pytanie tylko czy to pastisz i track zupełnie odbiega od klimatu scoru (czyli jak z Brajanowym geniuszem w Can You Dig It), czy score też będzie taki - jak tak, to zapytam WTF po co brali do tego Gjaczina 
Tak już perkusja u niego brzmi, Ghost Protocol, Cars 2, Speed Racer i mając najlepszych grajków na świecie, nie wydaje mi się żeby ją samplował, to by wręcz zaprzeczało jego muzycznej filozofii.Adam pisze:to odpal sobie Brajanowy track i wróć do tego.. facet idzie w żywe instrumenty, track jest typowo jam session, a nie stać go na perkusistę albo porządne jej nagranie ?
sorry ale akurat Brajan wie jak Iwataki nagrywa i że umie perkusję nagrać porządnie, Gjaczin powinien to wykorzystać skoro też z nim pracuje od dawna 
Trochę takie Inside Out na sterydach Nie będę spoilerować, ale jestem troszkę zdezorientowany i przytłoczony, dużo się dzieje i score to na pewno niejednoznaczny i nie na raz, także trzeba będzie go poodkrywać i się z nim dobrze przespać. Wiele tracków sprawia sporą radochę, ogólnie chyba każdy posiada w sobie "coś", na pewno w uszy wbił mi się "Sanctimonious Sanctum Sacking" czy "Smote and Mirrors", a "Strange Days Ahead" to już w ogóle miłość od pierwszego usłyszenia, kolejny utwór Michaela w Cv do aplikacji do Bonda Dobra kończę i pędzę do sklepu po klawesyn Ogólnie, nie jest źle, ale mam wrażenie, że każda z ubiegłorocznych i tegorocznych prac Giacchino (może poza Byond) jest bardziej słuchalna i przede wszystkim, bardziej przystępna, a także bogatsza tematycznie. Ta praca jest po prostu, jak dla mnie na razie trudna w odbiorze - z jednej strony jest monumentalnie, mocno, jest wokal, chór, perkusjonalia i odrobina orientu, ale brakuje mi jakiejś epickości, oraz wyrazistej tematyki. Na razie przedkładam liryczne fragmenty (track 2, 11, 12, 14). Siedemnasta rzeczywiście jest fajna i temat też tutaj jest, ale jest on taki trochę zakamuflowany i nie rzuca się w uszy Ogólnie mój pierwszy osąd to nie zarzuty, gdyż jest to jak do tej pory najlepsza i najoryginalniejsza muzyka do filmu Marvela, ale brakuje jej przebojowości i takiego mocnego, tematycznego utworu, który będziemy utożsamiać z tym filmem i z jakąś sceną, jak np. "As the Jurassic World Turns", "Bundle of Joy" czy "Night of the Yorktown". Nie porównywałbym też tej pracy z "Inside Out", gdyż tam już na dzień dobry dostajemy temat 
