Elektronika w muzyce filmowej

[Paweł Stroiński]

<offtop>Moja ulubiona scena to pościg na nartach i jak 007 zjeżdżając pokazuje paszport przy przekraczaniu granicy</offtop>

Grześ, gdzie na tej liście dałbyś Tangerine Dream? I gdzie Vangelisa? Bardzo mnie ciekawi twa teoria na temat rozwoju muzyki filmowej w przyszłości, bo ja w sumie widzę dwa trendy, po części wynikające trochę z ostatnich angaży.

[bladerunner22]

ciekawe czemu takie sławy jak JNH i Silvestri wybrali taką elektroniczną drogę ekranizowania filmów, w ostatnich latach brak pomysłów na tematy? chyba tylko tak się da to wyjaśnić?

[DanielosVK]

No ta, bo JNH to wcześniej stronił od elektroniki.

[Paweł Stroiński]

ciekawe czemu takie sławy jak JNH i Silvestri wybrali taką elektroniczną drogę ekranizowania filmów, w ostatnich latach brak pomysłów na tematy? chyba tylko tak się da to wyjaśnić?

JNH akurat wrócił mocno do źródeł, bo zaczynał od mocno elektronicznych ścieżek. Brak pomysłu na tematy a aranżacja elektroniczna... Argument normalnie taki, jakby Rachel Portman napisała zły score, bo akurat miała PMS...

[bladerunner22]

ciekawe czemu takie sławy jak JNH i Silvestri wybrali taką elektroniczną drogę ekranizowania filmów, w ostatnich latach brak pomysłów na tematy? chyba tylko tak się da to wyjaśnić?

JNH akurat wrócił mocno do źródeł, bo zaczynał od mocno elektronicznych ścieżek. Brak pomysłu na tematy a aranżacja elektroniczna... Argument normalnie taki, jakby Rachel Portman napisała zły score, bo akurat miała PMS...

jesteś czasem nie do konca konsekwenty w tym co mówisz, zresztą jak połowa forum w tym ja. Pamiętasz dyskusje na temat Piratów z Karaibów ? i powodu wywalenia Silvestra ? . Wydaję mi się, że bardzo często stosowanie elektroniki jest wymogiem producentów , bo nie jestem inaczej w stanie wytłumaczyć poczynań JNH i Silvestra, przecież to są absolutni arcymistrzowie techniki . Swoją drogą poruszyłbym niebo i ziemię, by to usłyszeć.

[Paweł Stroiński]

Tak, ale nie wiąż tego z brakiem pomysłów na tematy, to dwie zupełnie różne rzeczy, o których powinieneś wiedzieć jako fan Vangelisa.

Akurat to jest bardzo ciekawe, w przypadku akurat tych kompozytorów, że i Silvestri, i JNH, ba, nawet Zimmer, zaczynali od score'ów zupełnie pozbawionych orkiestry.

[kiedyśgrześ]

Grześ, gdzie na tej liście dałbyś Tangerine Dream? I gdzie Vangelisa? Bardzo mnie ciekawi twa teoria na temat rozwoju muzyki filmowej w przyszłości, bo ja w sumie widzę dwa trendy, po części wynikające trochę z ostatnich angaży.

chodzi o ten progres i pop? to trzeba by zdefiniować w jakim znaczeniu używa się słowa progres, wcześniej użyłem sobie dualnie w sumie TD i Vangelis wychodzą z popu wprost, wystarczy sprawdzić metryki, artystycznie jednych i drugiego można podciągnąć pod rock progresywny (kiedyś), ale mi chodziło bardziej o progres w znaczeniu technologicznym. chciałem łatwo odpowiedzieć, że TD to pop, a Vangelis to progres, ale poprzypominałem sobie w główce stare albumy TD i już takiej łatwej odpowiedzi nie mam Vangelisowi chyba znaczniej łatwiej poszło pozbycie się tego „bitu” definiującego muzykę popularną, a potem postępem technologicznym w jego przypadku było w dużym procencie odrzucenie elektroniki (technologii ), co historycznie było dla niego regresem, za skomplikowane Vangelisa nie da się tak łatwo zaszufladkować ale i TD robili takie powiedzmy średnio udane próby, pozostając technologicznie trochę z tyłu, jednak Christopher Franke jeden z członków TD jeszcze w latach 90-tych jakoś w filmowym biznesie wyrabiał http://www.youtube.com/watch?v=vQ7pWAf8iJg http://www.youtube.com/watch?v=HuEc5XYMOIE no i tych jego wysiłków do kategorii pop upchać się za bardzo też nie da za skomplikowane to pytanie dla mnie, wybrałem sobie łatwiejsze przykłady nie przypadkowo, pewnie na pozór łatwiejsze jakby się bardziej zagłębić

[Kaonashi]

No faktycznie zależy jak definiujemy progres. Bo dla mnie poszukiwanie nowych brzmień u Vangelisa jak np. Heaven and Hell ---> The Mask czy też trio Direct ---> The City ---> 1492 są właśnie przykładami muzycznego progresu w przeciwieństwie do TD, którzy z paroma wyjątkami rokrocznie klepali mniej więcej to samo w latach 70-tych.