Hans Zimmer - The Amazing Spider-Man 2 (2014)

[galljaronim]

Dokładnie. Ja też tak zrobiłem i na szczęście nie muszę reklamować. To już czwarta ofiara klejowej afery

[Paweł Stroiński]

A ja patrzę na swojego regulara i się i cieszę, i śmieję

Swoją drogą wypowiedź z forum, na którym powiedziałem, że mi się TASM 2 podoba:

Regarding your description of Zimmer's The Amazing Spider-Man 2 Pawel, well said!!
I love my traditional full orchestral fare but when a modern, predominantly synthetic score is done as well as this one I'm impressed! Good fun. Great album!

Jeśli chodzi o twój opis TASM 2 Zimmera, dobrze powiedziane!
Kocham swoją tradycyjną pełną orkeistrę, ale kiedy współczesny, głównie elektroniczny score jest zrobiony tak dobrze jak ten, jestem pod wrażeniem. Świetna zabawa i album.

To pisze gość, który siedzi głównie w Jerrym, uwielbia też Golden Age.

[Ghostek]

U mnie też płyta uwalona klejem była. Zmyłem... płynem do mycia okien

[Mystery]

To może nie klej, a jakaś skondensowana pajęcza sieć U Hansa wszystko możliwe

[lis23]

Paweł, piszesz, że nie mogę żądać od Zimmera, aby pisał taką muzykę, jaka mnie się podoba - a dlaczego?
dlaczego, jako konsument i potencjalny nabywca nie mogę mieć swoich, subiektywnych oczekiwań co do kształtu konkretnej partytury?
i tutaj dochodzimy ponownie do odwiecznego pytania: cy muzyka filmowa musi być w 100% podporządkowana obrazowi, filmowi, czy też powinna być także słuchalna?
można by przyjąć za odpowiedź jedną lub drugą opcję, tyle, że wcale tak nie jest; taki Williams, np. tworzy muzykę aż do bólu ilustracyjną i podporządkowaną filmowi ale z drugiej strony jest to muzyka bardzo słuchalna ( choć czasem jej nadmierna ilustracyjność potrafi męczyć, np. Star Warsy ), podobną muzykę tworzy Horner, tworzyli Barry czy Goldsmith ( choć ostatnio słuchając jakiejś składanki Goldsmitha doszedłem do wniosku, że w porównaniu z Williamsem czy Barrym, jego muzyka jest ... hmmm ... bardzo surowa?, jakby nieoszlifowana ( nie chcę pisać " toporna " gdyż byłaby to obraza dla jej twórcy ), moim zdaniem, Zimmer nie może się poszczycić takimi pracami, jak w.w. klasycy i dobrze o tym wie, wie też jak działa promocja i popyt i że jest bożyszczem dla młodego pokolenia kinomanów / niekoniecznie słuchaczy muzyki filmowej, jeżeli już to, tzw. " niedzielnych słuchaczy " /, którzy tworzą niemalże Zimmerowską sektę ( jak czytam, że Zimmer jest niemalże żywym Bogiem muzyki filmowej, gdyż jego muzę z Piratów, Batmanów czy MoS zna każdy a nikt nie kojarzy muzyki takiego Williamsa to sam nie wiem, co mam myśleć ) i jestem niemal pewien, że część z tych " wyznawców Zimmera " nie wysiedziałoby, słuchając " Cienkiej Czerwonej Linii " czy " Kodu Da Vinci ", gdyż nie jest to tak prosta muza, jak TASM 2 - niestety, ale Zimmer przez swoje fast foodowe podejście do muzyki filmowej robi ludziom wodę z mózgów i to jest dla mnie najgorsze - ja nie wierzę, że nagle zatracił on zdolność pisania porządnych prac na orkiestrę, myślę, ze jest to raczej zaplanowana strategia, aby poszerzyć grono swoich " wyznawców ".

http://www.filmweb.pl/news/Hans+Zimmer+ ... %22-104194

[Paweł Stroiński]

Nie stracił zdolności, tylko chęć, a to co innego. Taki powrót do źródeł, tylko unowocześniony.

Muzyka filmowa jest pisana do filmu, a nie do słuchania poza nim, choć kompozytorzy starają się ułatwiać doborem materiału na płycie, układem utworów (często nie po kolei, by podać jako przykład lubianego przez ciebie Spider-Mana Hornera).

Druga rzecz, jakoś wyszło tak, że Rush i Spiderman 2 znalazło dużo pochwały u fanów muzyki filmowej, którzy słuchają jej od lat i są fanbojami Barry'ego, Williamsa, Golden Age, Goldsmitha, itd. W zasadzie to bardzo mało krytyki czytałem od strony słuchaczy zachodnich, choć nie wchodzę z zasady na odwrotność filmwebu (wobec Hansa, bo skrytykuj Dennisa Rozrabiakę, to zaczną życzyć ci śmierci i zażądają bana, choć nie jestem w stanie powiedzieć w jakiej kolejności), czyli forum FSM, ale skoro słyszę, że chwali to publicznie na własnym FB gość, który przygotowywał Conana Barbarzyńcę i pracę Miklosa Rozsy, to się zastanawiam, co Hans tak naprawdę tym score zrobił dobrze. Więc to nie jest takie proste. Bo większość z nich to ostrzy hejterzy Batmanów i MoS.

Surowość Goldsmitha jest jak najbardziej zamierzona.

Pamiętaj o jednym: jeśli sądzisz, że Horner pisząc Spidermana czy Titanica myślał o sprzedaży albumu (choć przy tym drugim zagwarantował sobie bodaj dolara od każdego sprzedanego albumu jakimś cudem), to się grubo mylisz. W przypadku TASM 2 jestem w stanie uwierzyć, że Hans zasugerował Webbowi (jak to reżyser pisze w książeczce!), że chciałby napisać score, jakiego by mógł słuchać sam Peter Parker, który jest młodym nerdem, to jakoś jestem w stanie w taką koncepcję ścieżki uwierzyć i nie mam powodu nie wierzyć.

To, że muzyka jest tak dobra do słuchania (lub nie) poza filmem jest przypadkowe i nie jest to podstawowe zmartwienie Zimmera, Hornera, Goldsmitha czy Barry'ego. Dla nich najważniejsze jest to, na co patrzą, jak dostaną scenę do zilustrowania. Zdarzało się i to nie raz, że album wyszedł wbrew woli kompozytora. I jeszcze o ironio zdarzało się, że taki score odniósł sukces, choć z głowy nie przypominam sobie przykładów. Wiem, że jedne z bardziej cenionych score'ów HGW i Goldsmitha (odpowiednio, Spy Game i Russia House) miały ich zdaniem za długie albumy.

[lis23]

Nie stracił zdolności, tylko chęć, a to co innego. Taki powrót do źródeł, tylko unowocześniony.

.

W sumie to napisałem coś podobnego, też nie wierzę w utratę tych zdolności i szkoda mi, że sam Zimmer zatracił chęć do pisania tak dobrych prac jak kiedyś.

Muzyka filmowa jest pisana do filmu, a nie do słuchania poza nim, choć kompozytorzy starają się ułatwiać doborem materiału na płycie, układem utworów (często nie po kolei, by podać jako przykład lubianego przez ciebie Spider-Mana Hornera).

Osobiście wolę jak płyta ułożona jest chronologicznie, nie przepadam też za łączeniem kilku utworów w jeden, rozdrabnianiem albumu na masę krótkich utworów, oraz za tym, co Zimmer stosuje od jakiegoś czasu, czyli wrażeniem, że słuchamy jednego, długiego utworu.

Surowość Goldsmitha jest jak najbardziej zamierzona.

Czyli dobrze myślałem

Pamiętaj o jednym: jeśli sądzisz, że Horner pisząc Spidermana czy Titanica myślał o sprzedaży albumu (choć przy tym drugim zagwarantował sobie bodaj dolara od każdego sprzedanego albumu jakimś cudem), to się grubo mylisz.

O ile pamiętam to sprzedaż albumu do " Titanica " napędzała piosenka Celine Dion i niektórzy kupowali płytę tylko i wyłącznie dla niej, ignorując score Hornera - choć sama partytura też odniosła spory sukces, o czym świadczy album " Back to Titanic ".

[Paweł Stroiński]

Mówiąc, że Zimmer "nie chce już pisać tak dobrych prac jak kiedyś", popełniasz bardzo poważny błąd logiczny i metodologiczny, który jest wręcz obraźliwy dla kompozytora.

Twój gust nie jest żadnym wyznacznikiem jakości muzyki jako takiej. I żadne "dla mnie" czy "moim zdaniem" tutaj nic nie da.

[lis23]

Mówiąc, że Zimmer "nie chce już pisać tak dobrych prac jak kiedyś", popełniasz bardzo poważny błąd logiczny i metodologiczny, który jest wręcz obraźliwy dla kompozytora.

Twój gust nie jest żadnym wyznacznikiem jakości muzyki jako takiej. I żadne "dla mnie" czy "moim zdaniem" tutaj nic nie da.

Tylko że, widzisz, ja pod tym pojęciem rozumiem bardziej styl komponowania / bardziej symfoniczny /, który uważam za lepszy i analogicznie takie prace Zimmera uważam za lepsze - Sam chyba kiedyś pisałeś, że Zimmer ma w nosie to, co inni myślą o jego nowej drodze i o " szukaniu stylu " itp. oraz o tym, ze nie pisze już na orkiestrę.

[Paweł Stroiński]

Zimmera interesuje głównie akceptacja reżysera poszczególnych kawałków. Moim zdaniem bardzo dobrze widać do w Spidermanie 2, gdzie poza Electro nie jest wcale tak bardzo daleko od tego, co zrobił Horner. Nie jest to zupełne odcięcie się od muzycznego świata Hornera, raczej rozszerzenie. Więc wcale nie jest tak "nieklasycznie", jak twierdzisz, choć to, że przerywasz odsłuch na My Enemy trochę dużo mówi.

Ale już pomijając Spidermana... Zimmer jest w stanie wrócić do bardziej tradycyjnego pisania, jak tego od niego chcą. Akurat Rush jest takie jakie jest, ale jego prace dla Rona Howarda jeszcze prócz Aniołów i demonów, to bardziej klasyczne podejście do gatunku (mówisz, że to, co lubisz zniknęło po Batmanie, ale twoje ulubione nowe ścieżki Hansa powstały w ciągu dwóch lat po pierwszym z nich). Frost/Nixon oczywiście nie mógł mieć jako ilustracji Gladiatora czy Cienkiej czerwonej linii, ale chyba to jasne.

Generalnie rzecz biorąc, Zimmer zawsze myślał trochę inaczej niż zwykle myślą kompozytorzy muzyki filmowej. Przyznam, że chciałbym kiedyś takie case study dostać od niego. Webb doskonale w książeczce tłumaczy o co chodzi z tymi głosami w głowie Electro. Ale np. Joker (napisany na wyraźne życzenie Nolana), byłoby fajnie usłyszeć, skąd ten pomysł. Chodzi głównie o punkt oparcia i zaręczam cię, że gdyby Hans uznał, że w Spidermanie nie można kombinować, to by nie kombinował... choć i niekoniecznie wziąłby wtedy projekt.

Podstawowym założeniem jest dla mnie i powinno być dla wszystkich, że kompozytor i osoby akceptujące score (a Webba nie posądzałbym o muzyczną głupotę - nie po 500 dniach miłości i pierwszym Spidermanie) wiedzą, co i dlaczego robią.

[Wawrzyniec]

W przypadku TASM 2 jestem w stanie uwierzyć, że Hans zasugerował Webbowi (jak to reżyser pisze w książeczce!), że chciałby napisać score, jakiego by mógł słuchać sam Peter Parker, który jest młodym nerdem, to jakoś jestem w stanie w taką koncepcję ścieżki uwierzyć i nie mam powodu nie wierzyć.

Peter Parker w filmach Webba jest nerdem. Mi tam bardziej wygląda na hipstera i akurat takiej muzyki hipsterzy nie słuchają.

Webba nie posądzałbym o muzyczną głupotę - nie po 500 dniach miłości i pierwszym Spidermanie) wiedzą, co i dlaczego robią.

Nie to co inny reżyser, z którym Hans nie tak dawno współpracował. I oni oboje dobrze wiedzieli co robią, a efekt wyszedł jaki wyszedł.

[Paweł Stroiński]

Tak, bo każdy hipster fascynuje się fizyką i ma problemy ze skleceniem dwóch zdań w rozmowie z dziewczyną...

[lis23]

Ze starych komiksów z lat 90 - tych, wydawanych u nas przez TM Semic pamiętam, że Peter Parker lubi słuchać, min. Eltona
wiem, wiem, XXI wiek, nowe czasy ale nie robiłbym z Parkera jakiegoś typowego przedstawiciela dzisiejszej pop kultury ( dobra, przyznaję się bez bicia, że nie wiem, kto to jest ów nerd i hipster ).

Akurat Rush jest takie jakie jest, ale jego prace dla Rona Howarda jeszcze prócz Aniołów i demonów, to bardziej klasyczne podejście do gatunku (mówisz, że to, co lubisz zniknęło po Batmanie, ale twoje ulubione nowe ścieżki Hansa powstały w ciągu dwóch lat po pierwszym z nich). Frost/Nixon oczywiście nie mógł mieć jako ilustracji Gladiatora czy Cienkiej czerwonej linii, ale chyba to jasne.

Może się trochę zagalopowałem, gdyż zarówno " Kod Da Vinci " jak i trzecia część Piratów powstały po " Batman Begins ".

[Paweł Stroiński]

Hipster to człowiek, który unika zupełnie mainstreamu i to w sposób wręcz nachalny, więc zakłada drogie firmowe ciuchy, itd., tylko po to, by pokazać jaki to on wyjątkowy. Tak przynajmniej hipsterów pokazują internety.

Nerd.. Nerd to ktoś taki jak my, ma jakąś dziwną pasję, którą rozwija ciągle (u Parkera to jest fizyka, u nas muzyka filmowa), trochę siedząc przy tym we własnym świecie. Tzw. no-life, często woli np. przeczytać kolejną książkę o fuzji jądrowej (nie do końca właściwa aluzja do drugiego filmu Raimiego, gdzie Peter Parker pisze pracę na temat tego, kto się stanie Doctorem Octopusem) niż pójść ze znajomymi na imprezę. Może być społecznie dość niezręczny

[lis23]

Nerd.. Nerd to ktoś taki jak my, ma jakąś dziwną pasję, którą rozwija ciągle (u Parkera to jest fizyka, u nas muzyka filmowa), trochę siedząc przy tym we własnym świecie. Tzw. no-life, często woli np. przeczytać kolejną książkę o fuzji jądrowej (nie do końca właściwa aluzja do drugiego filmu Raimiego, gdzie Peter Parker pisze pracę na temat tego, kto się stanie Doctorem Octopusem) niż pójść ze znajomymi na imprezę. Może być społecznie dość niezręczny

Yes, cały ja , ja w ogóle nie lubię chodzić na imprezy a ponieważ mam wiele pasji, więc jestem chyba nerem do kwadratu