OK, Bond przesłuchany, jakość też żyleta. OGROM materiału (prawie 70 minut nie licząc alternatów
), jaki przez lata był niewydany, rzuca kompletnie inne światło na ten bardzo dobry score, zjechany niesłusznie przez FATALNE wydanie podstawowe, ze złym miksem, ze złym i MEGA wybiórczym doborem materiału (zakładam, że to dlatego, iż to była końcówka czasów gdy trzeba było płacić tantiemy wykonawcom, dlatego nawaliło się na CD elektroniki zamiast orkiestrowych rzeczy - ale tego nie jestem pewien), który po odsłuchu wersji LaLi staje się po prostu jeszcze lepszym, niż nim był, nawet gdy ktoś znał bootleg (który dalej nie miał wielu rzeczy). Kolejne smaczki to miks nowy traków z elektroniką - idealny przykład na różnicę to Whiteout w oryginalnym zamyśle na scorze i w wersji Full Mix z additionali, przeładowanej...
Mega ciekawie brzmią też alternaty - wersje np bez elektroniki a z samą orkiestrą - ciekawe czy finalne rzeczy w filmie to była wola producentów czy Arniego, to samo przepiękne alternatywne zakończenie na sam fortepian "Kwiatu Pożądania"...
Trzy minusy, których kompletnie nie rozumiem - DLACZEGO:
- kapitalnego utworu z party w Lodowym Pałacu nie wrzucili chronologicznie do scoru, tylko dali go w additionalach. Ten track to jest majstersztyk ,w filmie trwał ledwo kilka sekund, póxniej zagłuszony dialogami i sfx totalnie, a tu wreszcie w pełnej krasie. (umiejscowienia tego traka na wydaniu najbardziej nie mogę przeżyć)
- ostatniego utworu z CD2 z additionali nie dali jako ostatni track na scorze (to jest suita, która miała być End Credits ALE tam jej nie dano, bo musiano tam użyć ten gejowski remiks Madonny - nie, nie tą wersję z czołówki, ale jeszcze gorszą)
- i mniejszy minus: mogli spokojnie podzielić Antonova na mniejsze traki, ten 12-minutowy kolos nie był potrzebny, tym bardziej że reszta traklisty jest bardzo zgrabnie poprzycinana
Teraz po latach trudno dziwić się, i jeszcze łatwiej zrozumieć, że Arnold się wkurwił i wrzucił część z tych niewydanych traków w całości na swoją oficjalna stronę dekadę temu (której od lat już nie ma), i to w czasach gdy to było nie do pomyślenia - w zasadzie jako jeden z pionierów "wycieków"..
Po tym wydaniu Lali ten score to jedno z pierwszych miejsc w historii do rankingu "jak można było tak spierdolić podstawowe wydanie", a niejedna osoba, która nie jest zanajomiona z historią wydawniczą tego tytułu, nie pamięta z filmu, lub słabo zna, może być mocno zaskoczona tą diametralną róznicą między wydaniami.