Pan (2015) - John Powell

[Wojteł]

Nie każdy jest takim no-lifem jak Ty, że siedzi cały dzień na forum

[galljaronim]

Czy ktoś wie, czy soundtrack będzie dostępny w naszym kochanym kraju?

[Ghostek]

Yep. Na dniach wyskoczy od Sony. Takie przynajmniej info otrzymałem.

[Mystery]

Pierwszy odsłuch był w sumie rozczarowujący, jakby gdzieś to już u Powella wszystko było (Smok, Mars Needs Moms, Mr. & Mrs. Smith, Evolution) no i nad ścieżką wisiał sukces Smoka 2, ale po kolejnych odsłuchach zapomniało się o wysokich oczekiwaniach i muzyka dostarczała sporo radochy i emocji, poszczególne melodie zaczęły się klarować, a Powellowski warsztat i flow uderzać do głowy. Myślałem, że na poczet takiego kina John trochę nagnie swój styl i będzie bardziej swashbuckling, ale nic z tych rzeczy, mamy 100% Powella w Powellu i w sumie dobrze. John trzyma tu dobry poziom i jest to kolejna dobra jego praca, z wieloma przebojami na czele z porywającym Flying Ship Fight, gdzie w wartkiej akcji wszystkie motywy ładnie dochodzą do głosu.

4/5 i ciekawe tylko jak w filmie, bo widziałem sporo opinii, że muza jest "In Your Face" co niekoniecznie pomaga filmowi, ale ten jest ponoć tak słaby, że "who cares"

Ps. przepraszam za angielskie wtrącenia

[qnebra]

Przesłuchałem sobie tą muzykę i zasadniczo, to Powell wręcz się starał żeby tylko nie skopiować HTTYD2, co w sumie mu się udało. Brzmienie orkiestry podobne, praca chórów bardzo podobna, lecz na szczęście tematyką się różni, choć momentami niebezpiecznie się zbliżała w stronę autoplagiatu. Jak to powiedział przedmówca, to 100% Powella w Powellu i w sumie to nie przeszkadza.

Plus "Flying Ship Fight" ma szanse na nominacje do grona nominowanych do filmmuzy 2015. Ma szanse, bo konkurencja nie śpi.

[galljaronim]

Ja również przesluchałem. Takiego Powella uwielbiam. Temat bujczuczny i z pazurem. I właśnie chyba taka powinna być muzyka do filmu o piratach. Czuć nawiązania do złotej ery, choćby do takich twórców jak Korngold czy Kaper. I z całym szacunkiem dla Marianelliego, którego zresztą bardzo uwielbiam, ale dobrze się stało, że wybór padł właśnie na Powella.

[Wawrzyniec]

Tylko szkoda, że podobno film to masakra, gdzie ponoć nagle Hugh Jackman wraz z dzieciakami zaczynają śpiewać Nirvannę.
I trochę szkoda, ale w sumie analizując do John Powell skomponował więcej muzyki do złych filmów niż tych dobrych. Plus ma kilka malinowych laureatów. I niestety tak muzyka trochę zanika z ludzkiej świadomości.

[Mefisto]

Miałka ścieżka jak na Powella w sumie - co chwila, jak nie Smok, to wszystkie inne jego prace. Niby słucha się tego przyjemnie, ale spłynęło po mnie kompletnie, a poza kopiami w głowie też niespecjalnie coś zostaje.

3 / 5 bym dał, może z plusem, bo chóry zawsze na propsie, ale Powella stać na więcej