BRIAN TYLER - CHARLIE'S ANGELS (2019)

[Paweł Stroiński]

Od kiedy trzymanie się za ręce jest uznawane za homoagitkę?

No raczej za rączkę się nie trzymają, bo się boją.

Mogą się po prostu przyjaźnić. Reguły kontaktu fizycznego wśród kobiet są nieco mniej rygorystyczne

[Wawrzyniec]

Dokładnie, kwestie dotyku wśród kobiet są zdecydowanie bardziej luźne, niż w kontaktach damsko-męskich. Przytulanie się, całowanie itd. często podchodzą jako znam przyjaźni, a nie od razu znak lesbijskiego związku.

[Adam]

ej kończcie ten homo offtop, gdzie są moderatorzy ?

[Wawrzyniec]

Ale to przecież piszemy, że właśnie nie ma w tym nic homo, tylko jest to raczej normalne dziewczyńskie zachowanie. Tak samo jak slumber parties, gdzie dziewczyny razem ze sobą imprezują w piżamach, a potem nawet śpią w jednym łóżku nie raz się przy tym przytulając.

[Ghostek]

W sieci już temacik. Brzmi jak połączenie Now You See Me z F&F. Nawet fajne. Zobaczem jak cały score

[Adam]

Temat catchy, bardzo fajny, nie przesadzałbym z tymi Wściekłymi, bo za dużo tu ich nie ma. Bardzo fajna stylistyka jakby lat 70 w połączeniu z Tylerowską perkusją i NYSM. Aż się dziwie że mu do takiego filmu Elżunia pozwoliła coś takiego napisać Ja tu byłem pewny jakiegoś scoru pokroju XXX3. Czyżby score i buźka Balińskiej były najlepszymi elementami tego filmu?

I już mamy potwierdzenie, że temat wrócił i nie tylko tego - "“It was an absolute pleasure composing the score for Charlie’s Angels for the incredible director Elizabeth Banks. Together we endeavored to create a score that enhanced the mystery, action, fun, and power of the movie while giving a nod to the movie’s 70s roots. I composed new themes for the film that would feel nostalgic yet fresh and also work playing alongside the theme from the original TV series. I played many instruments on the score myself such as guitar, vintage drums, Rhodes piano, vibes, and electric bass. I then recorded and mixed those elements in a way that would sound like they were sampled off vintage albums, a technique often employed in hip-hop. I also conducted the Hollywood Studio Symphony which provided an epic feel and a deeper emotional context. In addition, I had a blast with two nu-disco songs (‘Euphoria’ and ‘Neon Sky’), composed & produced under my electronic music moniker Madsonik. The movie was an absolute joy thanks to the amazing team lead by our director Elizabeth Banks. I hope everyone enjoys listening to this album as much as we enjoyed making it!”

[Mystery]

youtu.be/AaZhyVgTJNI

Klimaty NYSM, takie o jakie można było go tu podejrzewać, zobaczymy czy dalej też podąży tą drogą.

[Adam]

Czasy:

1. Charlie’s Angels Theme (2:19)
2. Angel’s Wings (2:09)
3. Identity Crisis (3:19)
4. Charlie’s In 7 (2:18)
5. The Presence of Angels (1:40)
6. Calisto Demonstration (1:24)
7. Closet of My Dreams (1:09)
8. Fatima (1:54)
9. "Neon Sky" (performed by Madsonik) (3:40)
10. Bowl Cut (2:33)
11. I’m Charlie (1:02)
12. No Sale Here (1:47)
13. The Townsend Agency (2:19)
14. Hamburg Chase (6:04)
15. Satin Groove (1:26)
16. The Great Con (5:24)
17. Bosley (3:19)
18. Rock Quarry (6:57)
19. Just the Decoy (1:37)
20. Off to the Races (3:07)
21. Backstories (1:11)
22. Hacking and Fighting (3:26)
23. The Angels Arrive (2:57)
24. Breaking and Entering (4:04)
25. "Euphoria" (performed by Madsonik) (3:39)
26. Charlie’s Angels (3:10)

Total time - 73:55

[DanielosVK]

Gość wydaje album pod swoim nazwiskiem, ale niektóre kawałki podpisał jako Madsonik?

[Adam]

Bo dwa traki to techniawa, którą robi pod swoim pseudonimem w branży EDM. Co w tym dziwnego?

W Criminalu było to samo, gdzie jedną z najładniejszych oryginalnych piosenek przewodnich z filmów ostatnich lat też podpisał jako Madsonik, bo robił ją jako Madsonik, a nie Tyler

[DanielosVK]

Mógłby sobie darować, skoro cała płyta jest jako Tyler, a te dwa kawałki to część całości. Jak mu tak bardzo zależy na odrębności swojej techniawy to mógł te kawałki wydać osobno jako Madsonik na innej płycie, a nie tylko miesza ludziom w głowach. Skoro robił to do filmu to robił to jako Brian Tyler, a nie Madsonik.

[Ghostek]

Pewnie jakaś jednostka chorobowa za to odpowiada

[Kaonashi]

Temat raczej nudnawy, bardzo tylerowaty.

PS. W sumie trzeba oddać Brianowi, że jak można już określić jakiś kawałek "tylerowatym", to znaczy, że jakiegoś tam stylu się dorobił, czego nie można powiedzieć o chłopakach wiadomo od kogo.

[Ghostek]

No i jest moc!
Charakterystyczny temat osadzony na świetnych aranżacjach i mamy dobry materiał do wielokrotnego słuchania. Czuć tu flow, jak to miało miejsce w scorach do Now You See Me. I jak to w przypadku tych ścieżek bywało, Aniołki mają swoją moc sprawczą mniej więcej do połowy długości albumu. Niestety, jak to już u Tylera bywa, początkowe kawałki to czyste złoto, a im dalej, tym gorzej. Akcja, która ociera się o spodziewaną stylistykę Szybkich i wściekłych oraz mnóstwo heistowego (funkowo jazzowego) tapeciarstwa. Wyciąć połowę i mamy naprawdę świetny album wpisujący się w szereg najlepszych słuchowisk Tylera.
Do tych odrzutów wrzuciłbym również kawałki Madsonika. Stworzone w stylu funk - 70s disco - house (trudno już tu postawić jakąkolwiek granicę) raczej nic ciekawego nie wnoszą poza popcornową rozrywką.

Generalnie jestem na tak. Zabawa przednia, więc i jak krążek jednak wyjdzie, to postawi się go na półce... mimo pedalskiej okładki.

[Adam]

No i jest moc!

Czyli Brajan znów to zrobił