Mank (2020) - Trent Reznor & Atticus Ross

[Wawrzyniec]

Jakby komuś było mało. Ale dziwne, to gdyż Reznor z Rossem zaczęli od Social Network, które było dobrze skrojone, a potem nagle zaczęli wywalać te potwory, na których jest więcej muzyki, niż w samych filmach. Już chciałem napisać, że soundtrack do Manka to taki complete score, gdyż mamy na nim całą muzykę z filmu. To widzę musieli zrobić complete complete score. Ale OK, to na ich stronie z myślą o fanach.

[Wawrzyniec]

A w ogóle to teraz to kiedy znam już film to uważam, że okładka soundtracka, nie jest do końca adekwatna. Oczywiście jest wiadoma scena w filmie, ale ta okładka ukazuje coś zdecydowanie bardziej szalonego i zwariowanego, tak jakby tytułowy bohater był wręcz Jokerem.

[Koper]

Taki jest też poster reklamujący film. Zgadzam się, że chybiony względem treści (trochę jak okladki campowych SF i fantasy z lat 80. na VHS obiecujące coś, czego w środku zdecydowanie nie było ).

[Wawrzyniec]

Trochę tak jak plakaty Borisa Vallejo do filmów Deathstalker Rogera Cormana.
Plakat:


Rzeczywisty film:


Chociaż tu i niestety i reklama słynnego filmu Johna Carpentera nie jest bez winy. Gdyż chyba nie trzeba tego plakatu tłumaczyć?

[Koper]

Właśnie o czymś takim myślałem

[Wawrzyniec]

Efekt tego taki, że potem taki J.J. Abrams tak ubolewał nad brakiem tej głowy Statuy Wolności w Nowym Jorku, że przy Cloverfield nakręcił specjalną scenę, gdzie ona spada na ulicę, aby jakoś zrekompensować sobie ten zawód.

[Mystery]

Średnio mi podszedł ten Mank, ani wciągającej historii, ani emocji, więcej tu politykowania, niż świata filmu, jak to często wyskakiwało na ekranie - retrospekcja i podobały mi się tu głównie walory techniczne. Muzyka dobrze przenosiła nas w tamte czasy i tyle, nic pamiętnego czy wbijającego w fotel jak podczas seansu Artysty nie uświadczyłem, a słuchanie tego wszystkiego to dopiero katorga, mimo szczerych chęci i dzielenia materiału, do dziś tego nie ukończyłem i jakoś nawet brakuje mi chęci do dokończenia, mimo, iż nie takie kloce się łykało

[Wawrzyniec]

Średnio mi podszedł ten Mank, ani wciągającej historii, ani emocji, więcej tu politykowania, niż świata filmu, jak to często wyskakiwało na ekranie - retrospekcja i podobały mi się tu głównie walory techniczne. Muzyka dobrze przenosiła nas w tamte czasy i tyle, nic pamiętnego czy wbijającego w fotel jak podczas seansu

Amen! Mogę tylko przyklasnąć. Ja akurat dałem radę przesłuchać cały soundtrack i jeżeli mam wybrać jakiś jeden specjalny utwór to chyba będzie to ten jazzowy M.G.M. kiedy to jesteśmy oprowadzani po studio, ma klimat i w filmie też dobrze grał:

youtu.be/95cwX39o3To

[Ghostek]

Jakby się komuś nudziło i miał kasę do wydania na pierdoły, to właśnie pojawiły się nikomu niepotrzebne (bo przecież sezon nagród leży i kwiczy) tłoczone FYC Manka.

[Wawrzyniec]

Ale to nie jest Twój stół i Twoje wydanie?

[Ghostek]

Zaiste. Nie mój stół i nie moje wydanie.
I pewnie raczej nie będzie, chyba że z przypadku wpadnie za grosz.

[Wawrzyniec]

Oto i jest moja recenzja Manka. W sumie szkoda, że nikt nie nakręcił filmu, jak piszę tę recenzję Manka, może miałbym szanse na jakieś Oscary.
https://filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=3076