Ennio Morricone - En Mai Fais Ce Qu'il te Plait

[Kaonashi]

01. En mai (8:56)
02. L’étau se resserre (3:58)
03. Ils resteront trois (5:05)
04. Traverser la guerre (1:55)
05. Tout laisser (2:51)
06. Ils arrivent (3:39)
07. Respirations (4:07)
08. Tous ensemble (2:38)
09. Et même les animaux sont avec eux (4:37)
10. A la recherche de la paix (6:29)

Score wychodzi już za dwa tygodnie!

Klipy: http://www.quartetrecords.com/en-mai-fa ... plait.html

[Ghostek]

Po samplach dwója za oryginalność.

A tak serio, to nic zaskakującego, ale miło posłuchać jak Ennio bawi się smykami i drewnem.

[Koper]

Oryginalności po dziadku Ennio raczej się nie ma co spodziewać. Klipy brzmią ładnie, choć nieco "letnio". Zobaczymy jak zabrzmi całość.

[Marek Łach]

Mam nadzieję, że w pierwszym utworze będzie się działo więcej niż w klipie, bo od 8 minut tego 4-nutowego zapętlonego motywu można by zwariować.

[Kaonashi]

Mam nadzieję, że w pierwszym utworze będzie się działo więcej niż w klipie, bo od 8 minut tego 4-nutowego zapętlonego motywu można by zwariować.

A jakby to podpisać Philip Glass to zaraz byłoby, że geniusz A z innej beczki to Marek chyba nie dosłuchał klipu do końca, bo tam wchodzi inna melodia, która zapewne będzie trzonem tego utworu.

[Marek Łach]

Dosłuchał, choć z pewnym trudem. Z tego co pamiętam, to przy tej melodii, o której piszesz, 4-nutowy motyw i tak zostaje jako kontrapunkt, więc Ennio się chyba na niego uparł. Ale może potem rozwinie się to w jakąś wspaniałą kulminację.

[Kaonashi]

Już słychać, że się rozwija, oczywiście nie wiemy do jakiego stopnia, ale nie rozumiem po prostu obaw co do tego potencjalnego zwariowania od 4-nutowego kontrapunktu, skoro i tak będzie mieli przynajmniej dwie linie melodyczne.

[Marek Łach]

Taka uroda tego motywu, że niżej podpisanemu słuchaczowi zaczyna działać na nerwy po dwudziestym powtórzeniu w trakcie 3 minut utworu.

[Kaonashi]

No to jak napisałem wyżej, jakby to był Glass to by była inna śpiewka.

[Marek Łach]

Dlaczego? Jeśli o mnie chodzi to chyba nigdy nie wypisywałem tutaj jakichś peanów na cześć Glassa.

[Kaonashi]

Nie no, nie mówię, że akurat Ty, ale na pewno znaleźli by się tacy słuchacze.

[Wawrzyniec]

Sorry, ale taki styl ma Glass. Plus nie możesz zarzucać Markowi, że obiektywnie podchodzi do oceniania muzyki. Nie żeby jakoś nie okazywał brak szacunku dla Ennio Morricone, ale jednak obiektywizm na pierwszym miejscu. I według mnie to zasługuje na szacunek, a nie naganę.

[Koper]

Nikt nie jest do końca obiektywny.

[Mefisto]

Pograło, pograło i zgasło. Niby przyjemne, ale jak na Ennia mało charakterne, bo właściwie nie ma ani jednego tematu, na którym szło by na dłużej ucho zawiesić, a już tym bardziej nie ma do czego wracać. Miałkie i rozczarowujące w sumie, ale... technicznie solidne.

[Kaonashi]

Spoko scorek, choć generyczny. Podoba mi się kontrukcja albumu - ścieżki są stosunkowo długie i nieilustracyjne przez co można się dobrze wczuć w muzykę. "En Mai" jest tu zdecydowanie faworytem (jeden z ładniejszych, tegorocznych utworów), choć iście "malenowe" "Tout Laisser", ładnie wieńczące album, sopranowe "A la recherche de la paix", czy bardzo tradycyjne w brzmieniu "Ils resteront trois", też spokojnie dają radę. Reszta kompozycji tu już niestety raczej mniejsze lub większe zapychacze, ale i tak trójeczkę całości można dać.