyra tak grubo ciosana, że grubiej się nie da. Do Kubricka temu daleko.

Cały czas miałem nadzieję na happy-end. Kończy się smutno. Na szczęście dwie scenki w napisach końcowych ratują nas swoim humorem przed całkowitym popadnięciem w depresję.
Film wyśmiewa polityków republikańskich i co mnie zdziwiło nieżyjącego Steve'a Jobsa.
Po seansie muzyka na plus. Odnajduję w niej barwny koloryt Britella. Nie jest to wybitna praca, ale bardzo słuchalna.