Ennio Morricone - Come un delfino

[Koper]

Są już klipy:

http://www.net-music.it/prodotto.aspx?id=2200728

Chyba tak jak można by się spodziewać, szału ani świeżości nie ma, ale jak na gościa w takim wieku, że większość jego rówieśników dawno już może kwiatki wąchać ino od spodu, to wydaje się być całkiem ok. Ennio ciągle pewien poziom trzyma. Ale zobaczymy całość. Trochę mnie intryguje ostatni kawałek.

[DanielosVK]

Ale okładka.

[Mystery]

Fajne klipy. Pewnie będzie taki trójkowy Ennio, czyli jak dla innych poziom mocno czwórkowy. "Rock?" rzeczywiście może być ciekawy.

[Marek Łach]

Nooo wreszcie jakiś Morricone, ile można było czekać? Ennio od lat ma już syndrom emeryckiej wtórności (jak Goldsmith i Barry w latach 90-tych), ale o jego wielkości świadczy to, że raz na czas wciąż potrafi przywalić cudeńkiem pokroju La Sconosciuta czy tematem z Baarii. Ja się cieszę, że znowu będzie można posłuchać trochę mrocznego suspensowego underscore - mało kto robi to tak dobrze jak Morricone. Czekam!

[Koper]

Na emeryturze to on powinien być już od lat 90. więc co się dziwić "emeryckiej wtórności" ale racja, czasem jeszcze potrafi "przywalić" więc czekamy co to będzie. Już po klipach słychać, że poniżej pewnego poziomu nie zejdzie.

[Łukasz Wudarski]

A ja se obaczyłem ostatnio Baarie. Powiem Wam że ten pierwszy kawałek filmu gniecie jaja. Majstersztyk. Potem jest już tak sobie, choć poziomi trzyma. Ale ten początek. Mniam

[Marek Łach]

Początek owszem, ale potem za dużo tego wszystkiego tam jest. Trochę w tym wina Tornattore, bo tyle wątków i wydarzeń nawrzucał do jednego filmu. Ale muzyki jest za dużo i za mocno jedzie na tych rzewnych, nostalgicznych brzmieniach, nawet jak na duet Ennio-Giuseppe.

[Koper]

Tornatore jak Tornatore, ale jak można było tak spieprzyć wydanie a konkretnie właśnie otwierającą suitę. Kto tam te dialogi i SFX wymyślił? :/

[Łukasz Wudarski]

No spaprali to...

[Koper]

Przesłuchane. Porządna muza, ale Morricone pewnie nawet jak nie będzie już pamiętał którędy do toalety to i tak dobrą muzę będzie umiał napisać. Choć świeżości tutaj nie ma za dużo, a echa wcześniejszych prac Ennio są tu wyraźne, to jednak temat główny raczej nie jet bezczelną kalką niczego starszego no i brzmi całkiem nieźle (zwłaszcza z chórem), w ogóle trzy pierwsze utwory, to klasyczny, emocjonalnie piękny Ennio. Jak zwykle album zbudowany trochę na zasadzie - najprzyjemniejsze w odsłuchu na początek, a potem walimy trochę underscoru czy suspensu, ale i on brzmi tu całkiem znośnie, a momentami i bardzo fajnie ("I peggiori" wykorzystujące flet). Generalnie całość na takie 3,5-4, osoby które lubią brzmienie Morricone będą zadowolone, bo to jest jak zwykle bardzo jego muzyka. Końcowy "Rock" brzmi trochę jak skrzyżowanie tematu z "Nietykalnych" z tym orkiestrowym techno z "La Sconnoscuity" ale to też coś, co mógł napisać tylko Ennio.
Myślę, że jak na niemal 83-letniego dziadka to nie ma co tu narzekać. To wciąż poziom nieosiągalny dla większości współczesnych kompozytorów.

[Wawrzyniec]

Choć cała opinia bardzo wyważona i prawidłowo napisana, to jednak to zdanie trochę tzw. fanboystwem zalatuje

Porządna muza, ale Morricone pewnie nawet jak nie będzie już pamiętał którędy do toalety to i tak dobrą muzę będzie umiał napisać.

[Koper]

Fanbojstwem zalatuje to:

Choć cenię Giacchino to przecież nikt zdrowo myślący nie zrównałby go z Williamsem, którego z nikim nie można zrównać

a Morricone może czasem przynudzać albo się powtarzać, ale amatorstwa, kiepskich aranżacji czy muzycznego badziewia to się u niego nie spotka.

[Marek Łach]

Miałem to samo zacytować.

[Mefisto]

Morricone pewnie nawet jak nie będzie już pamiętał którędy do toalety to i tak dobrą muzę będzie umiał napisać.

Problem będzie wtedy jak zacznie się podcierać tym co napisał

[Koper]

Tak powinno czynić paru młodszych kompozytorów.