Czego ostatnio słuchaliście?

[Adam]

Szkoda czasu, japoński twórca, a zero kreatywności, większość scoru to słaba zżyna z Amelii Tiersena - zarzynany akordeon w prawie każdym tracku, z dodatkiem fortepianu i smutnych wiolonczel i parę japońskich piosenek. Nic w głowie nie zostaje. Dla nieobeznanych z tymi klimatami może się podobać, score zły nie jest, ale brak świeżości i temptrack aż mnie tu w oczy szczypie. Za dużo się skośnych nasłuchało w życiu, żeby takie coś miało muzycznie podniecić



Szkoda czasu tym bardziej, niesamowite smęty usypiające po 5 minutach - kopia Thank You For The Service Njumana.. Czekałem tylko ze względu na piosenkę oryginalną Lennox - i ona jest genialna, aż 6,5 minutowa (!), prawie bez muzyki, głównie acapella. Mocny kandydat do Oskara będzie.

[Kaonashi]

Szkoda czasu, japoński twórca, a zero kreatywności, większość scoru to słaba zżyna z Amelii Tiersena - zarzynany akordeon w prawie każdym tracku, z dodatkiem fortepianu i smutnych wiolonczel i parę japońskich piosenek. Nic w głowie nie zostaje. Dla nieobeznanych z tymi klimatami może się podobać, score zły nie jest, ale brak świeżości i temptrack aż mnie tu w oczy szczypie. Za dużo się skośnych nasłuchało w życiu, żeby takie coś miało muzycznie podniecić

O nawet nie widziałem, że wyszedł nowy Masakatsu/Hosoda. Obada się pewnie mimo wszystko.

[Radek]

Bardzo ładny temat przewijający się prawie przez całą ścieżkę. Jest to dosyć skromna praca. Dużo tu gitary, fortepianu z niewielkim użyciem smyczek. Mocno kontemplacyjna muzyka.



Nie wiem co, ale ten Jeff Beal ma coś ma w sobie. Szkoda, że nie pisze muzyki do większych filmów. Główny temat brzmi normalnie jakby był wyjęty z jakiegoś starego filmu. Może to przez to jak kompozytor używa dęciaków. Trochę tu też przyjemnego jazzu. Szkoda tylko, że tracklista jest tak poszatkowane. Naprawdę polecam.

[Radek]

Na tej stronce można podsumować swój rok na spotify https://spotifywrapped.com/pl/ U mnie tak się to prezentuje:


Jestem trochę zaskoczony Elfmanem, bo nie przypominam sobie, żebym go tak dużo słuchał w tym roku. I ten gatunek French Variety . A jak to u was wygląda?

[Ghostek]

Klękajcie narody. W końcu ukazał się score do najbardziej śmieszkowanego wśród internautów filmu s-f z Bollywood.



Za muzę odpowiedzialny był nie kto inny, jak Rahman. Abstrahując od jakości samego widowiska, to trza przyznać, że słucha się tego całkiem fajnie. Pół godziny niewiadomo kiedy zleciało.

[Ghostek]

Kilka dni temu takie coś ujrzało światło dzienne.



1. You And Me (4:39)
2. Massillan (4:10)
3. Gdańsk (4:58)
4. München (2:44)
5. Zürich (3:30)
6. Cologne (4:54)

Nie wiem po co to powstało. Nie wiem do czego lub dla kogo... Ale jestem na tak.
Szybki strzał, który nadaje na podobnych, a może nawet i bardziej nośnych falach, co "The Journey - Hunter Returns" od JXLa. Do samochodu jak znalazł.

[Wawrzyniec]

Już Ci tłumaczę: Kiedy Hans Zimmer podróżował po świecie koncertując i dając radośc milion ludzi, Andrew Kawczynski jeździł z nim i w wolnym czasie między koncertami, w czasie spędzonym w hotelach, coś takiego skomponował. Taka geneza, powstania tego jest.

[Ghostek]

Nabijasz się, prawda?

[Jedi-Master]

Chyba się Wawrzyniec nie nabija też o tym gdzieś czytałem

[Wawrzyniec]

Nabijasz się, prawda?

Nie, tak podawali w grupie Hansa Zimmera i na jego stronie. To muzyka napisana w hotelach, taka jest oficjalna geneza tego.

[Ghostek]

O mamo

[Wawrzyniec]

Ale napisałeś, że jesteś na tak, czyli dobra muzyka, czy nie?

[Ghostek]

No tak, co nie znaczy, że kontekst powstania to WTF

[Wawrzyniec]

Gdy rozum śpi, budzą się demony Francisco Goya.

A teraz:

Kiedy Hans w hotelu śpi, mogę dla siebie komponować Andrew Kawczynski

Od photoshopa jest Koper, dlatego bez obrazka, ze śpiącym Hansem i demona... znaczy kompozytorami RCP w tle. Ale może Koper przerobi?

[Radek]

Frontier of Love - zdecydowanie najbardziej interesująca/emocjonalna muzyka jaką słyszałem w tym roku. Baaardzo romantyczne i subtelne granie. Score ląduje u mnie na pierwszym miejscu w serialowej topce

Przykładowe utwory:

youtu.be/kp7jiJxoACU

youtu.be/HJQ4XKfaw6Y



Remi sans famille - pisałem już o tym w temacie wyczekiwanych scorów, ale napiszę i tu, bo uważam, że ta ścieżka zasługuje na uwagę. Jest trochę przydługo i temat głowny jest nieco nadużywany, ale jest bardzo ładny. Dużo fortepianu. Piękne chłopięce wokalizy. Cudo!

Oba powyższe scory mogą nieźle namieszać w waszych topach, zarówno w filmowych jak i serialowych. Jak ktoś chce odpocząć od tego zalewu blockbusterowych pierdów, to polecam.

Jeszcze powiem, że najbardziej w tym roku zaskoczyły mnie prace, od kompozytorów, o których wcześniej nic nie słyszałem. Oprócz tych dwóch na górze, jeszcze Mark McKenzie.




Rudy - dobra, zakochałem się już po pierwszym utworze Tyle pozytywnych emocji dawno nie dał mi żaden inny soundtrack. Piękny temat głowny, cudownie podnoszący na duchu temat rywalizacji/sportowy(nie wiem czy dobrze go nazywam)Ciekawe jest to, że Goldsmith używa dosyć mało środków wyrazu a temat ma więcej powera od połowy utworów jakie znam korzystających z całego wachlarzu orkiestry. A tutaj, dajmy na to w takim Tryouts, jest tylko trąbką, smyczki, tamburyn i chyba jakaś perka w tle, coś niesamowitego. Fajne jest też to, że ten temat wraz z każdym utworem ewoluuje. Goldsmith bawi się aranżacjami dodając coraz to nowe instrumenty. Jest moc. Już wiem, czego będę słuchał jako motywatora, bo ta ścieżka idealnie się do tego nadaje. A The Final Game to taka wisienka na torcie <3

Night Crossing też przesłuchałem, ale muszę jeszcze tego parę razy posłuchać. Rudy jest jednak łatwiejszy w odbiorze i prościej jest o nim coś napisać.

Następny przystanek: Hoosiers