John Powell - 2010

[bladerunner]

Przeciez wiem, tylko sobie lekko zazartowalem. Ale zart mi nie wyszedl, dlatego tez za niego najmocniej przepraszam.

Wawrzyńcu przecież Adaś wie, że żartowałeś.

[Adam]

rzeczywiście mocno średniawe to fair game.. ale co tam - jest smok, jest wybuchowa para, 2 megakulty wystarczą by Powell z Desplatem na razie byli w kompozytorskim Top2 br. przynajmniej wg mnie.

[bladerunner]

rzeczywiście mocno średniawe to fair game.. ale co tam - jest smok, jest wybuchowa para, 2 megakulty wystarczą by Powell z Desplatem na razie byli w kompozytorskim Top2 br. przynajmniej wg mnie.

Popierdolony jesteś. tyle w temacie

[DanielosVK]

Bo nie ma HGW w TOP2?

[Adam]

Popierdolony jesteś. tyle w temacie

niezłe słownictwo dzięki Bladu.

[bladerunner]

Bo nie ma HGW w TOP2?

Fair Game Średnie ?? to The Town jest zajebiste przy tym. Ogarnij się Adam!!

[bladerunner]

Popierdolony jesteś. tyle w temacie

Bladu pozamiatał Adama w sekunde

Przecież Adaś wiesz, że to metafora .

[Adam]

zatruwacie dziś każdy temat. nie można nic napisać. a wulgaryzmy mnie nie ruszają.

[DanielosVK]

A Ty nie wiesz, co to sofizmat. :)

[Mefisto]

Clemmensenek przemówił na temat Gry fair - z sensem:

Buy it... if you like music that reminds you of the fact that government should make you feel uncomfortable, a sound competently conveyed by John Powell in this cold, prickly score.

Avoid it... if you value continuity of construct beyond just the instrumental palette, in which case this very light variation on the rhythmic movement and percussive slapping of The Bourne Identity will bore you.

[bladerunner]

fair game jest żenujące nie da się słuchać

[Tomek]

Z Powellem w tego typu ścieżkach trzeba się 'przegryźć'. Pierwsze oceny są zawsze zbyt pochopne. Miałem tak z "Green Zone", z "Stop-Loss" i innymi tego typu Powellami tyż Nawet score'y do Bourne'ów są przecież dość trudne "w oswojeniu".

Taki Clemmensen myślicie ile razy taki score (pokroju Fair Game) słucha do oceny? Ja myślę, że z raz.

[bladerunner]

Z Powellem w tego typu ścieżkach trzeba się 'przegryźć'. Pierwsze oceny są zawsze zbyt pochopne. Miałem tak z "Green Zone", z "Stop-Loss" i innymi tego typu Powellami tyż Nawet score'y do Bourne'ów są przecież dość trudne "w oswojeniu".

Taki Clemmensen myślicie ile razy taki score (pokroju Fair Game) słucha do oceny? Ja myślę, że z raz.

.. ale tu już była dysputa, że score można odsłuchać 2 max 3 razy, żeby obiektywnie ocenić, po kolejnych odsłuchach przyzwyczajamy się i oswajamy z muzyką co prowadzi do tego, że może nawet nam się spodobać.

[Tomek]

Ale to nie jest regułą - odwrotne reakcje też się zdarzają Można też zostać na muzykę obojętnym po iluś tam razach.

Oczywiście najfajniejsze i najbardziej satysfakcjonujące są te płyty, które podobają się coraz bardziej z każdym kolejnym przesłuchem

Skoro "Fair Game" może się podobać po następnych razach to ta muzyka jednak tak zła nie jest

[Mystery]

fair game jest żenujące nie da się słuchać

Bez przesady, słuchać to się nie da, no dobra nie napiszę

Ja się podpisuję pod Clemmensenem
if you like music that reminds you of the fact that government should make you feel uncomfortable, a sound competently conveyed by John Powell in this cold, prickly score.