Albumowo szału nie ma, score bardzo przyporządkowany filmowi, to słychać, przez co płyta traci. Escape orkiestracyjnie jest świetnie, ale tam nie ma nic zaskakującego, Valerian miał lepszą akcję, nie mówiąc o kilku poprzednich jego scorach. Dominuje sporo ilustracyjności i underscore. Największy plus to brzmienie. Kolejny raz Olek w swoim comfort zone. Główny motyw piękny, ale to nie są tematy do jakich chce wracać w stylu tematu z Imitation Game np ostatnio.. Po klipach (tak, nie wytrzymałem, przesłuchałem je
) miało być dynamiczniej, a jest plumkanie...Generalnie poprawna praca, bardzo ładnie zorkiestrowana, wybitnie momentami, ale do której nie będę wracał za często. Brak efektu WOW.
To chyba wole Valeriana, mniejszym comfort zone było dla niego. Tutaj po prostu kolejny porządny enty Desplat na tą samą modłę znów w swoim żywiole i nic ponadto.
Album mnie lekko zawiódł, ale w filmie pewnie będzie geniusz. Czy to jest praca na Oscara? Albumowo zdecydowanie nie... No ale to nie za CD dają, a szkoda
3-3,5/5 tyle co Val.
Muzyka ma bardzo fajny klimat - jest miłość, jest suspens i tajemnica, jest trochę grozy. To kolejny po GBH score tak mocno osadzony w świecie filmu, przynależy wyłącznie do tego jednego jedynego obrazu, nigdzie indziej. Jest bardzo mocno z nim związany. To słychać. Na pierwszy odsłuch album nieco rozczarowuje swoją ilustracyjnością, ale już przy kolejnych odsłuchach, po oswojeniu się z myślą, że to nie będzie pumpinowy albumik, przychodzi refleksja i można dać się porwać tej opowieści (niczym wodnej fali 
). Podobne odczucia miałem przy GBH - na początku wydawał mi się to zbyt skromny score, potem nabrał na znaczeniu. Bo w obu przypadkach muzyka ostatecznie hipnotyzuje swoim klimatem. Ciekaw jestem baaaaaaaardzo filmu Del Toro i wersji FYC albumu.
Mogę się zgodzić jednak z tym, że ten film tematycznie i estetycznie do niego jak najbardziej pasuje. I cieszę się, że dostał też angaż. Oby więcej takich odważnych reżyserów-wizjonerów jak Del Toro! A Desplat nie dość, że (posługując się terminologią Adama) "nie splamił nazwiska", to jeszcze po raz kolejny udowodnił, że jest prawdziwym artystą (przez duże A), nie zwykłym hollywoodzkim wyrobnikiem 
Kolejnym przykładem może być A Single Man. Co nie zmienia faktu, że jestem bardziej niż na bieżąco z filmami, do których muzykę napisał Desplat 