BRIAN TYLER & KEITH POWER - CRIMINAL (2016)

[Mefisto]

Na szczęście z filmówki mało kto ma takie wyniki

czemu na szczęście?

[Ghostek]

Pierwszy lepszy wpisany tytuł jaki przyszedł mi do głowy:
https://www.youtube.com/watch?v=-bzWSJG93P8

45 mln

[Kaonashi]

Ale ten filmik ma prawie 10 lat, więc na zebranie tych 45 milionów wyświetleń miał trochę czasu.

[Adam]

Ghostek fail daj taki co ma 4 msc..

[Ghostek]

Hansu sprzed 3 dni, 3mln:
https://www.youtube.com/watch?v=c8aFcHFu8QM

[Adam]

no ale to jest Hansu.. dlatego pisałem że dużo takich nie ma

[Mefisto]

Ale dalej nie uzasadniłeś, czemu "na szczęście"

[Adam]

bo jakby scory były rangi muzyki Taylor Swift, to by niczego nie dało się słuchać bo wszystko robiło by tylko RCP

[Kaonashi]

Hansu sprzed 3 dni, 3mln:
https://www.youtube.com/watch?v=c8aFcHFu8QM

Hansu nie Hansu, ludzie to oglądają głównie dla trailera, a nie muzyki.

[Ghostek]

No to masz innego Hansika, tym razem podpisanego, no ale malkontenci pewnie będą jęczeć że 7 miechów temu opublikowany...
https://www.youtube.com/watch?v=S176AKQhcCk
4,6 mln
https://www.youtube.com/watch?v=z9BL59uiAz8
3,6mln.

[Kaonashi]

No i tu już jest lepszy przykład. Do trzech razy sztuka.

[Mr. Hyde]

Film przede wszystkim ciągnie Costner - jest bardzo wiarygodny jako zdziczały psychopata, który nagle w wyniku przeprowadzonego na nim zabiegu zaczyna odczuwać emocje i uczucia kompletnie sobie wcześniej nie znane. Dzięki niemu całą tą fabularną głupotkę z przeszczepem wspomnień idzie łyknąć całkiem gładko. Szkoda, że reszta gwiazdorskiej obsady jest w zasadzie zmarnowana - Oldman i Jones grają tu postacie nie wymagające pół procenta ich talentu. Generalnie film to średniaczek z intrygującym początkiem, monotonnym drugim aktem i końcówką, w której opowieść ponownie odzyskuje wigor.
Z muzyką Tylera i Powera jest ten problem, że w samym filmie faktycznie prawie jej nie słychać. Po części jest to pewnie wina filmowego mixu przykrywającego muzykę efektami dźwiękowymi, a po części samej muzyki - sporo jest na tym soundtracku monotonnej, anonimowej tapety. Z drugiej strony, wydanie albumowe oddaje tej muzyce sprawiedliwość. Dopiero tutaj bowiem można usłyszeć, że nie brakuje tu utworów dobrych, sprawnie oddających klimat filmowej opowieści. Tomek Goska dał w recenzji na stronce 2/5, ja bym się pokusił na 3 - lubię taką eksperymentalną elektronikę a przez całość przebrnąłem, pomimo 72 minutowego czasu trwania, całkiem gładko. ADrift and Fall Again (w wersji niezremiksowanej) jest świetne.