Przede wszystkim, początek albumu jest taki nijaki + wiele krótkich utworów, nie wiem jaki cel mają dwa pierwsze, gdzie jeden ma ok. 50 sekund? Drugim rozczarowaniem jest brak dużej sceny akcji na koniec filmu, jestem ciekaw czy i kiedy wycieknie sesja nagraniowa żeby zobaczyć, jak to na prawdę w filmie wygląda? Na plus jest użycie chóru, nie sądziłem że będzie go tak dużo, aha, wyłapałem już te tematy
Prawdopodobnie już po No Way Home w Polsce: od 15 grudnia tylko 30% zajętych miejsc w kinie i zakaz jedzenia i picia:
Do kin wejdzie tylko 30% widzów. Premiery „Spider-Mana” i „Matriksa” pod znakiem zapytania
https://filmozercy.com/wpis/do-kin-wejd ... -zapytania
Fakt, że album rozwija się na spokojnie i bez większych fajerwerków, nie mamy tu na dzień dobry tracka World's Worst..., ale pewnie taki jest i film, gdzie dopiero w 6 utworze Doktor rzuca zaklęcie i zaczyna się już dziać właściwa akcja. Ogólnie pewną ciekawostką jest pierwszy kawałek, gdzie wreszcie doczekaliśmy się wydania muzyki z fanfary Marvela, szkoda, tylko, że w tak surowej, praktycznie nie rozpoznawalnej wersji 
30 % bez żarcia, to strzał w kolana dla kin przy takich produkcjach, a wystarczyło by wprowadzić paszporty....
W Berlinie ja sam pracując w branży kulturowej wiem jak my wpuszczamy ludzi do galerii sztuki i opery i podobnie jest w kinach do których chodzę. Przede wszystkim musi zagwarantowane, że albo są zachowane dystanse, albo na sali osoby muszą być w maskach. Dlatego podczas seansów, przedstawień są osoby na sali, które to kontrolują. Przed wejściem skanuje się kody kreskowe z dowodów szczepienia oraz kod kreskowy biletu. Sprawdzamy czy się dane zgadzają, a następni prosi się osobę o okazanie dowodu osobistego, aby sprawdzić, czy ze skanowane dane się zgadzają i wtedy spokojnie taką osobę się wpuszcza i można oglądać, słuchać, zwiedzać itd. To wszystko funkcjonuje i np. w operze przy odpowiednio skoordynowanym zakresie pracy jesteśmy w stanie skontrolować i wpuścić ponad 1000 osób w ciągu godziny. Zresztą na koncercie Williamsa też cały proces weryfikacji i wpuszczania szedł sprawnie.
Fake jak nic, po prostu ktoś ponazywał utwory zgodnie ze swoimi wyobrażeniami, żeby się lepiej słuchało i to się nie postarał, bo Titles, Opening Scene, Final Battle, End Credits, brzmi bardziej jak tracklista Elfmana, niż Giacchino, u Michaela nie było by "Sadness", byłoby "Sandness"