Muzyka filmowa - Forum FilmMusic.pl

No to zaczynamy pełne aktywności intelektualnej wakacje.

Tym razem, obok Markowego Tour de France proponujemy wam cotygodniowy wypad na dziki zachód... W przeróżnej postaci. Najczęściej będzie to jednak nawiązywanie do klasyków.

Na pierwszy rzut pójdą dwie partytury prezentujące dwa zupełnie odrębne nurty. Z jednej strony będzie to bowiem niewątpliwy klasyk Dimitra Tiomkina, który wylał fundament pod stylistykę muzyki westernowej okresu Złotej Ery. Z drugiej strony przyjrzymy się bliżej współczesnemu pastiszowi tego gatunku – partyturze Joela McNeely będącej niejako reasumacją wieloletniej działalności Elmera Bernsteina, Jerry’ego Goldsmitha i samego ojca Americany – Aarona Coplanda.

No i zapraszam do kolejnej odsłony serii W SAMO POŁUDNIE.

Tym razem na warsztat wziąłem jeden z największych klasyków westernowych - tytułowe "W samo południe"

http://filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=1679

Jest to podwójna okazja do świętowania, bo właśnie do bazy spłynęła 400-tna recenzja podpisana moim nazwiskiem.
...
Sorry Adam, nie miałem już siły na robienie tekstu o Ninjach Amerykańskich.

Brawo z okazji jubileuszu (ilość recek szokująca) i gratki za bardzo dobry jak zwykle tekst.

Jeśli chodzi o ilość recek to chyba reszta redakcji jak i ja już dawno zrezygnowała z gonienia Tomka, a ten śrubuje kolejne rekordy.

Co do High Noon, to sorry, ale nigdy nie potrafiłem docenić rzekomego fenomenu tej muzy, ani w filmie, ani poza nim.

Koper pisze: Co do High Noon, to sorry, ale nigdy nie potrafiłem docenić rzekomego fenomenu tej muzy, ani w filmie, ani poza nim.

W ogóle sam film to jeden najbardziej przereklamowanych westernów ever.

To nie wyścigi, ale tempo pracy faktycznie niemałe, tym bardziej, że większość tekstów piszę w pracy.
No ale na trzy tygodnie spadam więc będziecie mieli spore pole do działania.

Co do High Noon...

Trochę przyrośliśmy do innych standardów, w których western kojarzy nam się ze schematem ilmów z Waynem. High Noon to trochę inna liga, a i ilustracja jest tam zupełnie odmienna od Bernsteinowskiego i Goldsmithowskiego grania.
Myślę, że trzeba wejść trochę w konwencję, by dostrzec wiele ciekawostek warsztatu Tiomkina. A co do ilustracji finalnej konfrontacji, to tak jak wspomniałem w recenzji, jest to jedyny element, który budzi moje wątpliwości. Z jednej strony mamy hiperdramaturgię stojącą na wysokim poziomie, z drugiej natomiast jest rozwalany klimat budowany przez wcześniejszą godzinę filmu. Niemniej 5 za całość da się postawić bazując na wcześniejszych wrażeniach.
Klassssssyk!

A przed nami jeszcze jeden (prawie)klasyk Tiomkina z tego gatunku.

Nie chce być jak echo, ani też kopiować innych, ale mnie nie pozostaje też nic innego jak pogratulować super duper jubileuszowi, który szalenie imponujący, ale przerażający zarazem.

Niestety też muszę się dołączyć do "High-Noon-Malkontentów", gdyż i ja jakoś średnio przepadam za tym filmem jak i jego ścieżką. W ogóle tak analizując to ogólnie średnio przepadam za starymi amerykańskimi westernami. I pewnie spora w tym zasługa dzieł Sergio Leone, jak i anty-westernów Sama Peckinpah, którego jednak wyrobiły u mnie wizję brudnego i brutalnego Dzikiego Zachodu.
Dlatego też takie "High Noon" uważam jednak za "czysty-western-bez śladów błota na ubraniu".
Ale to wiadomo moje własne subiektywne odczucia.

Tak, gratulacje - mi co prawda niewiele brakuje do wyrównania, ale przez te tygodnie pauzy nie ma szans, by nastukać tyle tekstów, także podium niezagrożone

Ostatnie spotkanie z Tiomkinem w tym cyklu:

http://filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=1682

Za tydzień pomęczymy... a tego się dowiecie za tydzień

Dzisiejszy odcinek poświęcamy trzem pracom Elmera Bernsteina:

Prawdziwe męstwo:
http://filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=1690

Synowie Katie Elder / Rewolwerowiec:
http://filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=1689

Bardzo ważne prace jeżeli chodzi o gatunek, ale nie zawsze wchodzące jak nóż w masło.
Enjoy

Dzisiaj w akcji przyszła moja kolej, częściowo także z powodu upragnionego urlopu naczelnego .

Moim wyborem jest jedna z moich ulubionych ścieżek Jerry'ego Goldsmitha i przy okazji jego mainstreamowy debiut jako kompozytora filmowego.

Pozwoliłem sobie jednak na pewien myk. Jestem w stanie oczywiście w ramach potrzeb klipy dorobić, ale ze względu na niedostępność tego materiału na płycie, bowiem limit Varese się wyprzedał dość szybko (na szczęście ja mam tendencję do robienia takich zakupów, jak tylko ogłoszą płytę), a cały score jest dostępny na Spotify, to dałem playera. Tzn. działa to w ten sposób, że użytkownikom ścieżka ładuje się do aplikacji, nie testowałem tego na nieużytkownikach, ale domyślam się, że to tak nie działa.

Klipy mogę dorobić, konto na Spotify można choć na chwilę dołożyć bo warto.

Obiecywałem sobie ten tekst od lat, nawet zacząłem go kiedyś pisać bez filmu. Teraz już napisałem z filmem

Zapomniałem o linku

http://www.filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=1693

Na półmetku naszych westernowych zmagań przechodzimy do dalszej twórczości Jerry'ego Godlsmitha. Nad tym kompozytorem zatrzymamy się jeszcze w następnym tygodniu. Tymczasem dwie jego ciekawsze prace z lat 60-tych:

Rio Conchos:

http://filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=1698

Bandolero!:

http://filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=1699

Widzę, że zasadnicza część goldsmithowskiego westernu zostanie na portalu przerobiona. Fajnie, bo to taki niedoceniany odłam w dorobku Jerry'ego. Choć oczywiście można by drugie tyle recenzji w tym temacie machnąć (lata 70.) i wydłużyć tym samym cykl.

Kolejna niedziela przynosi nam koleją porcję Goldsmithowych (prawie)klasyków. Ale i nie tylko. Do akcji włączył się również nasz forumowy kolega Dominik.
Bez zbędnego pitolenia przechodzimy więc do konkretów:

Soleil Rouge:

http://filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=1707

Hour of the Gun:

http://filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=1706

Rio Lobo:

http://filmmusic.pl/index.php?act=recki&id=1708

Enjoy